Kent u die uitdrukking? Los Laten.... Je moet los laten. Dat is nodig. Sterker nog, dat moet. Je MOET loslaten. Want als je niet loslaat dan hou je vast. Dan hou je vast. Dan loop je vast.
Maar je moet dat wel durven he. Dat loslaten. Want we houden onszelf niet zonder reden vast. Maar loslaten is jezelf afvragen waarom je jezelf vasthoud. Jezelf afvragen: Waar, hou ik me eigenlijk aan vast? Waarom is het je zo belangrijk me vast te houden. Is dat ding waar ik mezelf aan vasthou niet verouderd? Bestaat het ding nog wel!!!! Hou ik mezelf vast aan een zinkend schip, of is het schip reeds gezonken!!
Houden we onszelf vast aan ideeën? Aan verzinsels. Graven we onszelf in aan de hand van ons vooringenomen idee hoe het zou moeten zijn? Zien we daardoor niet hoe het is? Is dat waarom we moeten loslaten?
Loslaten, ik vind het moeilijk. Maar ik probeer het elke dag weer. Want het moet. Tenminste dat denk ik dus.
En ik hoop dat Rutte het ook probeert. In het belang van Nederland. Want het gaat er niet om hoe het gebeurt. Het gaat erom DAT het gebeurt. Loslaten, dingen doen, fouten maken, fouten onderkennen en bijsturen, Mark!!!!
dinsdag 22 juni 2010
maandag 7 juni 2010
De Kullen van Ikea
Bij IKEA hadden ze een redelijk geprijsd ladekastje. KULLEN. Prima. Maar het was zondag dus... Wachten tot maandag.
Kullen is te vinden in het zelfhulp magazijn in pad 37 EN in pad 39 en dat vinden ze daar niet verwarrend. Pas beneden in het magazijn realiseer ik mij dat ze op deze manier proberen de twee kleuren niet naast elkaar te leggen. Anders pakken mensen zomaar de verkeerde kleur. Ik trek de doos berkenfineer het rek uit en schuif hem op mijn karretje. Tjakka!! Die is van mij. En triomfantelijk rijd ik met de hoofdprijs naar de kassa. 49.95 euro voor 5 laden. Dat is nog geen tientje per la. Ha ha ha ha ha ha.
'Veel plezier met het in elkaar zetten', zegt de meneer bij de kassa vrolijk, of sarcastisch. Kwestie van interpretatie. Maar het zijn teksten die zo'n man natuurlijk nooit mag uitspreken. Dat is de goden verzoeken
Thuisgekomen. Uitpakken. Het volledige schroevenpakket ontbreekt. GVD. Grrrrr. Moed zakt in schoenen. IKEA zit hier om de hoek, maar daar gaat het ook niet om. Je moet weer naar een klantenservice en ik krijg daar nooit wat ik wil en altijd op mijn lazer.
'Heeft u wel goed gekeken?', zegt de servicemedewerker met een ongeveinsde achterdocht. Ik denk, 'oh jah,
wat dom van mij. Helemaal vergeten. Goed kijken. Dat ik daar nou niet aan heb gedacht. Ik zeg 'Ja mevrouw ik heb goed gekeken' en moeiteloos ratelt mijn interne monoloog er achteraan: 'Maar bedankt dat u me daar nog even op wijst. Het zou natuurlijk ook mijn schuld kunnen zijn. Het zou heel goed kunnen dat ik voor me lol heen en weer rij tussen mijn woning en deze fraaie vestiging van IKEA. Wat is het hier mooi. Wat ben ik blij dat ik hier weer ben!!!!'
De vrouw maakt zich uit de voeten en komt 5 minuten later zuchtend en steunend terug met de opmerking. 'Nou, we hebben ons best voor u gedaan!' Ik denk, zo hoort dat toch ook? en ik zeg 'en zo hoort het ook.' Heb ik nu wel alles? Ja, zegt de service medewerker. Dat JA klonk als 'En nou de pleiterik maken. Ik moet nog andere zeikerds helpen vandaag'. Terwijl ik naar buiten loop, denk ik nog, 'wat een kleine plugjes....'
Thuisgekomen gaat het als een zonnetje. Ik zet eerst de laden in elkaar. Net op het moment dat ik denk 'goh dit gaat goed' maak ik een foutje en trek de zijkant van een la bijna in tweeën. Maar het komt goed. Ik schroef alle la-geleiders op de zijkanten van de kast en als het tijd word om de verbindingen tussen de twee zijkanten te monteren, kom ik tot de ontdekking dat de plugjes inderdaad errug klein zijn. Te klein. Ik kan weer terug.
Huilen. Even huilen. Even uitrusten. Eten. Afwassen. En terwijl Bia de kinderen naar bed brengt, rij ik met de auto weer naar de IKEA. Het is niet ver. Stel je voor dat je in Den Helder woont of zo. De mevrouw die me nu helpt zegt, 'He wat vervelend voor u, en sorry'. Het voelt aan als klaarkomen. Ik had een plankje meegenomen waar die pluggen in moesten. Die wilde ze even meenemen het magazijn in om er zeker van te zijn dat ze me de juiste pluggen mee zou geven dit keer.
Weer terug kon ik de auto exact voor de deur zetten. Dat is positief! Alles maar naar boven, want de kast kan niet vervoerd worden als ie klaar is. Althans, dat risico neem ik niet. Hij is geheel van spaanplaat. Maar met het inschroeven van de laatste schroeven verkrijgt het ding toch een zekere stevigheid. Het is geheel meer dan de bordkartonnen illusie der delen. Ja hoor!!! Eenmaal af is het een zeer geweldig kastje van 50 euro. Maar wat een enorm werk om hem in elkaar te zetten. 500 euro arbeidsloon. Met dank aan de KULLEN van IKEA.
zondag 6 juni 2010
Vooruitgang
Jaren bijna naast een grote Vomar gewoont. Dan is nu de vraag, waar is de Vomar? Gelukkig is er internet. Dichtstbijzijnde Vomar gelokaliseerd. Wij vinden dat brood nou eenmaal lekker.
De schade valt mee, het is nog steeds slechts een kilometer fietsen. Alles is hier dichtbij.
Het huis is nog een puinhoop. Er moet nog zoveel opgehangen worden. Het lijkt een gebed zonder eind.
Maar vannaf nu werken we daar geen 12 uur per dag meer aan. Nu gaan we herstellen.
Er is Robbenzonnenpittenbrood in huis. We wonen. We leven.
De schade valt mee, het is nog steeds slechts een kilometer fietsen. Alles is hier dichtbij.
Het huis is nog een puinhoop. Er moet nog zoveel opgehangen worden. Het lijkt een gebed zonder eind.
Maar vannaf nu werken we daar geen 12 uur per dag meer aan. Nu gaan we herstellen.
Er is Robbenzonnenpittenbrood in huis. We wonen. We leven.
vrijdag 4 juni 2010
Blaaskaken en Betweters en Erfopvolging.,
Debatten op TV. De mannen blaaskaken elkaar van het scherm af. Ik kan het beter. Ik ben beter. Ik snap het beter. Ik kan het het beste verwoorden. Ik heb de grooste bek. Jij hebt geen ideeen. Stem op mij!!
Wie ik kies heeft niks te maken met die het beste uit zijn woorden kan komen in snelle woordenwisselingsoverkosts wedstrijden. Allemaal gebral. Ik zit niet op een betweter te wachten.
Ik wil iemand die zegt dat hij zijn best zal doen voor iedereen. Dan is de keuze tussen Balkenende en Cohen. Balkenende omdat hij de leider is van de grootste middenpartij van het land en het zijn christelijke taak is het algemeen belang te dienen in het belang van het algemeen belang, Voor iedereen dus.
Maar daar ik de christelijke manier waarmee progressie uit ethische overwegingen de nek word omgedraait, niet ethisch verantwoord vindt, (Dat geneuzel stuurt mensen de dood in die geholpen zouden kunnen worden met een nieuwe technologie die ons door god en goed onderzoek gegeven is) valt de keuze dus op Job.
En Rutte. Ik weet niet wat mensen denken, maar Rutte is de aanvoerder van de zakkenvullers die verantwoordelijk zijn voor deze crisis. De VVD is de partij van de rijken van dit land.
Als je denkt dat je rijk bent snap ik dat je VVD stemt. Maar Bos heeft miljarden in die ABN-AMRO gepomt en je hoeft niet te denken dat de VVD de centjes uit de ABN-AMRO gaat zuigen.
En dat terwijl dat precies de plek is waar het geld vandaan moet komen omdat dat ook het putje was waar het geld in verdween.
Daar liggen de miljarden van het volk en dat geld moet terug omdat anders de chronisch zieken gaan betalen voor de crisis. (eigen bijdrage in de zorg). Want voor de VVD zijn gewone mensen vette palingen uitgezogen moeten worden in het voordeel van mensen die in hun visie wel met geld om kunnen gaan.
Maar mocht Rutte premier worden dan zal hij het nog zwaar krijgen met de koningin. Die is namelijk
op de hand van het volk en zal hem er bij elke poging die hij wil ondernemen het volk te naaien hem er
fijntjes op wijzen dat hij premier is om het land te leiden en niet om zijn vriendjes te spekken.
En denk je nou echt dat Markie Mark de Majesteit zou durven tegenspreken!!
Fijn dat er ondanks dit stomme politieke gekrakeel zoiets bestaat als erfopvolging waardoor er altijd iemand is waar je als Nederlander op kunt vertrouwen. De koningin. Onze Koningin.
Lang Leve De Monarchie!!!
Wie ik kies heeft niks te maken met die het beste uit zijn woorden kan komen in snelle woordenwisselingsoverkosts wedstrijden. Allemaal gebral. Ik zit niet op een betweter te wachten.
Ik wil iemand die zegt dat hij zijn best zal doen voor iedereen. Dan is de keuze tussen Balkenende en Cohen. Balkenende omdat hij de leider is van de grootste middenpartij van het land en het zijn christelijke taak is het algemeen belang te dienen in het belang van het algemeen belang, Voor iedereen dus.
Maar daar ik de christelijke manier waarmee progressie uit ethische overwegingen de nek word omgedraait, niet ethisch verantwoord vindt, (Dat geneuzel stuurt mensen de dood in die geholpen zouden kunnen worden met een nieuwe technologie die ons door god en goed onderzoek gegeven is) valt de keuze dus op Job.
En Rutte. Ik weet niet wat mensen denken, maar Rutte is de aanvoerder van de zakkenvullers die verantwoordelijk zijn voor deze crisis. De VVD is de partij van de rijken van dit land.
Als je denkt dat je rijk bent snap ik dat je VVD stemt. Maar Bos heeft miljarden in die ABN-AMRO gepomt en je hoeft niet te denken dat de VVD de centjes uit de ABN-AMRO gaat zuigen.
En dat terwijl dat precies de plek is waar het geld vandaan moet komen omdat dat ook het putje was waar het geld in verdween.
Daar liggen de miljarden van het volk en dat geld moet terug omdat anders de chronisch zieken gaan betalen voor de crisis. (eigen bijdrage in de zorg). Want voor de VVD zijn gewone mensen vette palingen uitgezogen moeten worden in het voordeel van mensen die in hun visie wel met geld om kunnen gaan.
Maar mocht Rutte premier worden dan zal hij het nog zwaar krijgen met de koningin. Die is namelijk
op de hand van het volk en zal hem er bij elke poging die hij wil ondernemen het volk te naaien hem er
fijntjes op wijzen dat hij premier is om het land te leiden en niet om zijn vriendjes te spekken.
En denk je nou echt dat Markie Mark de Majesteit zou durven tegenspreken!!
Fijn dat er ondanks dit stomme politieke gekrakeel zoiets bestaat als erfopvolging waardoor er altijd iemand is waar je als Nederlander op kunt vertrouwen. De koningin. Onze Koningin.
Lang Leve De Monarchie!!!
woensdag 2 juni 2010
De verhuizing...
Ik wilde net de trap op lopen en ik wist gelijk hoe het is om oud te zijn. Of om de mount everest te beklimmen. Het laatste stukje dan he. Dan weet je dat je moe bent.
Heb je haar weer met haar gezeur over haar vermoeidheid. Nou, ik ben echt als een beest te keer gegaan afgelopen maand. Het enige moment van rust was als ik sliep. Godzijdank heb ik goed geslapen.
Gisteren (maandag) was de verhuizing. Dat betekend dat ik op vrijdag een training gaf in Utrecht. Gelijk naar huis en bedden en kasten demonteren. De klerenkast beet terug.
De zolder verhuisklaar maken. Een enorme teringklus die ik halfstoned van vermoeidheid heb geklaard.
De hele tijd dat je daar dingen aan het verplaatsen bent het idee dat er niks gebeurt en uiteindelijk staan er dan inneens tien verhuisdozen in een hoekje te glimmen. Haje-to buurman.
