maandag 29 september 2008

Hallo Psycholoog....

Natuurlijk weet ik nog niet hoe je heet. Maar ik weet dat ik ergens in deze transitie een psycholoog ga ontmoeten. Jij bent waarschijnlijk de enige lezer die dit blog ooit zal hebben. Ik schrijf het voor mezelf, maar goed we moeten natuurlijk ook rekening houden met het publiek. Ook al is het publiek helemaal alleen.

Ik ben dus Merel. Ik ben een vrouw. Dat heb ik niet altijd geweten. Of anders gezegd. Ergens moet ik dat altijd hebben geweten, alleen werd ik altijd bij de jongens ingedeeld, omdat ik een piemeltje had. En als iedereen om je heen doet alsof je een jongetje bent, dan ga je erin geloven. Die experimenten ken jij ook wel (Milgram). En ik dus ook. Want ik heb zelf ook psychologie gestudeerd. Niet vreselijk geïnteresseerd in transseksualiteit overigens tijdens mijn studie. Maar wel in vrouwenstudies. Dat vrat ik. Ik was een feminist. Niet dat ik dat zelf in de gaten had hoor. Dat is allemaal herinterpretatie.

Ook als travestiet vond ik mezelf geen travestiet. Dat zijn zieke geesten. Ik ben niet zo. Maar het houdt je wel aan het denken. Het keerpunt in mijn (niet al te stabiele bestaan als man) kwam op twee momenten. Er was een: "Zo kun je niet verder moment". Maak hoe dan ook wat van je leven. En jaren later het bewustzijn dat ik misschien geen labiele man was maar een ongelooflijk stabiele transseksueel. Want als je ondanks een compleet verneukte socialisatie jezelf toch als persoon 40 jaar staande weet te houden. Sterker nog. Zelf een redelijk succes van je leven weet te maken dan moet je toch iets kunnen.

Het zijn dus vaardigheden die ik heb ontwikkeld om me staande te houden en ik heb er heel veel aan. Maar nu wil ik werken aan de vaardigheden die horen bij het geslacht dat als primaire dispositie zit opgeslagen in mijn brein. Het voelt als thuis komen.

zondag 28 september 2008

Hoi Niemand

Ik kijk wel eens naar een blog, maar nooit lang. Een blog lezen? Dat doe ik al helemaal niet. Waarom zou ik het ene blog verkiezen boven een ander. Voor een eerlijk oordeel zou ik ze eerst goed moeten lezen.

Ik ga er dus niet vanuit dat er mensen zijn dit blog zullen lezen en daarom zal ik me ook niet als een debiel gaan toeleggen op de juiste spelling en interpunctie, and al that crap.


Waarom dan een blog? Goede vraag blog....

Dit is een dagboek. Een dagboek van Merel Moistra of Merel Noomen. Bijna hetzelfde. Dat is iemand die eigenlijk nog maar half bestaat, maar graag compleet wil worden. Via deze weg probeert ze vaste vorm aan te nemen.

Merel Moistra bestaat wel. Het is de artiestennaam van Merel Noomen en Merel Noomen verblijft o
p het moment partime in het lijf van Diederik Noomen. Uit alles bleek dat als Diederik Noomen zichzelf vermomde als Merel Moistra en het podium opstapte ze als Merel Noomen het podium verliet.


Alle vrouwelijkheid die zij dag in dag uit met haar meedraagt zullen over de pagina's van dit blog worden uitgesmeerd. Want daar is dat ding dus voor.

Niet omdat ik hoop dat je het leest. Dit is mijn eigen instrument voor zelfacceptatie. Een plekje waar ik de transitie kan documenteren. Lekker droog dat wel, en naar ik hoop met een gezonde dosis humor en niet al te zwaar op de hand.

Een document, een bezit waarvan ik kan zeggen, als je het wilt weten, kijk daar ... kan je het lezen... En niet omdat ik denk dat die persoon het dan ook allemaal echt gaat lezen. Welnee. Die ziet een hele stapel blog entry's en denkt, zo zo dat ziet er serieus uit.... Ik denk dat zoiets helpt als je bezig bent met een transitie.

Mocht het nou zo zijn dat er iemand in deze mesjogene world het grappig vindt wat ik schrijf. Laat het dan even weten, want Moistra de entertainer en Noomen de zakenvrouw zijn nauw aan elkaar verwant. En voor mensen die op zoek zijn naar Diederik Noomen. Die is hier dus niet.... Die mag hier niet eens komen.

Nagekomen bericht: Vanaf heden bestaat Diederik niet meer.