Wat een geweldige titel. Ik kreeg er strakke tepels van. Opwindend. Al is het van kaft tot kaft gelogen. Boeit niet. Als het maar goed geschreven is. Ik mag online het eerste hoofdstuk lezen. Dus ik denk: Gewoon doen. Razend benieuwd hoe deze vrouw schrijft.
Want beste Liselore Alberts. Je mag dan alles zelf hebben meegemaakt. Je moet het natuurlijk wel literair geil opschrijven. Want anders had het boek "de nette coureurs vrouw" moet heten. En niet zoals nu, zo lekker kek allittererend , "pumps in de pits".
Het eerste hoofdstuk is niet slecht. Het eerste hoofdstuk is waardeloos. De eerste anderhalve pagina zijn al niet om door te komen. Dat zouden pagina's moeten zijn waar je als schrijver een week op zou moeten zweten. Pagina's die de lezer het "verhaal" in zouden moeten zuigen. Pagina's waar van je als lezer zegt. Vet! Dat wijf kan schrijven zeg! Helaas. Ze worden besteed aan een beschrijving van een feestje in reisgids stijl.
Een voorbeeld:
"uiteindelijk besluit ik op eigen houtje naar beneden te gaan, waar dj-legende Carl Cox inmiddels op het podium in het water de mensenmassa met zijn opzwepende housebeats in extatische sferen brengt"
Hier knapte er iets in mij.Als je zin krijg om de zinnen te herschrijven, ben je niet lekker aan het lezen.
"Ik had het snel gezien daarboven in tuxedo alley. Lekkere muziek lokt mij naar beneden naar een zaal vol met, mooie blije dansende mensen. Ik wijs naar de uitzinnig vormgegeven DJ booth in het water waar een lelijke dikke zwarte man zich in het zweet aan het werken is en zeg tegen de leuke jongen naast me: "That fat fuck knows what he is doing!" De arme knaap is even zijn ritme kwijt. "That's Carl Cox!" zegt de jongen. Om er dwepend aan toe te voegen: "he's a legend!". Dus ik zeg: "you mean like Buffallo Bill?" Weer is de arme jonge de beat kwijt. Ik geef hem een zoen en zeg. "Nevermind dear, your're beautifull" en dans mezelf in de richting van de bar.
Zie je het verschil Liselore? In jouw zinnetje ben een twijfelend, dweepziek wijf dat nogal onder de indruk is van geld en mensen die er mee keilen. In de tweede zin zet ik je neer als een cool wijf dat geniet en observeert.
En vertel nou niet bij alles wat je aantrekt wat het merk is, dat haalt zo de vaart uit je "verhaal".
Lees advies: Direct weggooien. Uithuilen en opnieuw beginnen.
zaterdag 28 augustus 2010
zaterdag 21 augustus 2010
Zelfverzekerdheid of overmoed
Waar houdt zelfverzekerdheid op en begint overmoed?
Zelfverzekerdheid is weten dat het goed komt. Dat als het niet gaat zoals je wenst daar een goede reden voor is. Dat je altijd instaat zult zijn een oplossing te bedenken en uit te voeren.
Een overmoedig persoon bluft gewoon. Kan hem het schelen of hij het waar kan maken? De hele wereld is gevuld met schijtlijsters en hij is het niet dus wie kan hem wat maken.
Overmoedige mensen met een uitstekend humeur en een bruisend energie niveau zijn niet af te stoppen. Echt leuke mensen zijn het niet, want ze luisteren niet. Waarom zouden ze?
Overmoed en doorzettingsvermogen kunnen je steenrijk maken maar kunnen je ook voortijdig je graf in sturen. Overmoed doet blunderen en daarom wil ik gewoon zelfverzekerd zijn en niet overmoedig.
Dat is de reden waarom ik iemand zocht naar wie ik wilde luisteren. Want dat is het medicijn tegen overmoed. Luisteren en leren. Een heel leven lang.
En op een gegeven moment word je wakker en ontdek je dat er niks meer is waar je bang voor bent. Dan sta je op en zeg je als de samoerai:" today is a great day to die".
Zo he, over overmoed gesproken....
Zelfverzekerdheid is weten dat het goed komt. Dat als het niet gaat zoals je wenst daar een goede reden voor is. Dat je altijd instaat zult zijn een oplossing te bedenken en uit te voeren.
Een overmoedig persoon bluft gewoon. Kan hem het schelen of hij het waar kan maken? De hele wereld is gevuld met schijtlijsters en hij is het niet dus wie kan hem wat maken.
Overmoedige mensen met een uitstekend humeur en een bruisend energie niveau zijn niet af te stoppen. Echt leuke mensen zijn het niet, want ze luisteren niet. Waarom zouden ze?
