vrijdag 21 november 2008

Moeder Met Problemen

Begin deze week paste mijn moeder op de kinderen. Dat doet ze geweldig en daar ben ik haar heel dankbaar voor. En het blijft je moeder en je houdt van je moeder ook al zeg je dat nooit. Want de regel is dat je vanzelfsprekende dingen niet zegt.

Ze vertelde me weer eens dat mijn hoofd kaal was geworden vanwege het feit dat ik ALTIJD petjes draag. De haartransplantatie deskundige had me net van de week verteld dat dit kolder was en gevraagd hoe ik op dat soort idiote ideeën kwam. Van me moeder zeg je dan een beetje beschaamd. Maar zoals ze het zegt he. Met zo'n air van autoriteit zoals alleen een moeder dat kan.

Ondanks alles blijft het je moeder en je moeder houdt van je. Zelfs al zegt ze het nooit. Zelf als ze zegt dat zeggen dat ze het nooit zegt 'gezeur' is i.p.v. sorry, zeg ik het echt nooit?

Ik vindt deze zin ondanks dat hij moeilijk te lezen is een klein gedicht, maar dat geheel terzijde. Wat ik wil vertellen is dit.

Mijn dochter praat niet alleen ons de oren van hoofd ze luistert ons ook de oren van het hoofd. Zij hoort alles. Wij hebben dit niet door. Daar zijn we te dom en te volwassen voor. Maar vlak voor dat ik de deur uitging vertelde mijn moeder nog eens een keer dat ze het er moeilijk mee had maar dat 'ze er wel aan zou wennen'. Heel opbeurend allemaal.

Nou is daar niks mis mee. Ik weet heus wel dat ze over een paar jaar zal zeggen dat ze niet meer begrijpt waar ze mee heeft gezeten, maar daar koop je natuurlijk nu helemaal niks voor. Het enige wat ik kan doen is de jaren ongemerkt voorbij laten gaan en succesvol zijn in wat ik doe. Dan kraait er op een gegeven moment geen haan meer naar.

Toen Bia thuis kwam vertelde mijn moeder dat mijn dochter had gezegt: 'Papa wil een meisje zijn'. En Bia vertelde erbij dat dit gepaard was gegaan met een voorhoofds fjord en begeleid met de opmerking 'het is toch eigenlijk wel zwaar voor die kinderen' of woorden van gelijke strekking.

Ik dacht toen niet gelijk 'oh mijn god, problemen' maar wat het wel was wist ik ook niet. Tot Marlin gisteren in eens, vlak voor dat ik weer eens totaal opgedoft de deur uit ga, tegen me zegt: "Als jij een meisje wilt zijn, dan wil ik je vriendin zijn.

En toen begreep ik gelijk dat ze een poging had gedaan oma uit te leggen dat er niks aan de hand is. Mooi is dat he. Het maakt niet uit wat kinderen of kleinkinderen zeggen als mensen problemen zien dan zien ze die problemen overal en altijd. Dat is nou wat ze bedoelen met glas half vol en glas half leeg. Zou het? Denk je echt. Nee toch? Echt waar? Ja mam, echt waar. Ten minste zo denk ik erover.

Verwacht een wijsheid in kinderen waar jezelf niet over beschikt en leer van ze. Wat zijn ze mooi die kinderen.

Groeten Merel

donderdag 13 november 2008

Exhibitionist

Een vage kennis op het net met wie ik wel eens chat vroeg aan mij : "waarom geef je zoveel intieme informatie over jezelf".

Ten eerste is het niet echt intiem. Want ik denk er dus echt wel over na en ten tweede is het bedoelt voor mensen die het lezen en ik denk dat mensen die de moeite nemen het te lezen mijn vrienden zijn.

Wie heeft er in godsnaam de tijd om zo'n blog tot zich te nemen. Ja iedereen kan het lezen, maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen het ook doet.

Maar de enige reden om het niet te doen is omdat je bang bent voor.... Nou vul dat zelf maar in. Waar ben je bang voor? Als je ergens bang voor bent moet je het juist doen.

