Gelukkig nieuwjaar

Het was een heel mooi, warm, en emotioneel jaar. Ik heb het afgelopen jaar meer gehuild dan in de tien jaar hiervoor. Tot ik op een punt kwam waarop ik bijna niet meer kon stoppen met huilen. Nu huil ik alleen nog als er een mooi liedje op de radio langskomt. Dat is wel geruststellend.

Er komt een nog veel mooier jaar aan, en zelfs als ik niet alle verwachtingen inlos zal het jaar ongetwijfeld allerlei dingen gaan brengen die ik nu nog niet kan voorzien. Dus het word ook een spannend jaar.

Voor iedereen die me heeft gesteund in het afgelopen jaar, een dikke zoen. En voor iedereen die me in de wielen heeft gereden: Ook jullie bedankt. Ik groei daar enorm van.

Groeten

Merel Moistra

Gor....?

Ken je dat, vroeg een vriendin. Mijn blik was gevallen op een boek. Het bleek een aflevering uit een 26 delige serie. "the world of Gor". Sm-fantasy. Een sub-genre. Gor is een planeet die aan de andere kan van de zon met de aarde meedraait. het is een tegen-wereld. Nee, dat ken ik niet. Mijn vader vast wel.

Als je "in de ban van de ring" hebt gelezen en leuk vond dan weet je hoe veel lol je kunt beleven in een wereld die niet bestaat, maar je zult de rest van je leven een beetje teleurgesteld zijn als een schrijver denkt met een paar rare beesten, een pijl en boog en een speer een nieuwe wereld denkt te hebben geschapen.

Maar soms lukt dat wel, maar dan zijn de personen die door het "verhaal" lopen meestal niet dieper dan 2 dimensies.

Het is geen porno. Als je verkrachting scenes verwacht, kom je van een koude kermis thuis. Het gaat over dominantie en onderdanigheid. Waarbij mannen dominant zijn en vrouw onderdanig. Mannen mannelijk en vrouwen vrouwelijk. En het is Fantasy, dus alles kan, en als het niet kan, verzin je gewoon dat het wel kan.

Thuis gekomen  tikte ik "gor" in op btjunkie en drie minuten later stonden alle 26 delen op mijn harddisk. En nu dus allemaal in mijn e-reader.

Ik heb nu ongeveer 10% van "Kajira of Gor" doorgeploeterd, eerst met tegenzin. De man die het geschreven heeft probeert je op een heel erg opzichtige manier een kant op te sturen. En stoort zich nergens aan logica.  Hij schrijft alsof je dom bent. Hij houdt lezingen. Probeert jou zijn mening op te dringen en doet dat niet lichtzinnig.


Ik had verveeld de e-reader uit gezet op een plek waar onze hoofpersoon (een stom wicht waarin ik me dus absoluut niet kan verplaatsen), inmiddels gearriveerd op Gor, naakt op een immens bed ligt.

Een beeld dat niet uit mijn hoofd wilde. Nu nog even zitten lezen terwijl ik mijn nagels deed, struikel ik, tot mijn eigen stomme verbazing over een stukje dat smul materiaal is voor T-girls. Ze ontdekt dat ze in deze wereld niet sex-loos is, of kan zijn, of tijdelijk kan vluchten naar het midden. In plaats daarvan "moet" ze vrouw zijn. Ook als dit haar bang maakt.

Dat gevoel is griezelig herkenbaar. Het gegeven dat dikke biovrouwen op platte schoenen zich te kijken gezet voelen als ze gepasseerd worden door ligtvoetige transeksuelen op hakken van 10cm.  Ik heb niet het idee dat ik naar het midden kan vluchten. Ik ben hard op weg naar helemaal vrouw zijn, en dan ga ik niet met een spijkerbroek en een trui onzijdig op de bank zitten.

De aantrekkingskracht is me duidelijk. He he. Dat duurde even. Alhoewel ik geen zin, geen paragraaf, geen hoofdstuk in het boek lezen zonder te denken: "Dat had veel beter gekund". Met meer respect voor de lezer. Maar als je van fantasy houd en van SM en van lezen, dan ben je lekker onder de pannen met   deze serie.

Meer over Gor http://meadhall.homestead.com/Gor.html 

Ik kende het niet. Nu ken ik het wel. Ik snap de aantrekkingskracht, als ik het boek ooit uitlees zal ik het hier melding van maken. Nu ga ik mijn nagels aflakken.

