Er zijn mensen die denken dat ik mijn vader haat. Dit is niet het geval. Er zijn mensen die denken dat ik denk dat mijn vader mij haatte. Het tegendeel is waar.
Mijn vader had de nare dispositie dat hij niet kon geloven dat ik van hem hield zoals hij was. En dat is moeilijk voor een kind, dat zich in allerlei bochten gaat wringen om duidelijk te maken dat hij van zijn vader houdt.
Je doet het nooit goed, want het wordt altijd geïnterpreteerd als komende vanuit een vijandig kamp. Dit maakte de relatie op het laatst onmogelijk. Dat is jammer maar gelukkig kan ik daar goed mee omgaan.
Ik haat mijn vader niet. Ik heb hem nooit gehaat. Ik heb nooit ergens opgeschreven dat ik hem haat. Ik hield van hem, zoals elk kind van zijn vader houdt. Misschien hield ik wel meer van hem omdat het moest.
Maar ik merk nu dat ik er ook last van heb. Ook ik vindt het moeilijk te geloven dat mijn kinderen van me houden. Dus zal zijn vader ook wel zoiets met hem geflikt hebben.
Als ik het gedrag van mijn vader met de mantel der liefde bedek, loop ik er voor weg en moeten mijn eigen kinderen lijden onder het feit dat ik het verkeerde gedrag van mijn vader niet onder ogen wil zien. Het moet stoppen en het stopt hier.
Ik hoop dat ik de lezers van mijn blog (want die blijken er dus te zijn) hiermee geruststel.
Merel is geen onnadenkend iemand, de vaste lezers van dit blog wisten dat allang natuurlijk.
Groeten
Merel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten