Operatie in Duitsland

Ik heb een geslachtsaanpassende operatie ondergaan in een duitsziekenhuis.
Er staat een brandmerk boven mijn doos: made ik germany. Mijn doos is van een duitse degelijkheid. Vergeet even die degelijkheid. Duitsers zijn net mensen dus ook prutsers net als wij.

Niet dat ze me doos verpruts hebben, dat weet ik nog niet. Er zit verband om heen en ik ben er zeker van dat het eruit ziet alsof er een handgranaat in mijn kruis is ontploft.

Het is nu drie nachten na de operatie. Ik voel me redelijk, maar dat is als je het vergelijkt met hoe ik me voelde na de operatie. Niet als je het vergelijkt met hoe ik me voelde toen ik hier binnenkwam. Toen kon ik bijvoorbeeld lopen... Dat kan ik niet meer.

Als ik nu zou opstaan zakte ik zo door mijn benen heen nog los van de duizeligheid die het gevolg is van een vertraagde bloedsomloop omdat ik al dagen op mijn rug lig.
1 keer reeds mogen meemaken. Geen pretje.

Maar het is natuurlijk ook geen kattedrek. Het hing daar allemaal gezond te wezen, maar het is allemaal omgelegd. De ballen en de balzak worden gewoon verwijderd. Dat is nummer 1. Ik ben dus gecastreerd. De afgelopen 2 jaar was ik al chemisch  gecastreerd, dus daar zag ik niet tegen op.

Dan snijden ze de zwellichamen uit de penis en vouwen de huid terug in een opening die ze maken onder waar de balzak ooit zat, ondertussen verkorten ze de plasbuis en die bouwen ze ook in het systeem.

Daar zijn ze ongeveer 6 uur mee bezig en dan moet ik over 8 weken nog een keer terug komen. Want in amsterdam proberen ze het in 1 keer te doen en dat lukt nooit, maar dat weten ze hier in duitsland dus doen ze het in twee keer. Dat natuurlijk wel even koppie koppie gebruiken van die duitsers.

Ik lig in mijn bed en zie dat het een stalen bed is. Zouden ze de fiets van mijn oma hebben omgesmolten.....

Je bent ook niet zomaar weg hier. In duitsland lig ja na de operatie nog 2 weken in het ziekenhuis.

Wat vind ik ervan? Ik vind het kan stoer dat ik het gedaan heb. Ik lig te genieten van het vooruitzicht hier weg te zijn, en van het voorruitzicht er helemaal mee klaar te zijn. Maar je moet realistisch zijn. Dat duurt dus nog even. Want eerst moeten we gaan dilateren. Dat betekend dat ik met een dildo het gat (vagina wil ik het daarom nog niet noemen) op te rekken. Als je daar een paar weken mee bezig bent dan moet je daar weer mee stoppen want je krijg dan je tweede operatie, en volgens een vriendin die precies dezelfde operatie heeft ondergaan, dan kan je na die operatie weer opnieuw beginnen. Nou ik ga hier half augustus weg. Dus eind oktober begin november heb ik de tweede operatie. Januari ben ik dus lekker op weg met dilateren.... Het is nu nog geen augustus. het is zondag 31 juli 2011.

En dat terwijl ik ook alweer zo'n drie jaar met dit proces bezig ben.
Je moet het wel echt willen. Zonder de juiste motivatie hou je dit niet vol.
Of zoals een goede vriendin van me zij. Je doet dit niet voor je lol.

En dan wil je natuurlijk ook nog een borst operatie.... maar niet hier....