Klaar met de zolder dan want het balkon staat nog vol met dozen die gevuld moeten worden!!
Niet genoeg dozen. Vonden de verhuizers niet leuk maar het was hun eigen fout. Wij willen het alleen maar heelgoed doen. Gelukkig zijn die mannen cool en gaan ze gewoon door wat er ook gebeurt. Stel je voor dat die jongens van Wiggelaar zouden gaan staan zeiken als die incompetenten callcenter medewerkers van de UPC. Maar daarover straks meer.
Hoe hard je ook werkt het word maandag ochtend. De wekker gaat om halfzeven. Je hijst jezelf kreunend in de kleren die naast je bed liggen en gaat de douchekop demonteren. Want die dure douchekop gaat mee. Speciaal bij de Praxis een base-line douchekopje gekocht om achter te kunnen laten voor de inspectie.
De montage lukte niet functioneel, dan maar visueel. Die man van de woning bouw gaat niet staat douchen en ik moet verder.
We waren trouwens toch niet van plan om de man persoonlijk te woord te staan. Wij hadden schoongemaakt en alle gaten dicht geplamuurd en met de kiosk aan de overkant geregeld dat we daar de sleutel achter konden laten. We hadden nog zin, nog tijd, nog goesting om naar het gekanker van de verhuurder te gaan staan luisteren. We waren namelijk weg. Er zat een ster in de wasbak van de badkamer. Het tapijt had er nog uit getrokken moeten worden. Het zal wel. Vreet de borg maar op klerelijer. De sleutels liggen aan de overkant.
Maar zo laat is het nog niet. Het is kwart voor acht in de ochtend en ik loop me op te winden dat die ene blauwe auto die al het hele weekend naast die van mij staat niet van plan is weg te rijden.
De verhuizers zijn er. Halen hun schouders op over de blauwe auto. Ik haal de mijne weg. Zij zetten de lift tegen de voorgevel. Ik snij het draadje door dat ons voorraam verzegeld heeft gehouden sinds de geboorte van Tom. Visioenen van Tom die uit het raam klettert hadden ons daartoe genoodzaakt. Nu moesten de kinderen naar school. Tom wilde toch nog even kijken. OPROTTEN!!! Schreeuwden Bia en ik ongemeend fel.
We geven een handje aan de verhuizers. Ik kijk even de ander kant op en ik denk: 'wat is er toch anders? '. Was de bank al beneden. Van acht tot half 12 zijn ze aan het laden geweest. Sommige mensen zeggen als hun huis leeg is: Goh het is eigenlijk best een groot huis. Bia en ik keken elkaar aan haalden onze schouders en zeiden. Volof leeg het blijft een kleine stoomcabine.
De kinderfiets moest nog in de bus maar die stond op de school van Marlin. (foutje) Bia gaat fiets halen. Bakfiets erbij, mijn fiets erbij. De fiets van Bia konden we de sleutels niet meer van vinden. Dus die fiets en de vouw fiets hebben we achter moeten laten. snif.
Die lieve jongens hebben alle dozen waarvan wij zeiden dat ze op de zolder (vliering) gezet moesten worden netjes een trap hoger gebracht. Eeuwige dankbaarheid.
De ijskast, de wasmachiene en de bank worden netjes op hun plaats gezet en nog heb je genoeg te doen om ervoor te zorgen dat de dozen een beetje op de juiste plek terecht komen en je geen belangrijke dingen kwijtraakt.
Bij binnenkomst in het nieuwe huis heb ik nog een leuk klusje. (ben je er nog)
Ja, want de sukkel (geen ander woord voor) van de kwantum (die in de folder hadden aangeboden het tapijt gratis te leggen) was vergeten er een pot lijm bij te verkopen. Dus het tapijt in onze slaapkamer was niet gelijmd. Nou was ik niet van plan om langs de plinten te gaan lijmen. Dat zakt wel. Maar er zat een naad in. Ons bed zou er over heen komen te staan. Dus het moest gebeuren in de 10 minuten na binnenkomst op de dag van verhuizing.
20 jaar geleden besloten dat ik dat nooit meer zou doen. Ik kan het niet. Ik wil het niet. Ik maak er dus prutswerk van. De tapijtlijm zit niet alleen onder het tapijt maar er ook op en ik ben ook niet vergeten mijn broek mee te lijmen. Die kan weg. Ik ga flippen.
