Sm Barbie doet T-profile

SM Barbie...


SM Barbie doet een T-profile. *
Vergeef haar.
Ze is blond.

* voor deze schoot zijn geen
werkelijke Barbies schade aangedaan.
Deze barbie is geheel vrijwillig door
mijn zoon (3) in deze positie gedomineerd.

Passabel

Passabel is de mate waarin een man geloofwaardig door kan gaan voor een vrouw. Leuk voor een travestiet, maar van levensbelang voor een transseksueel. Want dat is geen man, dus leuk als je niet voor man wordt aangezien. Ik ben nog in het stadium dat ik mijn 100% passabiliteitservaringen kan tellen op de vingers van 2 handen. Dat komt niet omdat ik niet passabel ben, maar omdat het bewijs slecht te leveren is. Iemand die normaal tegen je doet, kan ook gewoon niks laten merken. Je moet jezelf outen om erachter te komen of de persoon het zag of niet. En jezelf outen!!! Dat doe je niet. Daar komt nog bij dat mannen moeilijk toe kunnen geven als ze het niet zagen, dus dan laat je het liever in het midden.

Vandaag met de kinderen naar het zwembad geweest in Slotervaart. Voor buitenstaanders een gebied dat ik niet kan doorkruisen zonder door een clubje fundamentalistische mattenkloppers tot de orde te worden geroepen. Nou, dat is niet zo. Dus zo stoer was dat nou ook weer niet. En naar het zwembad gaan is ook niet meer zo'n happening als het eerst was. Ik heb zo'n badpak met een rokje. Zien ze niks van. Ik sta er niet meer zo bij stil.

Na het zwemmen. In de hoek bij de spiegels en de blowers komen we vage bekenden tegen.
Eerst lijkt het of een wild vreemde vrouw tegen Bia aan begint te praten. Nou dat gebeurt wel vaker, dus dat is niet zo speciaal. Blijkt dat hun kind op dezelfde voorschool zit. Zij was de vader van Marlin dus wel eens tegen het lijf gelopen. Toen papa nog een echte PAPA was zullen we maar zeggen. Dus ik zeg, he nou herken ik je weer. Dat ging totaal langs der heen... of toch niet helemaal. Want drie minuten later vraagt ze aan mij:"en ben jij een vriendin of een zus van Bia?" Nee, zeg ik, ik ben de vader van Marlin en Thomas. Ze moest lachen op de manier waarop vrouwen om elkaars silly grapjes lachen. Nee hoor, dat kan niet, want de vader van Marlin en Thomas die ken ik. Nou ik ben het toch echt. Ze ziet Bia knikken.

Ze geneerde zich dood, maar dat was totaal niet nodig. Want ze had me een enorme dienst bewezen. Haar man die niet echt stond op te letten. Het was natuurlijk maar vrouwen gekwek. Merkt de commotie. Hoort de uitleg maar snapt hem niet. Hij vraagt me: "oh maar hoe zit het nou, zijn jullie nou wel of geen familie?"
Twee keer binnen 2 minuten. Ik voel me geweldig nu.

Ontharing

Wat een vaag gedoe. Ik hou daar niet zo van. Ik hou van duidelijk. Vandaag naar Dr. de Boer (wij ontharen de meeste transseksuelen van westeuropa) geweest. "Wat komt u doen", vroeg ze. Dat geeft gelijk al een zeer ongemakkelijk gevoel. "Wat kan ik voor u doen", is al heel wat vriendelijker en misschien zei ze dat ook wel, maar het klonk anders. Ook een beetje denigrerend doen over mijn vorige behandelaar. (oh bij de schoonheidsspecialist) Dames en heren dat was Korpos in Den Haag. Www.korpos.nl omdat ik daardoor weet dat het ook anders kan. Menselijker of zo. Ik zou voor Dr. de Boer niet het halve land door reizen. Daar kom ik alleen als het vergoed word en anders ben ik snel weer terug naar mijn schatjes van Korpos. Gaf mevrouw de boer dan geen teken van capaciteiten? Nou ik vond het knap dat ze me binnen 20 minuten weer op straat had staat. Alsof je bij een hele slechte hoer bent geweest. Het bevredigde in ieder geval niet. Ik kan me ook niet herrineren dat ze vroeg, "heeft u nog iets te vragen" en als ze dat wel heeft gedaan dan was het op een manier die niet echt uitnodigend werkte. Het straalde uit, u bent dom, u kost geld, en als ik u snel de deur uit heb kan ik weer verder met geld verdienen. U hoort het. Merel heeft er een vieze smaak van in der bek gekregen.

Daarna naar de apotheek om mijn hrt kuur op te halen. Hebben ze weer niet alles, krijg ik een herhaal receptje mee. Leuk. Ik weet nog steeds niet wat ik heb gekregen. Dat gaan we straks naar de lunch maar een op googelen.

Jewmongous

Vandaag zag ik jewmongous in concert bij Boom chicago in Amsterdam op het leidseplein.
Bent u joods? Heeft u gevoel voor humor? Joodse humor, over typisch joodse dingen.
Dan is dit iets voor u. In zijn stijl en soort werkelijk ongeëvenaard. Wereldklasse. Topstem. Topcomposities en werkelijk topteksten van topkwaliteit. Liedjes dus, maar dan goed.

http://www.jewmongous.com/

Real Life!!

Laat het echte leven maar beginnen. De huisarts zei tegen me: "Wil je een verwijskaart voor het VU" en ik zei, "nou nee" Een half jaar later was ik terug. "Doe toch maar wel." Ik ging op een wachtlijst staat. Wat kon mij nou gebeuren? Ik mag 9 maanden later voor een intake gesprek. Ik denk daar kom ik toch nooit door heen. Ik ben veels te eerlijk. Drie maanden later beginnen gesprekken met de psycholoog. Vijf en een halve maand later krijg ik het rode licht van het genderteam om te beginnen met hormoontherapie.