Overmoed en doorzettingsvermogen kunnen je steenrijk maken maar kunnen je ook voortijdig je graf in sturen. Overmoed doet blunderen en daarom wil ik gewoon zelfverzekerd zijn en niet overmoedig.
Dat is de reden waarom ik iemand zocht naar wie ik wilde luisteren. Want dat is het medicijn tegen overmoed. Luisteren en leren. Een heel leven lang.
En op een gegeven moment word je wakker en ontdek je dat er niks meer is waar je bang voor bent. Dan sta je op en zeg je als de samoerai:" today is a great day to die".
Zo he, over overmoed gesproken....
vrijdag 20 augustus 2010
Webcam!!!
En inneens ging de deurbel. Oh dat zal de buurvrouw zijn. Nee der staat een bus voor de deur. "Me webcam!!! Me HD-webcam" schreeuwde en danste ik door de kamer.
En ik had al wat hoogte punten verwerkt vandaag. Eerst lekker uitslapen, daarna met het hele gezin naar de grote tweedehands winkel aan het spaarne. Alle broeken paste!!! Geweldig.
Krijg ik trek in een frikandelbroodje. Dat is dus anders dan een broodje frikandel. Een frikandelbroodje is een soort van saucijzenbroodje maar dan in plaats van de saucijs een frikandel.
Op de terugweg nog even langs de zeeman waar ik uit een ramsbak een leuke effenblauwe broek trek waar 50 procent korting op zit. Ja maar.... 50 procent van wat!. 50% van 5 euro. Twee vijftig. Daar krijg je tegenwoordig nog niet eens een tweede handsbroek voor. Dat weet ik omdat ik net een aantal heb gekocht voor 5 euro per stuk.
Thuis lekker broodje gegeten en geprobeerd het artikel van gisteren in het engels te vertalen met google translate. Wel lachen, maar dat is dus geen Engels. Ondertussen helpen met het oppompen en vol laten lopen van het kinderbadje in de tuin en toen.... Webcam!!!
Met eten er tussen door ben ik tot 11 uur vannavond bezig geweest en heb het ding daarna weer netjes ingepakt om terug te sturen. Ik weet niet wat ze fout gedaan hebben in de programering. Maar een opname in HD die werkte, zat er niet in. Bovendien was de bijgeleverde audio van bandrecorder kwaliteit en kwaliteitsbeeld valt en staat bij helder audio. Daar moet je dus niet op bezuinigen.
Dat webcammetje in mijn laptop is zo'n gek ding nog niet en ik moet een nieuwe versie van moviemaker downloaden. Nou dat doe ik dan nog even voor het slapen gaan.
En ik had al wat hoogte punten verwerkt vandaag. Eerst lekker uitslapen, daarna met het hele gezin naar de grote tweedehands winkel aan het spaarne. Alle broeken paste!!! Geweldig.
Krijg ik trek in een frikandelbroodje. Dat is dus anders dan een broodje frikandel. Een frikandelbroodje is een soort van saucijzenbroodje maar dan in plaats van de saucijs een frikandel.
Op de terugweg nog even langs de zeeman waar ik uit een ramsbak een leuke effenblauwe broek trek waar 50 procent korting op zit. Ja maar.... 50 procent van wat!. 50% van 5 euro. Twee vijftig. Daar krijg je tegenwoordig nog niet eens een tweede handsbroek voor. Dat weet ik omdat ik net een aantal heb gekocht voor 5 euro per stuk.
Thuis lekker broodje gegeten en geprobeerd het artikel van gisteren in het engels te vertalen met google translate. Wel lachen, maar dat is dus geen Engels. Ondertussen helpen met het oppompen en vol laten lopen van het kinderbadje in de tuin en toen.... Webcam!!!
Met eten er tussen door ben ik tot 11 uur vannavond bezig geweest en heb het ding daarna weer netjes ingepakt om terug te sturen. Ik weet niet wat ze fout gedaan hebben in de programering. Maar een opname in HD die werkte, zat er niet in. Bovendien was de bijgeleverde audio van bandrecorder kwaliteit en kwaliteitsbeeld valt en staat bij helder audio. Daar moet je dus niet op bezuinigen.
Dat webcammetje in mijn laptop is zo'n gek ding nog niet en ik moet een nieuwe versie van moviemaker downloaden. Nou dat doe ik dan nog even voor het slapen gaan.
Terug in Amsterdam een week later....
Ik ben klaar om weg te gaan. Bia neemt nog even snel deze foto van me nadat we de foto's van de speeltuin eraf hadden gehaald.