Kerst Toespraak

Het geluk zit in geloven dat we het waard zijn om ons goed te voelen. Maar als je me niet gelooft of denkt waarom zou ik jou zomaar op je woord geloven, luister maar naar haar. Zij heeft het onderzocht en ze verteld het heel duidelijk.

De afgelopen dagen

Afgelopen vrijdag ging ik naar Amsterdam om de auto op te halen van de APK keuring. Het was niet gelukt om hem een dag eerder op te halen omdat Marlin ziek was geworden. Heel zielig was dat. Vrijdag was Bia thuis. De kerstvakantie was begonnen. Vrijdagochtend sneeuwde het. Maar het stopte met sneeuwen en het dooide. Dus ik besloot om door te rijden naar het hoofdkwartier van ANTV om de DVD van de AKF optredens op te halen.

Even naar binnen voor een kopje thee. Gezellig zitten praten met Josie. En terwijl ik daar zo zit begint het echt te sneeuwen. Hard. Ik denk dat zal zo wel over zijn. Ik bedank Josie voor de thee en terwijl ik naar buiten loop belt Bert.

Ik duik snel mijn compleet door de sneeuw verduisterde auto in en maak een afspraakje met hem. Leuk! Dat is iets om naar uit te kijken. Daarna bel ik Malika of ik een koppie koffie kan komen drinken. Het was mijn idee om de sneeuwbui even bij haar uit te schuilen omdan weer naar Haarlem te rijden. Snel de sneeuw van mijn auto gehaald en weer de stad door geglibberd. Toen nog over de a10 die toen nog niet vast stond. het was immers een uurtje of half1 in de middag.

Tijdens de rit gaat de telefoon weer. Dit maal Rob Ohm van de garage, met de medeling dat ik mijn kenteken en het APK keurings bewijs bij hem had laten liggen. Nou is dat bij Malika tegen over dus die kon ik gelijk ophalen. Maar het korte stukje lopen naar de garage sneeuw ik al zowat onder. Ja goed om even te schuilen.

Gezellig bij geklets bij Malika zien we op buienradar dat de bui een rare beweging maakt. Hij trekt niet weg. Hij draait rondjes boven Amsterdam en om een uurtje of 3 besluit ik toch maar naar Haarlem te rijden. Ik rij de a10 onderdoor en gelijk sta ik vast. Dit is niet eens mee stapvoets rijden. We staan gewoon vast. Ik kan de nieuwe revu gaan lezen, of mijn teksten gaan oefenen. Uit eindelijk blijk er een truck stil te staan op de weg die niet  weg gesleept kan worden omdat de sleeptruck er niet bijkan. En verder kan de sneeuwschuiver er ook niet langs waardoor het stuk weg dek voorbij de truck helemaal dicht is gesneeuwd op 1 weghelft. Het duur anderhalf uur voor ik halfweg bereik en het duurt in totaal 2 uur voor ik thuis ben. Een nieuw record.

Ik parkeer de auto. Bia gaat naar een wijn feestje en neemt de kinderen mee. Ik kook voor mezelf een hele redelijke nassie. Het is het laatste wat ik dat weekend eet, want ik krijg een vorm van buik griep.

Zaterdag en zondag en maandag zijn niet erg best en dinsdag ben ik ternauwernood hersteld om op de Koffie te gaan bij Bert. Mijn eerste vriend in Haarlem. Maar ondertussen ligt die sneeuw er nog. Volledig vast gevroren aan het wegdek. Ik ga lopen. Bert is erg lief. Ik mag hem graag. We mogen elkaar graag. Het is een gezellige avond. Hij woont trouwens ook schitterend. Helemaal voldaan weer terug naar huis gelopen en veels te laat naar bed gegaan. Maar omdat ik wodka had gedronken had ik nergens last van de volgende morgen.

Vandaag lekker rustig aan gedaan. Lekker opgetut en daarna met het hele gezin uit eten. Ik had na die buik zo'n trek in foejonghaai gekregen. Dus om er een speciaal uitje van te maken zijn we naar de chinees met het boegietje op het dak gelopen. Daar ben ik al zo vaak lang gereden. Nou wilde ik daar eens eten en het verkeer aan mij voorbij zien trekken.