Wat ik vervelend vindt is dat mensen denken je beter te kennen dan jezelf, maar dat is punt 1 meestal waar en punt twee iets waar mee te leven valt. Als ze maar niet van dat neerbuigende gedrag gaan vertonen dat doet vermoeden dat zij niet beseffen dat als zij mij beter zien dan ik mezelf ik hen ook beter zie dan zij hun zelf zien.

Lees die zin maar nog een keer.

Dus lees dit blog, en gebruik de informatie voor jezelf en ga mij er niet op aanspreken want dat vindt ik niet leuk. Of doe het wel en leer mij omgaan met neerbuigend gepraat. Wat er ook gebeurt is er altijd winst uit te halen.

Zelfs de meest belachelijke actie is nog altijd meer waard dan op je reet blijven zitten en niks doen. Dus kom van je reet en als dat echt te veel is, blijf lekker zitten en blog er lekker op los.

Blog ze

Merel

maandag 10 november 2008

D-day

Vandaag was de eerste behandeling van mijn gezicht. Het verwijderen van overmatige gezichtsbeharing.

Wilt u niet liever iets anders proberen dan de laser. Die doet wel pijn.

Maar die werkt toch veel beter.

Dat klopt.

Nou pijn verdwijnt vanzelf. Die baard niet. So whip out the light saber and use the force...

Nou dat hoefde ik geen twee keer te zeggen.

In exact 31 minuten had de laser alle haargaten geraakt en zat ik met gloeiende konen na te hijgen.

Beste sex ever.

Shave of the century.

Groeten

Merel

Aan de Broer

Als je nooit interesse hebt in je broertje dan moet je ook niet gaan janken als het een meisje wordt. Dan moet je gewoon ook geen enkele interesse in dat meisje hebben.

Groetjes

Merel

zondag 9 november 2008

Een probleem?

Een probleem is pas een probleem als je der een probleem van maakt!

Groeten

Merel Moistra

zaterdag 8 november 2008

Herstel werkzaamheden

Er zijn mensen die denken dat ik mijn vader haat. Dit is niet het geval. Er zijn mensen die denken dat ik denk dat mijn vader mij haatte. Het tegendeel is waar.

Mijn vader had de nare dispositie dat hij niet kon geloven dat ik van hem hield zoals hij was. En dat is moeilijk voor een kind, dat zich in allerlei bochten gaat wringen om duidelijk te maken dat hij van zijn vader houdt.

Je doet het nooit goed, want het wordt altijd geïnterpreteerd als komende vanuit een vijandig kamp. Dit maakte de relatie op het laatst onmogelijk. Dat is jammer maar gelukkig kan ik daar goed mee omgaan.

Ik haat mijn vader niet. Ik heb hem nooit gehaat. Ik heb nooit ergens opgeschreven dat ik hem haat. Ik hield van hem, zoals elk kind van zijn vader houdt. Misschien hield ik wel meer van hem omdat het moest.

Maar ik merk nu dat ik er ook last van heb. Ook ik vindt het moeilijk te geloven dat mijn kinderen van me houden. Dus zal zijn vader ook wel zoiets met hem geflikt hebben.

Als ik het gedrag van mijn vader met de mantel der liefde bedek, loop ik er voor weg en moeten mijn eigen kinderen lijden onder het feit dat ik het verkeerde gedrag van mijn vader niet onder ogen wil zien. Het moet stoppen en het stopt hier.

Ik hoop dat ik de lezers van mijn blog (want die blijken er dus te zijn) hiermee geruststel.

Merel is geen onnadenkend iemand, de vaste lezers van dit blog wisten dat allang natuurlijk.

Groeten

Merel

woensdag 5 november 2008

Niets is eeuwig

Niets is eeuwig


Niets is eeuwig
Tijd heeft er een handje van
mooie dingen omzeep te helpen.
Alles dat mooi is.
Alles dat mooi was.
De liefde die je voelt
als je schoonheid intens beleeft
en nastreeft
door je met mooie dingen te omringen
en hun schoonheid te bezingen.

Het maakt niet uit
hoe mooi, formidabel
of schijnbaar tijdloos
die schoonheid is.
Telkens en zeker
zal zij tot as vervallen.
Tijd zelf echter niets ontziend
maakt geen enkel onderscheid
tussen mooi en lelijk.
Al de mens aan leidt
is een zelfde lot begaan
als dat wat hem verblijdt
of verzuurt in zijn bestaan.

