Geboortekaart

Rebup en de Participatie Maatschappij.

IK heb een droom. Participatie. 

Participatie is de droom dat iedereen die mee wil doen

mee kan doen en...dat door het niet ‘onbenut’ laten van talenten in een wijk,

in die wijk, een kwaliteit van leven kan worden bewerkstelligd,

die op geen enkele andere manier (economisch) haalbaar is.

Participeren! Meedoen! Dat wil iedereen maar.

Maar hoe doe je dat? Maar hoe doe je dat leuk

en hoe hou je de kosten binnen de perken?

Mijn naam is Merel Moistra.

Ik ben ervaringsdeskundige op vlak van de verandering.

Ik ben zelf namelijk enorm veranderd. In positieve zin.

Dat is fijn maar ik wil hier niet over mezelf praten.

Ik wil het hebben over veranderen want veranderen, dat wil iedereen.

Niemand weet hoe….

Dus als ik bijeenkomsten met als thema 'veranderen' bezoek,

is het mantra ‘moeilijk’ altijd weer aanwezig. Van de sprekers tijdens

hun lezingen, via de groepjes tijdens de workshops tot aan de

afsluitende borrel, staat men op elkaars schouder uit te huilen.

Moeilijk, Moeilijk, Moeilijk.

Om toch nog even terug te komen op mezelf

Ik kan gitaar spelen EN ik kan zingen -

EN ik kan dit tegelijkertijd. Is dat moeilijk?

Voor u wel. Voor mij niet want....

Ik heb het geleerd en nu doe ik het gewoon.

Vind u lopen makkelijk? Is het makkelijk? Ja?

Probeer het dan maar eens

uit te leggen aan iemand

die een lopende robot probeert te maken.

Lopen is makkelijk

- voor ons - Omdat we het kunnen.

Zeggen dat je iets moeilijk vind is zeggen: Ik kan het niet.

En hoe lief en open dat ook is als iemand zijn onvermogen met je wil delen,

ik zit er niet op te wachten. Ik zit er niet op te wachten dat iemand mij komt vertellen

hoe incompetent hij of zij is. En al helemaal niet als de toon ,

van de ontboezeming aangeeft, dat het nu sociaal gezien wenselijk wordt geacht

dit te beamen, om daarna getweeën, beschenen door een

ondergaande zon, hand in hand in de richting van de horizon te huppelen,

zingende het lied: gedeelde smart is dubbelpret! Moeilijk, Moeilijk, Moeilijk.

Daar zit ik niet op te wachten. Ik wil op bijeenkomsten als dit nooit

meer horen dat het moeilijk is.

Het is leuk! Het is uitdagend. Het is fascinerend! Wat mooi!

Wat ben ik, door deelname aan dit prachtige participatie project

voorover met mij neus in een slagroomtaart gevallen,

dat zijn de geluiden die ik wil horen.

Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd. Ik wil niet bot overkomen.

Ik heb begrip voor uw situatie. Ik ben een teil van begrip

ik ben een teil die overloopt van begrip, want ik snap heus wel...

u kunt het gewoon- echt - niet maar …

Het is natuurlijk ook niet realistisch te geloven

dat een echte verandering tot de mogelijkheden behoord.

Niet met het tuig in deze wijk!

Het is een beetje pappen en nat houden. Been there done that.

Ach mevrouw dat hebben we al zo vaak geprobeerd.

Window-dressing, Den Haag wil dat.

Linkse hobbies enzovoorts...

Want u heeft gelijk, als u zegt dat het moeilijk is.

Zelfs de wetenschap geeft u gelijk.

De psychologische wetenschap heeft aangetoond

dat toekomstig gedrag van mensen het beste te voorspellen is

aan de hand van voorafgaand gedrag.

Dus als mensen nu niet participeren,

dan gaan ze dat naar alle waarschijnlijkheid

in de toekomst ook niet doen maar ….

ook al klinkt zeggen dat het moeilijk is allemaal heel

realistisch, redelijk, volwassen, en wetenschappelijk verantwoord

en ook al maakt u op deze manier duidelijk dat u

geen dromer, warhoofd, fantast, of utopist bent,

u laat zich wel gijzelen door het verleden want,

als realist accepteert u natuurlijk maar

1 realiteit tegelijkertijd, dat lijkt me logisch,

en u toetst die werkelijkheid aan het NU,

het NU : de realiteit van VOOR de beoogde verandering.

De werkelijkheid na de verandering bestaat namelijk nog niet.

De werkelijkheid van na de verandering is een illusie, een waanidee.

Iets voor dromers, warhoofden en fantasten.

Voor de luchtfietsers, en mooipraters met hun

onrealistische en onhaalbare, wezensvreemde idealen

Voorbeeld : Het is 1880

Twee jonge Engelse aristocraten, Lords,

op de heren club met elkaar in gesprek tijdens

het ochtendgloren van de industriële revolutie.

De auto staat op het punt uitgevonden te worden.

Stoom-energie heeft de economie vleugels gegeven.

James do you think that one day every one in London will own his own carriage. His own means of transportation? No William of course not. Nonsense my old chap, completely poppy-cock. The whole idea is not realistic. There is simply not enough stable space in the whole of London.

Een heel klein Ford Fiestatje heeft al 60 PK.

Waar laat je al die paarden grazen? Wij weten het.

James is een realist.

Hij denk in termen van stallen.

Hij denkt in de stal.

In de Box zoals sommige mensen tegenwoordig zeggen.

Dus lieve realisten, helaas voor jullie,

realisten gaan de wereld NIET veranderen,

verandering is namelijk niet realistisch.

Verandering is magisch.

Wat we nodig hebben is magie. Ta ta!!!

Eerst is de kooi leeg.

Doekje erover. Hocus pocus.

Doekje weg. Olifant! Magie!

Hocus pocus pilatus pas. Ik wou

dat het ongelooflijk anders was. Pats. Klaar.

Ja dat inspireert mij,

En wie zou dat nou niet geweldig vinden.

Een magisch resultaat!

City Marketing zou er wel raad mee weten.

Haarlem City of Frans Hals, Haarlemmeroil and

other Magic Results!

Maar ik hoor u denken...oei Magie

Magie Magie Magie Tja

Das natuurlijk wel heel erg ….. moeilijk....

Welnee! Niet voor een Magiër.

Ik kan, op een computer, die met geen

enkel snoer met ander apparaat verbonden is

binnen 10 minuten

een tekenfilm

met nederlandse ondertitels

in hd kwaliteit toveren.

De truuk heet draadloos internet.

Maakt u zich nou maar niet druk

over het feit dat het eindresultaat van de truuk

op iemand die de truuk niet kent magisch overkomt.

Magie is de perceptie van een verandering

waarvan men de oorzaak niet kent.

Magie is het als je niet snapt

hoe je van punt 1 naar punt 2 komt

en het gebeurt toch.

Laat mij dit uitleggen.

Ik ken een goochelaar

die als persoonlijke toets aan zijn act

een knoop in zijn sjaal slaat.

Iedereen discussieert na de voorstelling over

hoe hij dat toch doet.

Men doet elkaar allerlei voorstellen

over hoe we 'gefopt' werden maar,

het is geen truuk.

De goochelaar in kwestie

kan het gewoon echt.

Maar wij geloven dat niet!!

Omdat wij realisten ons niet kunnen voorstellen dat iemand

voor een truuk van drie seconden drie maanden

dag in dag uit met een sjaal midden in

zijn appartement gaat staan proberen om een knoop in

zijn sjaal te slaan, zonder de zekerheid dat dit hem ooit zal lukken.

Hoe lang zou jij het volhouden?

En hieruit kan je dus een berg leren.

Werk hard en ga door tot het lukt.

Geloof in het resultaat.

Een luie realist slaat geen knoop in zijn sjaal.

Die zegt: Een knoop in je sjaal slaan...

dat is heel moeilijk en gelijk heeft ie.

En een andere belangrijke les is dat de magiër

over een, voor gewone sterverlingen, niet te bevatten tolerantie

voor falen moet kunnen beschikken.

Je moet er dus tegen kunnen dat je fouten maakt.