Fietsen is nog steeds geen optie. Dus trokken Bia en ik de slee voort met de twee kinderen erop. De terug weg was echt dolle pret. Als je iets sneller ging lopen, gingen de kinderen echt helemaal uit hun dak en dat gaf zo'n energie dat ik begon te rennen en voor we het wisten waren we gewoon sneeuwpret aan het hebben met zijn allen. Nou ja!!! Ik dacht ik schrijf het even op. Want dat is leuk voor later.

Het kon dus wel!

Ik heb Ad Visser wel eens horen zeggen dat bij Top Pop alles geplaybackt moest worden omdat de techniek het in die tijd niet toe liet om live te spelen. Dat dit gelul is wisten we natuurlijk al lang, maar hoe toon je aan dat de technici bij de AVRO gewoon niet technisch genoeg waren. Of dat de Avro zo weinig betaalde dat gekwalificeerd personeel niet voor het POP programma wilde werken. Of mocht het zo wie zo niks kosten.....

Dit is een stukje uit een amerikaans programma "midnight special" en als je een avondje niks te doen hebt en je houd wel van muziek uit die tijd, dan kan je uren lang de meest geweldige artiesten aan je voorbij laten trekken. Het zal ongetwijfeld recentelijk digitaal geremasterd materiaal zijn dat recentelijk op DVD is uitgebracht en nu door fans online word gezet. Maar ja wie gaat er nog naar een schijven winkel. Maar deze staat er nog niet zo lang op en verdient het echt om bekeken te worden.

Wat een stoer wijf....  Hier word ik dus zo ongelovelijk bi-sexueel van!!

AKF Texel 2011 update

Ik weet inmiddels dat ik op donderdag 13 Januari speel. Dat wordt dus vakantie op Texel, want ik moet tot zaterdag-avond blijven wachten op de uitslag. Volgens mij betekend dat als ik de ronde op Texel ook overleef in niet voor zondag het eiland af ben. Maar volgens mij kan niemand die avond nog van het eiland af.

De AKF op Texel schijnt op Texel een cultureel evenement te zijn waar men elk jaar reikhalzend naar uit kijkt. Het lijkt me dat je dan een publiek hebt dat er zin in heeft. Dat moet prettig spelen zijn.

Ik ben zo blij dat het verhaal nog steeds doorgaat. Nu verder komen betekend dat je de try-out tour mag doen. Dat is natuurlijk zo gaaf! Want dan kan ik eindelijk spelen, spelen en spelen en eindelijk  genoeg kilometers op het podium maken om de volgende stap te maken als theatermaker.

Bal in het spel houden. Doorgaan, doorgaan. Het programma moet weer 10 minuten langer. Daar zijn ze bij het AKF niet helemaal duidelijk over. De een zegt 25 minuten de ander 30. Ik ben bang dat wat ik nu
heb al te lang is. Maar daar heb ik tijdens de tweede ronde ook niks over gehoord.

Binnenkort heb ik de DVD van de tweede ronde in huis dus dan kan ik eens gaan timen.

Besloten de joker in te gaan zetten. Merel gaat Piano spelen!!!

En ik heb al een coach. De coach van de winnaar van vorig jaar is op me af gekomen en heeft mij gevraagd of ik het leuk zou vinden als hij mijn coach werd.  Ik ga er even van uit dat mijn collega's mijn blog niet lezen want ik schaam me een beetje over de patserigheid van dat alles.


En tegelijkertijd wil ik het vertellen:  OMDAT IK ER APETROTS OP BEN!!

We gaan naar Texel in 2011

Gisteren mocht ik mee doen aan de tweede ronde van het AKF.  Dat ik in de tweede ronde stond vond ik echt al zo bijzonder. Tijdens de tweede ronde mag je 20 minuten doen. Twee keer langer dan in de eerste ronde. Ja dan kan je laten zien wat je kan, (of wat je niet kan natuurlijk).

Ik had de mazzel dat ik eigenlijk een compleet afgeronde voorstelling had van die lengte. Met een begin een middenstuk en een einde.  Niet waar. Ik had een afgerond geheel van 15 minuten, waar ik 5 minuten aangeschreven heb. Dat stuk (veel tekst) heb ik dus nooit kunnen try-outen. Levensgevaarlijk. Waarom doe ik dat? Ben ik gek. Ben ik een bluffer? Ik heb er gewoon extra veel tijd in gestoken en ik heb de tekst wel een paar keer aan mensen voorgelezen. Die zeiden allemaal. Goede tekst!! Dat sterkt je wel, maar het blijft mentaal bungy jumpen.
 
