Verslag van de eerste ronde.
Vijf jaar geleden ging ik voor het eerst van mijn leven als vrouw een podium op. Dat leek het eindpunt van een enorme serie overwinningen op mezelf. Het bleek een begin.
Wachten op het telefoontje van het Amsterdams kleinkunstfestival om te horen of je naar de tweede ronde bent is....is alsof iemand je neus door je darmen probeert te trekken. Uiterst onaangenaam.
Iedereen kent dat wel. Een vriendje die niet belt. Iemand die niet belt.....? Hoe dan ook. Dat gevoel dus,... maal twintig.
Tijdens die voorronde (zie video) leek het alsof alles van me af viel. Verrek ik kan dit! Het verschil tussen je eerste rijles en je tweede examen is het verschil tussen mijn eerste try-out en deze 10 minuten. Overigens kwam ik daar pas achter terwijl ik daar stond.
Maar de titel boven dit stukje laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Ik ben door.
Het telefoontje is gekomen.Ik wilde niet eens meedoen, maar nu wil ik winnen!!!
Change is possible. I have changed so dramatically that I wouldn't recognize myself.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten