De laatste Try-out voor de halve Finale

Laatste test-case voor de halve finale. Omdat ik de les van de vorige keer al  vergeten was nog even een aantekening voor mezelf. Diarree-remmers. Het scheelt heel veel tijd....

En op tijd weg. En niet gewoon op tijd. Belachelijk vroeg vertrekken. Ik vertrok gisteren om tien voor half vier uit Haarlem en kon pas om een uur of 5 aan het werk in het theater.  Nu ik er over nadenk weet ik meerdere wegen naar  het theater. Maar gisteren faalde poging op poging de deur te vinden. En het is niet dat ik de stad niet ken. Maar als je in een auto denkt dat je een fietser bent, kom je in die stad toch elke keer weer bedrogen uit.

We stonden in stand-up Comedy Theater a/d Nes. Daar waar normaal gesproken geen cabaretiers komen. Alleen maar stand-up comedians. Nu hebben we er een in ons midden en die stond gisteren in de line-up dus de theater directeur vond het goed. Ik was blij met elk persoon in die zaal.

Aangekomen. Spullen afgeleverd en daarna mijn auto gaan parkeren. Misschien is dit het zoveelste gelamenteer van een theater-artiest over de parkeerkosten in Amsterdam. Maar voor mij is parkeren in die stad gewoon onbetaalbaar geworden. Als je die stad binnenkomt moet je zorgen dat je een verdien model hebt, want zodra je parkeert begint er een parkeerwachter geld uit je zak te zuigen op een schaal die werkelijk ongekend is. Het is wel zo. Dat als ze dat niet deden, je nergens kon parkeren. Zelfs al zou je dat willen. Maar nu heb ik geen andere optie dan weer de stad uit te rijden en mijn auto te parkeren in een gebied waar betalen ophoudt om 21:00. Ik zeg niet waar dat is. Dat zoek je zelf maar uit.

Dus ik ben weer te laat. En dat haat ik. Ik schaam me ervoor. En ik raak gestressed. Nog vroeger weg dus.

De nieuwe stukjes zijn nog steeds erg nieuw, en dat is moeilijk spelen, maar de voorstelling is een voorstelling waar ik helemaal achter sta. En een voorstelling die zich nu drie uitvoeringen achterelkaar bewezen heeft. Met deze erbij. De zaal weet het zelf nooit. Maar zij was taai. Maar het gaf niet.
.
Tot slot wil ik hier zeggen dat ik voorlopig weer een nieuw hoogte punt heb bereikt in mijn tot nu toe zeer korte carrière als cabaretière.  De cameretten ervaring is zeer leerzaam en informatief gebleken. Ik heb dus al een prijs. De leerervaring die je overhoud aan het meedoen aan een dergelijk festival, en het zeer waardevolle workshop weekend.

Ik weet wat ik kan. Of het genoeg is moet nog blijken. En dan is het maar net de vraag of dit smaakje in de smaak valt bij een jury. Want die bepalen of je door mag naar de finale. Het is aan hun nu. Ik ben blij dat ik niet in de Jury zit.