5 minuten later zit ik met een fles wasbenzine op de drempel van de badkamer de tapijtlijm uit mij broek te poetsen. Later meer daarover.
Snel maar een bed erover heen, en 15 minuten nadat de verhuizers het bed hebben binnen gebracht, heb ik het al inelkaar zitten. Zo daar hoef ik niet meer naar te kijken.
Alle drie de jongens een handje gegeven en een tientje. De bedden van de kinderen in elkaar gezet.
De kinderen krijgen hun verhuis-cadeautjes. Beiden zijn erg blij maar de vermoeide Tom schrikt als de trein uit zichzelf blijkt te kunnen rijden. En begint te huilen als we op weg zijn naar de Amsterdamstraat om wat te eten.
Tom is om. Huilt. Doet ie nooit. Marlin is nog helemaal goed. Wat een troeper.
Teruggekomen brengt Bia de kinderen naar bed en zet ik onze klerenkast in elkaar. De kast die bijt. Ook deze keer. De kast trekt een haak in de broek waar ik die middag nog de tapijt lijm uit heb zitten poetsen. Ik ben blij dat de kast in elkaar zit.
Bia wil TV kijken. Ik regel het wel. Oke dan maak ik het bed wel even op. Zegt Bia. Er staat een muur dozen tussen de bank en de tv. Als Bia naar de dokters zit te kijken, val ik naast haar op de bank inslaap. Ik word wakker als ze de tv uitzet. Hoe laat is het vraag ik haar. Half 10. Ok tijd om te gaan slapen. Ik kom er zo aan zegt Bia. Ik val in slaap in een kamer zonder gordijnen voor dat ik haar de kamer in hoor komen.
De volgend morgen probeer ik als een van de eerste dingen het UPC modem aan te sluiten voor telefoon (digi)TV en Internet. Het kastje is anders dan bij ons in Amsterdam. Dat is waar ook. Even bellen. Met UPC hoe kan ik u helpen? Zegt de slijmerige stem van de incompetente UPC call-center medewerker. Nou wij hebben een ander kastje en nou kan ik het niet aan sluiten. DAT KAN NIET! , ER IS MAAR 1 SOORT KASTJE!!! Ik blijf nog redelijk kalm maar vraag toch vriendelijk of ik doorverbonden kan worden met iemanddie er net zo veel verstand van heeft als ik. Opdat ik kan levelen.
Momentje/je... Oh u bent een verhuizing. U heeft recht op een monteur. Die komt morgen. Zeg dat dan meteen... Ik heb genoeg aan mijn hoofd... Deze middag om 14:00 stort ik in. Ik kom bijna niet meer boven.
Denk niet dat ik slap ben of zo. Maar probeer het zelf maar eens. Om tijdens je hormoonkuur en in het bijzijn van twee kleine kinderen en die zijn dus nu 3 en 6 te verhuizen. Dat is best wel zwaar.
Ik zit nu op mijn bed het verhaal te tikken dat ik morgen online ga zetten als het internet het weer doet. Ik luister naar de radio op mijn mobiele telefoon, en als ik opsta om mijn neus te snuiten merk ik
dat alhoewel mijn hoofd en mijn handen het nog wel doen. Mijn lijf echt, helemaal kapot is. Ik hoop dat ik me morgen minder beroerd voel. Vroegen had ik op dit soort dagen migraine. Nu heb ik hoofdpijn en voel ik me beroerd. En geloof me dat is voorruitgang. Maar als ik straks naar beneden loop dan kom ik langs de deuren van de kamers van mijn kinderen en dat ontroerd. Daar doe je het dus voor. Nou ja, ik wel
in iedergeval.
Tom en Marlin, jullie zijn de liefste kinderen van de hele wereld en ik
hou heel veel, inmens onmetelijk veel van jullie en ben dus dol blij dat jullie met de komende warme dagen niet in dat stinkend hete kamertje hoeven te slapen.
Heb je haar weer met haar gezeur over haar vermoeidheid. Nou, ik ben echt als een beest te keer gegaan afgelopen maand. Het enige moment van rust was als ik sliep. Godzijdank heb ik goed geslapen.
Gisteren (maandag) was de verhuizing. Dat betekend dat ik op vrijdag een training gaf in Utrecht. Gelijk naar huis en bedden en kasten demonteren. De klerenkast beet terug.