Je moet er tegen kunnen dat het niet lukt.

Je moet willen leren van je fouten.

Ja maar, zegt dan de realist, in de echte wereld worden

wij op onze fouten afgerekend....

JA! dat klopt

En of de realisten daar dus mee willen stoppen!

Want als we magie willen, en dat willen we,

want we willen resultaat, dan moeten we stoppen

met elkaar de maat te nemen!

Want als je geen fouten wil maken

dan doe je niks, dan zit je stil

gebeurt er niks, gaat er ook niks fout,

en dan kan je elkaar tijdens het evaluatie gesprek

weer in de blauwe ogen kijken

en elkaar vertellen dat het

toch weer heel moeilijk was.

Alleen door doen en falen

kan talent zich ontwikkelen.

In haarlem is een stichting

De stichting heet Rebup

De stichting is opgericht door Marion van der Vegt.

Toen Marion van de Vegt problemen zag

waar ze woonde in de leidsche buurt

nu zo'n 5 jaar geleden

reageerde ze niet als een realist

maar ze reageerde als een magiër.

Ze huurde ze een ruimte in die buurt,

en sindsdien probeert ze daar in die ruimte

elke dag opnieuw

een knoop in der sjaal te slaan.

Niet letterlijk maar figuurlijk.

En ik kan je vertellen er is een hoop veranderd.

De magie begint nu zichtbaar te worden.

Het idee is opgepikt door de woningbouwverenigingen

Y-mere en pre-Wonen en werd gekopieerd naar

de slachthuisbuurt, waar nog meer problemen waren.

Daar is inmiddels de tweede locatie geopend.

Maar, wat is het? Rebup. Puber achterstevoren. Net zo dwars als de doelgroep?

Rebup is een buurthuis

Rebup is een plek voor jonge jongeren

Rebup is een plek oudere jongeren

Rebup is een gallerie

Rebup is een theater

Rebup is een stage plek voor studenten

Rebup is een Paswerk werkplek.

Rebup is de sollicitatie kapper

Rebup is de groene moeders

Rebup is sollicitatie voorlichting

Rebup is de context waarbinnen iedere burger

in de buurt van een Rebup locatie ondersteuning kan vinden

voor hoe hij of zij door de inzet van zijn talent kan participeren

in het beter maken van de buurt.

Mijn naam is Merel Moistra. Ik woon in de slachthuisbuurt.

En daar was ik niet trots op. Maar ik ben een vrijwilliger van Rebup.

Ik ben een groene moeder. Ik geef voorstelling in het theater,

en ik begeleid stagiaires. En daar ben ik wel heel trots op.

Rebup is een plek waar je kan falen.

Rebup is een opeen stapeling van blunders

Dat is het geheim, dat is de truuk, dat is de sleutel van het succes.

Want een wijk is geen verzameling voordeuren

Een wijk kan een gemeenschap te zijn.

Een gemeenschap waarbinnen talenten

kunnen worden ontdekt en ontwikkeld en oh ja…

Tot slot nog dit

Kunst en cultuur zijn ons gereedschap,

want zonder kunst en cultuur geen gemeenschap.

Het is geen luxe, het is niet elitair,

geen linkse hobby,

maar keiharde noodzaak.

Oplossen van problemen vraagt creativiteit,

en creativiteit is een product van een mens

die durft te doen en durft te falen.

Want als je doet, creëert, faalt en leert

dan is uiteindelijk helemaal niks moeilijk.

Omdat dat je het dan gewoon doet.

Zonder er bij na te denken.

Dank u wel.

Paleis van de weemoed 22 februari 2015

Samengedichting!

Luna Lunette
Soire Frivolette Culinet...
Begint het echt zo belachelijk vroeg
of ging ik veel te laat naar bed.

Gelijk bij binnenkomst.
Een blunder van formaat
Ontdek ik dat mijn naam
niet met koeienletters op de flyer staat.

Maar goed ik ben bescheiden
of laat mensen liever in die waan.
Voor hen die het nog niet weten
Merel Moistra is de naam.

Ik begroet wat mensen
slik weg mijn pijn en mijn verdriet
en val met mijn neus in de repetitie
van het afsluitende lied.