Niemand laat het woord "real life" vallen. Van geen kanten wordt de indruk gewekt dat dit een belangrijk moment is. Dat moet je er zelf maar van maken. Ik moet me melden bij het secretariaat om 15:00. Dus dat doe ik netjes, zoals ik tot nu toe netjes al mijn afspraken ben nagekomen. En in eens staat er een meisje met een witte jas aan. "Ik ben de co", zegt ze en stelt me voor aan de dokter en zegt daarna. Zo, belangrijk moment he. Oh ja, zeg ik. Wat gaan we doen dan? We gaan beginnen met de hormoontherapie! Oh nu al?

Zijn de bloed waardes dan al binnen. Iemand had me gezegd dat het drie weken zou duren en er zijn nog geen drie weken verstreken sinds ik geprikt ben, dus nee, ik verwacht nog helemaal niks. Nou dit is toch echt het moment. Ik vertel me gezondheid geschiedenis, wijs de endocrinoloog erop dat ik boven de veertig ben en dus pleisters moet hebben. "Oh dat is goed hoor"

Ik krijg een contractje voor me neus. Staat niks in. En tot mijn verbijstering staan ook daar de woorden "real life" niet in. Woorden die tijdens voorlichtingsavonden altijd zo'n diepe indruk op me hebben gemaakt, worden ook hier vermeden. Men spreekt gewoon over de volgende fase in de behandeling en zo voelt het ook. Alsof er helemaal niks aan de hand is. Ik verwacht nog steeds een donderpreek. Bezint eer ge begint! Maar die preek blijft uit. In plaats daarvan moet ik vragen aan de mevrouw van het secretariaat: "is dit nu dan het officiële begin van mijn "real life" en uiteindelijk krijg ik het verlossende antwoord: Ja.

Met mijn receptje naar mijn apotheek. Het is vrijdag en ze hebben de spullen niet. Ik kan het maandag op gaan halen. Net als bij een abortus krijg ik een weekend om mijn zonden te overdenken voor dat ik aan godscreatie ga tornen. Toch nog een rood stoplicht. Maandag gaat het op groen en dan is er niks meer aan te doen.

Stadscomedian Almere?

Stichting Open Podium Almere (OPA)gaat in januari én in februari 2010 op zoek naar een echte 'stadscomedian': iemand die door middel van kleinkunst en cabaret het wel en wee van de stad volgt en een echte spiegel van de samenleving zal presenteren.

Deze stadscomedian zal vanaf februari 2010 naast een eigen website en column, maandelijks een vaste plaats krijgen in de programmering van OPA (tot en met oktober 2010).

Daarna zal hij of zij met een professionele regisseur werken aan een eigen Almeerse oudejaarsconference, die deels bestaat uit het materiaal van de voorafgaande maanden.

De OPA-avonden zijn daarmee echte try-outs om ervaring op te doen!

Verkiezing en aanmelding Stadscomedian Almere

Tijdens de OPA-avonden van 30 januari en 20 februari 2010 kunnen de nieuwe stadscomedians hun talent laten zien.

De aspirant-stadscomedians mogen in hun strijd om de titel alle theaterdisciplines en middelen gebruiken om hun visie over het almeerse leven van alledag te illustreren: teksten, liederen, gedichten, monologen, dialogen, vrije improvisaties met stand-up comedy-elementen, etc.

De jury zal vooral letten op:

- originaliteit

- diversiteit en hoeveelheid aan onderwerpen de veelzijdigheid van de performer als het gaat om het aanwenden van verschillende theatrale vormen

- 'eigen gezicht' in vorm en inhoud

- de mate van lef in de keuze van onderwerpen en het ventileren van meningen

Ben je tussen de 19 en 86 jaar en is de rol van Stadscomedian Almere jou op je lijf geschreven? Geef je dan nu op voor één van de voorrondes! Iedereen is welkom: amateur, semi-professioneel of mensen die zich al professioneel in het vak bevinden. Voor inschrijvingen en informatie bezoek je de website: www.stadscomedian.nl

Meer informatie:
www.stadscomedian.nl
www.openpodiumalmere.nl

www.dekunstlinie.nl

Officeel Transseksueel.....

De raad van 11 heeft gesproken. De grote gendervergadering. En in oneindige wijsheid hebben ze besloten dat ik het echt ben. Niemand hoeft zich ooit meer af te vragen of ik het nou wel of niet ben, want officiëler dan dit wordt het echt niet. Daar doe je al dat denk werk voor. Daarvoor sta je een jaar op een wachtlijst. Praat je 6 keer met een psycholoog. Sta je doodsangsten uit op het schoolplein, stel je jezelf bloot aan zeemanhoofdoekjes die onder het mom van netjes toch maar meneer tegen je zeggen.

Ik kan oprecht zeggen dat ik mezelf ben geweest in die praat sessies met de psycholoog. Geen rol heb gespeeld. Niet gedaan alsof ik iets was dat ik niet was. Ik was gewoon mezelf. Dus dat ze bij het VU een verhaal willen horen en als ze dat niet horen je er niet door komt is dus lariekoek. Het is wel zo dat de VU vooral geïnteresseerd is in hoe het met je gaat en of je sterk genoeg bent voor deze zware ingreep in je leven. Maar dat deert mij niet. Ik ben echt. Ik ben officieel. Ik ben transseksueel. Ik zal het drie jaar zijn. Daarna volgt een operatie en daarna ben ik helemaal vrouw.

Taart en slingers en alvast fijne kerst en gelukkig nieuwjaar.