De zolder verhuisklaar maken. Een enorme teringklus die ik halfstoned van vermoeidheid heb geklaard.
De hele tijd dat je daar dingen aan het verplaatsen bent het idee dat er niks gebeurt en uiteindelijk staan er dan inneens tien verhuisdozen in een hoekje te glimmen. Haje-to buurman.
Klaar met de zolder dan want het balkon staat nog vol met dozen die gevuld moeten worden!!
Niet genoeg dozen. Vonden de verhuizers niet leuk maar het was hun eigen fout. Wij willen het alleen maar heelgoed doen. Gelukkig zijn die mannen cool en gaan ze gewoon door wat er ook gebeurt. Stel je voor dat die jongens van Wiggelaar zouden gaan staan zeiken als die incompetenten callcenter medewerkers van de UPC. Maar daarover straks meer.
Hoe hard je ook werkt het word maandag ochtend. De wekker gaat om halfzeven. Je hijst jezelf kreunend in de kleren die naast je bed liggen en gaat de douchekop demonteren. Want die dure douchekop gaat mee. Speciaal bij de Praxis een base-line douchekopje gekocht om achter te kunnen laten voor de inspectie.
De montage lukte niet functioneel, dan maar visueel. Die man van de woning bouw gaat niet staat douchen en ik moet verder.
We waren trouwens toch niet van plan om de man persoonlijk te woord te staan. Wij hadden schoongemaakt en alle gaten dicht geplamuurd en met de kiosk aan de overkant geregeld dat we daar de sleutel achter konden laten. We hadden nog zin, nog tijd, nog goesting om naar het gekanker van de verhuurder te gaan staan luisteren. We waren namelijk weg. Er zat een ster in de wasbak van de badkamer. Het tapijt had er nog uit getrokken moeten worden. Het zal wel. Vreet de borg maar op klerelijer. De sleutels liggen aan de overkant.
Maar zo laat is het nog niet. Het is kwart voor acht in de ochtend en ik loop me op te winden dat die ene blauwe auto die al het hele weekend naast die van mij staat niet van plan is weg te rijden.
De verhuizers zijn er. Halen hun schouders op over de blauwe auto. Ik haal de mijne weg. Zij zetten de lift tegen de voorgevel. Ik snij het draadje door dat ons voorraam verzegeld heeft gehouden sinds de geboorte van Tom. Visioenen van Tom die uit het raam klettert hadden ons daartoe genoodzaakt. Nu moesten de kinderen naar school. Tom wilde toch nog even kijken. OPROTTEN!!! Schreeuwden Bia en ik ongemeend fel.
We geven een handje aan de verhuizers. Ik kijk even de ander kant op en ik denk: 'wat is er toch anders? '. Was de bank al beneden. Van acht tot half 12 zijn ze aan het laden geweest. Sommige mensen zeggen als hun huis leeg is: Goh het is eigenlijk best een groot huis. Bia en ik keken elkaar aan haalden onze schouders en zeiden. Volof leeg het blijft een kleine stoomcabine.
De kinderfiets moest nog in de bus maar die stond op de school van Marlin. (foutje) Bia gaat fiets halen. Bakfiets erbij, mijn fiets erbij. De fiets van Bia konden we de sleutels niet meer van vinden. Dus die fiets en de vouw fiets hebben we achter moeten laten. snif.
Die lieve jongens hebben alle dozen waarvan wij zeiden dat ze op de zolder (vliering) gezet moesten worden netjes een trap hoger gebracht. Eeuwige dankbaarheid.
De ijskast, de wasmachiene en de bank worden netjes op hun plaats gezet en nog heb je genoeg te doen om ervoor te zorgen dat de dozen een beetje op de juiste plek terecht komen en je geen belangrijke dingen kwijtraakt.
Bij binnenkomst in het nieuwe huis heb ik nog een leuk klusje. (ben je er nog)
Ja, want de sukkel (geen ander woord voor) van de kwantum (die in de folder hadden aangeboden het tapijt gratis te leggen) was vergeten er een pot lijm bij te verkopen. Dus het tapijt in onze slaapkamer was niet gelijmd. Nou was ik niet van plan om langs de plinten te gaan lijmen. Dat zakt wel. Maar er zat een naad in. Ons bed zou er over heen komen te staan. Dus het moest gebeuren in de 10 minuten na binnenkomst op de dag van verhuizing.
20 jaar geleden besloten dat ik dat nooit meer zou doen. Ik kan het niet. Ik wil het niet. Ik maak er dus prutswerk van. De tapijtlijm zit niet alleen onder het tapijt maar er ook op en ik ben ook niet vergeten mijn broek mee te lijmen. Die kan weg. Ik ga flippen.
5 minuten later zit ik met een fles wasbenzine op de drempel van de badkamer de tapijtlijm uit mij broek te poetsen. Later meer daarover.
Snel maar een bed erover heen, en 15 minuten nadat de verhuizers het bed hebben binnen gebracht, heb ik het al inelkaar zitten. Zo daar hoef ik niet meer naar te kijken.
Alle drie de jongens een handje gegeven en een tientje. De bedden van de kinderen in elkaar gezet.
De kinderen krijgen hun verhuis-cadeautjes. Beiden zijn erg blij maar de vermoeide Tom schrikt als de trein uit zichzelf blijkt te kunnen rijden. En begint te huilen als we op weg zijn naar de Amsterdamstraat om wat te eten.
Tom is om. Huilt. Doet ie nooit. Marlin is nog helemaal goed. Wat een troeper.
Teruggekomen brengt Bia de kinderen naar bed en zet ik onze klerenkast in elkaar. De kast die bijt. Ook deze keer. De kast trekt een haak in de broek waar ik die middag nog de tapijt lijm uit heb zitten poetsen. Ik ben blij dat de kast in elkaar zit.
Bia wil TV kijken. Ik regel het wel. Oke dan maak ik het bed wel even op. Zegt Bia. Er staat een muur dozen tussen de bank en de tv. Als Bia naar de dokters zit te kijken, val ik naast haar op de bank inslaap. Ik word wakker als ze de tv uitzet. Hoe laat is het vraag ik haar. Half 10. Ok tijd om te gaan slapen. Ik kom er zo aan zegt Bia. Ik val in slaap in een kamer zonder gordijnen voor dat ik haar de kamer in hoor komen.
De volgend morgen probeer ik als een van de eerste dingen het UPC modem aan te sluiten voor telefoon (digi)TV en Internet. Het kastje is anders dan bij ons in Amsterdam. Dat is waar ook. Even bellen. Met UPC hoe kan ik u helpen? Zegt de slijmerige stem van de incompetente UPC call-center medewerker. Nou wij hebben een ander kastje en nou kan ik het niet aan sluiten. DAT KAN NIET! , ER IS MAAR 1 SOORT KASTJE!!! Ik blijf nog redelijk kalm maar vraag toch vriendelijk of ik doorverbonden kan worden met iemanddie er net zo veel verstand van heeft als ik. Opdat ik kan levelen.
Momentje/je... Oh u bent een verhuizing. U heeft recht op een monteur. Die komt morgen. Zeg dat dan meteen... Ik heb genoeg aan mijn hoofd... Deze middag om 14:00 stort ik in. Ik kom bijna niet meer boven.
Denk niet dat ik slap ben of zo. Maar probeer het zelf maar eens. Om tijdens je hormoonkuur en in het bijzijn van twee kleine kinderen en die zijn dus nu 3 en 6 te verhuizen. Dat is best wel zwaar.
Ik zit nu op mijn bed het verhaal te tikken dat ik morgen online ga zetten als het internet het weer doet. Ik luister naar de radio op mijn mobiele telefoon, en als ik opsta om mijn neus te snuiten merk ik
dat alhoewel mijn hoofd en mijn handen het nog wel doen. Mijn lijf echt, helemaal kapot is. Ik hoop dat ik me morgen minder beroerd voel. Vroegen had ik op dit soort dagen migraine. Nu heb ik hoofdpijn en voel ik me beroerd. En geloof me dat is voorruitgang. Maar als ik straks naar beneden loop dan kom ik langs de deuren van de kamers van mijn kinderen en dat ontroerd. Daar doe je het dus voor. Nou ja, ik wel
in iedergeval.
Tom en Marlin, jullie zijn de liefste kinderen van de hele wereld en ik
hou heel veel, inmens onmetelijk veel van jullie en ben dus dol blij dat jullie met de komende warme dagen niet in dat stinkend hete kamertje hoeven te slapen.
Abonneren op:
Posts (Atom)