Dus als u zo dadelijk denkt
mensenkinderen dit gaat verkeerd.
Weet dan dat we er dus
uren op hebben gerepeteerd.

Vrienden vragen Hoe gaat het met je merel
Is het leven niet echt fijn
en mag ik informeren
of er nog kaarten zijn?

Nee natuurlijk
daar aan is heel niks geks
voor zover ik weet zijn er nog kaarten
voor het Betty Asfalt complex

Ook nog kaarten voor
Hoorn Alkmaar en leiden
Mensen wie maakt me los
wie helpt mij uit mijn lijden.

Adri komt langs gelopen
We raken in gesprek
met als rake conclusie
we zijn allebei gewoon knettergek

Lady Charite de la Bustiere
gaat flanerend in het rond
in een prachtige jurk in kleurtje paars,
Met een nek gevuld met glitterende stenen
en twintig veren in haar kont.

En het blijft maar binnen stromen
kunnen er eigenlijk wel zoveel mensen in de tent?
Bij de kassa zit Peter Schroder,
die de brandweer voorschriften duidelijk nog niet kent.

Dus laten we de mensen binnen stromen
en het is een omzet die bekoord,
En bij de kassa zit Peter Schroder
en die heeft nog nooit van brandweervoorschriften gehoord.

Dus staan mensen te wachten
op witte rook of op een stoel,
En Hans Verhoeven, onze stoel paus,
blijft maar schuiven met veel kunde en gevoel.

Top overleg tussen Peter en Hans.
Wanneer zijn we nou voldaan?
Nog lang niet! We schuiven op
en we stampen het nog wat aan.

Even met mijn goede vriend Peter Faber
wat herinneringen op gehaald.
Max Havelaar, Dr Vlimmen, Schatjes, Het gezinnetje
Zijn theaterprogramma's, Siske de Rat
Zijn Amerikaanse auto en zijn Jordanese vriendinnetje.

Lies B geeft het signaal aan Dj Dees
het begin zit er aan te komen
Angeliqe van Hest begint te spelen
en het blijft maar binnen stromen.

In livrei met jarretels openen Sandra en Luna de soire
In lingerie op het podium lieverd, vind je moeder dat wel okay?

Luna begint te praten
Het microfoonsignaal laat luna even in de steek.
Zou het daardoor komen,
want mijn god wat ziet ze bleek.

Hans begint te zingen
lijkt alleen op het podium te staan
dan klinkt er een vrouwen stem
waar komt die nou weer vandaan vandaan?

Miluska en Melanie worden aan de tand gevoeld
Is dit nou wat men met genderdysphorie bedoelt?

En is die Melanie nou een omgebouwde vent
Nee Melanie is een vrouw! Adhesie betuigingen in de tent!

Verder willen we nooit meer horen, dat een man is omgebouwd
We zijn als vrouw geboren, de dokter zag het fout!

En dan is het de buurt aan mijn grote vriend Peter Faber.
Het geroezemoes verstomd, dit moet worden gehoord
Het is Peter,
Ja Peter faber,
Peter Faber is aan het woord.

En zo worden wij betoverd door
zijn stem
zijn woorden stroom
Wat is die man een held.
Wat is die man een droom.

En dan gaan we even wel heel erg van zweefteef magie
en laat elkander in zijn waarde
maar dan is daar Lady Charite en
die brengt ons weer terug op aarde.

Grappig dat er ook
van dit soort Paarse Pruiken bestaan
Het was leuk, opwindend, geil,
met weemoed lieten wij haar gaan.

Sandra Kersten verwelkomt ons
'al zingend' tot burlesque.
Dat is geil en ranzig
maar heeft echt niets te maken met  seks.

Dan is de pauze alweer voorbij
Moet ik weer aan het werk worden gezet
maar ik moet ook nog zo nodig piesen
en ren nog snel even naar het toilet.

Luna heeft de pauze wel
uitermate goed besteed
en heeft zich in stilte van haar boudoir
zich weer eens netjes omgekleed.

En ook dit staat haar
glamoureus en beregoed
alhoewel haar hoofd oogt wat bleek
onder die grote rode hoed.

