Jaren bijna naast een grote Vomar gewoont. Dan is nu de vraag, waar is de Vomar? Gelukkig is er internet. Dichtstbijzijnde Vomar gelokaliseerd. Wij vinden dat brood nou eenmaal lekker.
De schade valt mee, het is nog steeds slechts een kilometer fietsen. Alles is hier dichtbij.
Het huis is nog een puinhoop. Er moet nog zoveel opgehangen worden. Het lijkt een gebed zonder eind.
Maar vannaf nu werken we daar geen 12 uur per dag meer aan. Nu gaan we herstellen.
Er is Robbenzonnenpittenbrood in huis. We wonen. We leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten