Artventure!

Gisteren was ik de dagvoorzitter van Artventure. Vreselijk tegen op gezien omdat ik de laatste dagen zo moe ben, en vandaag heb ik dus gevierd dat het gelukt was met een glas wijn bij het eten. Dat doe ik zo zelden dat het echt een kadootje is hoor. (Dit omdat sommige mensen misschien denken, maar dat doe je toch elke avond) Nee dus, meer dan drie glazen wijn drink ik niet per jaar.  Nu ben ik dus een beetje typsie. Tja het hakt er gelijk in. Waar had ik het ook al weer over. Artventure. Dagvoorzitter is eigenlijk een presentatrice met een hele grote bek. Nou dat is mij natuurlijk op het lijf geschreven. Een grote bek heb ik altijd al gehad, Nooit wat aan gehad, tot gisteren eigenlijk. Ik hoop dat ze me voor volgend jaar weer vragen. Ik vond het erg leuk om te doen. En nu had ik zin om iets te schrijven. Dus dat heb ik gedaan. Gewoon doen wat je leuk vind, daar gaat het om in het leven. Ik hou van jullie allemaal. Ik denk dat ik elk moment in slaap ga vallen. Jeetje wat een saai verhaal is dit. Nou mensen, slaap lekker.

Artventure!

Dit is het programma van Artventure.  Daar zul je mij aantreffen aanstaande vrijdag.
Ik ben dagvoorzitster-presentatrice.

En toen stond me giegel in de Volkskrant!

Ja daar helemaal rechtsboven staat een foto die van mij gemaakt is nadat iemand me aan het lachen had gemaakt. Het is de allereerste avond dat ik die outfit aan had. Ik had de jurk eerder aangetrokken, maar toen had ik de oorbellen nog niet en hadden we het haar ook nog niet uitgedacht. In precies dezelfde outfit beklom ik het podium voor de eerste ronde van het AKF, met veel succes.

Maar dat ik hier tussen de burleskies sta, is natuurlijk wel zuur als je bedenkt dat ik, nadat ik me op deze bewuste avond aan de organisatie had voorsteld (gratis opgetreden dus), ze me nooit meer hebben geboekt... Als je beseft hoe klein Nederland is... dan is het niet moeilijk vast te stellen hoe klein dit 'burlesk' wereldje is.  En aangezien mijn optreden gewoon zeer succesvol was, moet daar dus iemand zitten die me niet moet, en ik weet wie het is en ik weet waarom. Als zij iets over deze foto-serie had kunnen zeggen dan had ik er NOOIT op gestaan. Ze zal er wel van balen denk ik. Maar dat maakt verder niet uit. Ze zal er ten alle tijden voor zorgen dat ik nooit geboekt zal worden voor een dergelijk feest.

Maar gelukkig hebben we de foto nog. Ik wil alle aardige mensen die ik in die wereld ben tegenkomen
veel plezier wensen. Mij zul je daar nooit meer zien.... tenzij... ach wie weet.

Door naar 2e Ronde AKF. Kom 11 December naar het Bellevue!

Verslag van de eerste ronde.

Vijf jaar geleden ging ik voor het eerst van mijn leven als vrouw een podium op. Dat leek het eindpunt van een enorme serie overwinningen op mezelf.  Het bleek een begin.

Wachten op het telefoontje van het Amsterdams kleinkunstfestival om te horen of je naar de tweede ronde bent is....is alsof iemand je neus door je darmen probeert te trekken. Uiterst onaangenaam.

Iedereen kent dat wel. Een vriendje die niet belt. Iemand die niet belt.....? Hoe dan ook. Dat gevoel dus,... maal twintig.

Tijdens die voorronde (zie video) leek het alsof alles van me af viel. Verrek ik kan dit!  Het verschil tussen je eerste rijles en je tweede examen is het verschil tussen mijn eerste try-out en deze 10 minuten. Overigens kwam ik daar pas achter terwijl ik daar stond.

Maar de titel boven dit stukje laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Ik ben door.

Het telefoontje is gekomen.Ik wilde niet eens meedoen, maar nu wil ik winnen!!!

Change is possible. I have changed so dramatically that I wouldn't recognize myself.

Harry Mulisch

Jullie weten inmiddels wel dat ik geen 'boeken' lees. Als ik er eentje lees dan is dat een zeldzaamheid. Dat is een verlate puberale afzetting tegen mijn ouders, afkomstig uit de tijd dat dit meisje, tegen haar zin, opgroeide in een bibliotheek.

Wat ik daarmee bedoel is dat in ons ouderlijkhuis tegen elke muur een boekenkast stond en dat er zelfs muren werden  verzonnen door boekenkasten met de rug tegen elkaar aan te zetten. Ik zelf heb zes plankjes en dat zijn er wat mij betreft nog 5 teveel. Maar ik heb wel eens een boek van de Heer Mulisch gelezen.

Ja dat heb ik. Want ik was nogal wakker toen 'De Aanslag' uit kwam en ik begreep de 'buzz' eigenlijk niet. Maar dat kwam omdat ik niet wist wie "Mulisch" was.  Ik vond 'de aanslag' geen verhaal. Ik snapte de toevalligheden niet. Het kwam als onnatuurlijk en dus te 'bedacht' op mij over. Ik vond het niet de moeite waard om er een film over te maken, die natuurlijk heel erg slap werd en toch een oscar won, iets dat alleen maar valt te duiden als dat er dat jaar buiten Hollywood geen aansprekende films werden gemaakt.

Laat ik zeggen dat ik "de donkere kamer van damokles" en stuk beter vond.


Maar ik heb ook "geschenk van de hemel" gelezen. En toen snapte ik niet dat iemand dat zou kunnen verfilmen, dan moest je wel een hele arrogante teringlijder zijn, waarna het bleek dat we een man met dergelijke kwaliteiten in huis hadden : Jeroen Krabbe. Mulisch zei netjes. Een film is een film en een boek is een boek en zag de verkoop van zijn boek naar grote hoogte gaan ook in het buitenland en de kans op de nobelprijs voor de literatuur met het jaar stijgen.

Dat was een goed boek. Ik hoop echt dat het de tand des tijds kan doorstaan en dat het over 100 jaar nog gelezen wordt. Want ik mocht hem wel. Die Mulisch. Ik kon wel met hem levelen.