En dan het event,
Ja nu gaan we wat beleven
Luna gaat iemand uit het publiek
een zoentje geven.

Dan is daar weer Sandra
met een liedje over de liefde, zoet als ijs
We zwijmelen weg
op de grote stoelen van het weemoed paradijs.

Een interview met Charles,
die is ook al heel erg monogaam,
althans dat wil hij ons laten geloven en ja,
dat doet hij heel bekwaam.

Dan is er Jamz met Mel op de gitaar.
Die mogen van mij blijven
of terug komen
want waar het overging weet ik niet want
ik was te druk met schrijven.

Daar is Tom al weer voor de tweede keer
Had ik over de eerste keer al iets gezegd?
Oh nee die ben ik vergeten
mijn god wat ben ik slecht.

Of... wat is Tom ongelofelijk goed
het is moeilijk mezelf te beletten
Niet naar hem te luisteren
hij is onmogelijk uit te zetten.

En daarom rammelt mijn verslag
hier waarschijnlijk aan alle kanten
want die Tom gaat er vandoor
die Tom die weet van wanten.

Dan komt een hoedenmaakster Irmgard
Zelf met een knot als hoed
En, en dat mag ook gezegd worden
Die knot, die staat haar goed.

En zo snel als ze opkwam ging ze weer weg
waarna er voor de jarige werd gezongen
De zaal ontplofte en zong mee,
zeer ongedwongen

Nou ongedwongen, zeg maar lallen
duidelijk bewijs dat de proseco en het bier
op de nuchtere maag
heel hard kan vallen.

Ik kan het niet bijhouden
mij god wat gaat het snel
daar is Sandra weer met een lied van Claudia De Brij
Nou dat liedje kennen we wel
Van dat liedje word ik altijd een beetje blij.

Mensen staan door de ramen te gluren
Hier binnen is het fijn.
Wat een geweldige
avond om in het paleis van de Weemoed te zijn.

U bent veilig. U mag zich veilig voelen. U doet niks fout.

Nog even dit.  Waarom zou ik me minder veilig moeten voelen als twee totaal gekken, precies die mensen doodschieten die ze dood willen hebben? Natuurlijk leef ik mee met de nabestaanden, natuurlijk is dat een triest lot en ten overvloede, nog een keer, wat een ongelooflijke leeghoofden.  Maar moet ik er zelf wiebelig van op mijn fiets stappen? Ik denk van niet. Beetje buiten alle proporties, want probeer eens met deze gevoelens van onveiligheid aan te kloppen bij een bewoner van het ooit zo mooie stadje Homs. Daar hebben ze ook nog een paar doden te betreuren, denk ik, als ik het plaatje zo zie.

Maar ik denk niet dat het iemand in Nederland een moer kan schelen, hoe ongelofelijk het vrije christelijke westen daar verantwoordelijk voor is. Heeft iets te maken met de bevrijding van Libië, waar het nu zo mooi democratisch toeven is, zo zonder die Khadhaffi toch?. Niet? Oh.. Als je het zo bekijkt is het niet zo verwonderlijk dat men daar niet zo mee leeft met  met ons drama dat op hun overkomt als klein leed. Ik snap dat het de mensen daar volkomen koud laat dat in fort europa/AKA de gouden bergen tien mensen zijn dood geschoten. Ja het is verschrikkelijk, en eng, maar het is niet onbegrijpelijk. Voor de duidelijkheid voeg ik ook nog even een foto bij van een radiografisch bestuurbare Amerikaanse terrorist die meer doden op zijn geweten heeft dan alle IS onthoofdingen bij elkaar.

Misschien moeten we bang worden van ons zelf.  Maar ik ben vooral teleurgesteld in de Nederlandse pers die zo weinig relativeringsvermogen heeft en zo keihard mee werkt aan de haatzaaierij. Daar moet het nu maar eens mee afgelopen zijn. Groetjes van de eeuwige Apologeet van de gematigde oppositie. Want natuurlijk zijn we tegen. Maar met mate en met respect en naar ik hoop iets dat lijkt op relativeringsvermogen.