Het publiek reageerde goed en zelf de meeste geharde theater-mensen waren geroerd door mijn oprechte poging mijn voorstelling af te sluiten met een ontroerend stukje a capella. Als je weet en voelt dat je het kan is dat leuk, maar de kick om het echt te DOEN en er mee weg te komen is eigenlijk met geen pen te beschrijven.

Ik ben vaak genoeg op mijn bek gegaan. Maar hier schijn ik even niks fout te kunnen doen. Zo kijk ik ook naar de andere kandidaten als ze een beetje treurig van het podium af komen.  Ik bedoel, ik heb erg met ze te doen, omdat ik weet hoe vreselijk dat is. Maar ik weet ook dat je het overleeft en dat je er beter van wordt.

Alhoewel het mij voormezelf heel blij maakt dat ik dat oefenen niet heb gedaan voor het oog van een professionele jury, maar gewoon lekker in mijn eigen tijd. En dat is ook een kick want ik heb zo vaak de dingen niet van de grond gekregen omdat ik ze te snel wilde.

Als jij lieve lezer ook met iets groots rondloopt in je hoofd dan is de beste tip die ik je kan geven, maak een super realistische inschatting van de tijd die je denk er voor nodig te hebben om dat te bereiken, want het scheelt namelijk stapels frustratie en uit de bocht vliegen op vervelende momenten. Als je dat doet kan je in alle rust naar je doel toe lopen en dan is geen droom te groot.

Ik had het nooit voor mogelijk gehouden dat ik de derde ronde van het AKF zou gaan halen, maar nu heb ik een nieuw doel. De halve finale!!!!

Iedereen die mijn  tweede ronde voorstelling heeft gezien. Jullie waren een fantastisch publiek. Ik vond de voorstelling legendarisch. Hoe legendarisch. Dat zal de tijd ons leren.

Iedereen is gelijk. Iedereen is anders

Wat moet je nou met een doelstelling als diversiteit.

Beleidsterminologie waar een gewoon mens gewoon helemaal niks mee kan.  Mensen kennen het woord niet eens. Laat staan dat ze het in dagelijkse conversatie zullen gebruiken.

Hoe verkoop je diversiteit?

Een commerciële theaterproductie probeert altijd iets nieuws met iets bekends te combineren. Zoals een nieuwe bewerking van de musical Hair. Het is helemaal nieuw en aangepast aan de huidige tijd, maar het is toch gewoon de oude vertrouwde musical Hair.

Dit doet men omdat mensen wel verrast willen worden door nieuwigheid. Als je gewoon oude prak opwarmt, vinden ze er niks an. Het moet nieuw zijn. Maar zonder herkenbaarheid komen de mensen ook niet naar een voorstelling. Hij of zij wil ook gerust gesteld worden door iets herkenbaars. Iets dat de boer kent, want anders eet hij of zij het niet.

De stelling dat iedereen gelijk is, vinden veel mensen een rustgevende stelling. Maar lijkt strijdig met de doelstelling van diversiteit. De stelling dat iedereen anders is, geeft onrust in de maatschappij en is wat wij aan de man proberen te brengen.

Daarom denk ik dat het mogelijk moet zijn een brede groep mensen te bereiken door ze het inzicht te verschaffen dat die twee stellingen elkaar niet wederzijds uitsluiten. Laten we die combineren alsof we als het ware iets "nieuws" proberen te verkopen.

Iedereen is gelijk EN iedereen is anders.

Mensen zijn mensen en in die zin voor 99% gelijk aan elkaar. Ik ben net zo'n mens als een japanner aan de andere kant van de aardbol. Maar geen mens is 100% gelijk aan een ander. Ik verschil bijvoorbeeld erg veel van mijn eigen broer en dat is toch de persoon waarmee ik genetisch gezien de meeste overeenkomsten zou moeten hebben.

We zijn allemaal mens en geen mens is gelijk aan een ander mens,
maar we zijn wel mensen en in die zin weten we heel veel van elkaar
en zijn we instaat, of zouden we inprincipe instaat moeten zijn, elkaar te begrijpen.

Groeten

Merel Moistra