De tijd is rechter, straf en beul
kwaal, dokter, kuur.
Elke wond verdwijnt
als de macht van vader tijd
zijn werk weer heeft gedaan.


De eeuwigheid omvat alles.
Alles heft elkaar op.
Niets blijft over.
Niets is eeuwig.
Alles is nu
En nu is tijdelijk.

Niets is voor altijd.

Jan Noomen 21-10-1937 --- 5-11-2008

Mijn vader is overleden

Mijn vader die mij vaak heeft verweten een 'slecht kind' te zijn, is overleden. Ik geloof niet in slechte kinderen. Ik geloof wel in ouders die hun falend ouderschap op hun kinderen afwentelen.
Daar wordt je of gek of heel erg hard van. Ik ben beide denk ik.

En ik kan op gezette tijden een verrassende hoeveelheid gevoelloosheid etaleren. Ik vraag me vanaf het moment dat ik hedenochtend het telefoontje kreeg: 'doet het me dan echt helemaal niets'?

Nee blijkbaar niet. Natuurlijk speelt mee dat hij voor plant in het ziekenhuis lag en ik van hem wist dat hij dat niet lang gerekt wilde hebben mocht dat ooit gebeuren en ik daarmee dus weet dat dit overlijden op dit moment strookt met de door hem in het verleden geuitte wens.

De man snapte me gewoon niet omdat hij geen mensen kon snappen die niet waren zoals hij. En dan nog. Hij snapte zichzelf ook niet. Maar het is over het is uit. Nu krijgen we een begrafenis waar ik natuurlijk niet heen wil.

Het belangrijkste is waarschijnlijk dat ik bang ben om te gaan lachen als mensen me condoleren... Waarmee dan? Het feit dat hij er niet meer is, is voor mij een bevrijding van de buitencatagorie. Nog nooit voelde ik me zo goed. Of komt dat omdat ik verliefd ben op een piloot...

Geen zin om te treuren, want er valt niks te treuren, voor mij. Het lijkt me wel vervelend voor zijn huidige vriendin, want ook al was ze in zekere zin voor jan wat dope is voor een junkie, ze hield wel zielsveel van hem. En dat heb ik ook gedaan, toen ik nog in hem geloofde. Toen ik nog ik hem kon geloven...

Maar het ging pas goed met mijn leven toen ik zijn visie en gedrag niet meer zag als lichten voorbeeld hoe het zou moeten. Oppeens had ik vrienden en vond men mij aardig. Jan Noomen maakte meer kapot dan hij lief was, maar was wel instaat om mensen van hem te laten houden.
Niet veel, maar genoeg om zijn eigen illusie van grandeur instant te houden.

Lieve Papa, we gaan allemaal. Dus we komen achter je aan. We hopen alleen dat we in de tijd die ons nog rest tot dat moment beter te besteden dan jij hebt gedaan.

Groeten

Merel Noomen

zaterdag 1 november 2008

Chatten

Chatten is een vreselijke bezigheid. Of het zou het moeten zijn. Als je nooit pijn in je handen hebt is het ook wel een leuke bezigheid. Maar dat is schrijven ook. Chatten is eigenlijk interactief schrijven en ik kan dan heel veel lol beleven aan momenten waarop ik scherp uit de hoek kom.

Niet gemeen of zo, maar gewoon dat ik het gesprek kan sturen omdat ik drie stappen vooruit loop. Omdat ik toch al weet wat er gaat gebeuren. Ja mannen, zo voorspelbaar kunnen jullie zijn. Maar gelukkig is iedereen anders en kom je op elk niveau wel een pipo tegen waar je op zijn minst een kwartier of meer entertainment uit kunt trekken.

Ik wel eens, in de begin tijd van email een dagelijks correspondentie met iemand gevoerd, die toen verliefd op me werd alleen al van die brieven. Maar vandaag heb ik mij de hele middag vermaakt met een testpiloot die ik zelf ook heel erg leuk vindt. Uren achter elkaar. De tijd vloog. God weet dat ik een vriendje nodig heb, want dit hou ik niet vol.

Groetjes

Merel Noomen