We zijn vandaag naar de Goudvis geweest en terug van de goudvis hebben we snackbar voedsel gegeten. Ik at mijn geliefde bruine pistolet frikandel speciaal met ketchup..
Heerlijk. Ik had er de hele week al zin in.
Ik ga naar Amsterdam. Open microfoon bij Mollie Malone's. En ik heb zin in spelen. Het ging vorige week ook zo goed.
Vorige week had in gespeeld in het dockhouse. Met drie heerlijke mensen op de eerste rij. Met een hele speciale in het midden. Die hete Maja. Het is nog maar een week geleden dat ik Maja leerde kennen en stapel verliefd op haar werd. Maar na een korte uitwisseling van gedachten via Facebook hoorde ik even niks meer van der. Ach ze had het druk dit weekend zij ze. Was er iets verkeerd gegaan in onze kort uitwisseling via internet? Was het dan toch niet wederzijds?
Tuurlijk was het wederzijds, maar niet het juiste moment en mijn aanpak was natuurlijk direct geweest en dat kan knap overdonderend overkomen. Maja als je dit leest. Je bent een schat. Maar je bent nog niet toe aan mij. Maar je potentie is groot en daarom laat ik je graag nog even doorrijpen. Er komt een dag. Dan zie je het.
Het is gewoon een kwestie van tijd. Ik ben daar van overtuigd en dat heb ik haar ook geschreven toen ze me uiteindelijk toch liet weten dat het wat haar betreft niet zo heftig hoefde. Ik zei: "die ontmoeting die komt nog wel". En dat klopt. Daar ben ik echt van overtuigd.
Ik was er echter niet zo van overtuigd dat ik de trein nog zou halen nadat bia bovenstaande foto van me maakte. Bia zei, je haalt hem nog wel, maar ik miste hem. Ik wilde omkeren om toch maar de fiets in de auto te gooien maar halverwege terug geef ik dat idee op. Kan mij het schelen dat ik te laat ben.
Als ik uiteindelijk aankom in Molie Malones is iedereen daar nog aan het eten. Zet me maar op de lijst Ken ik ben met een uurtje terug. Ik fiets naar het dockhouse. Ewan had mijn mailtje over een vervolg optreden in oktober nog niet beantwoord en ik wilde toch even een bevestiging. Ik ben terug op de plek waar het vorige week allemaal begon. Als Maja er maar niet is. Want die zou dan kunnen gaan denken dat achter haar aan zit. Getver! Maar ze was er niet. Ze was waarschijnlijk naar de zojuist in de haven gearriveerde tallships aan het kijken. Kijk dat is nou leeftijdsverschil. Ik heb die dingen al 8 keer voorbij zien komen. Dan weet je het wel.
Ik word begroet door een hoop vrolijke gezichten die ik nog ken van vorige week en die ik blijkbaar toch onthouden heb ondanks dat ik zo verschrikkelijk verliefd werd. Het tafeltje waar ik met Maja zat.
Het staat er nog. Maar Maja is er niet. Dat is rustgevend want ondanks dat ik zeker weet dat we uiteindelijk vriendinnen zullen worden, weet ik nu even niet wat ik tegen der zou moeten zeggen. We praten verder als de tijd rijp is en eerder niet.
Spelen in Molie Malones gaat aardig. Maar niet zo goed als vorige week.
Terug in de trein, komt een jongen de overloop op waar ik met mijn vouw-fietsje zit. Hij is dronken en zijn vriendin is kwaad dat hij zit te liegen. Na een moeilijk gesprek hangt hij op en vraagt aan mij: Waarom doen vrouwen altijd zo moeilijk aan de telefoon? Ik zeg: Waarom zou ik dat moeten weten?
Nou, jij bent toch een vrouw? Ja, dat weet ik maar niet alle vrouwen zijn het zelfde. (Mannen, die zijn allemaal hetzelfde. Maar vrouwen nee allemaal anders......) Ach ik val u lastig zegt de man en hij staat op en loopt de overloop af.
Ik fiets door Haarlem op weg naar huis. Het is oorverdovend stil. Het gepiep van mijn fiets, dat in de binnenstad van Amsterdam niet hoorbaar was geweest, doet nu pijn aan je oren. Ik ben weer thuis.
We zijn vandaag naar de Goudvis geweest en terug van de goudvis hebben we snackbar voedsel gegeten. Ik at mijn geliefde bruine pistolet frikandel speciaal met ketchup..
Heerlijk. Ik had er de hele week al zin in.
Ik ga naar Amsterdam. Open microfoon bij Mollie Malone's. En ik heb zin in spelen. Het ging vorige week ook zo goed.
Vorige week had in gespeeld in het dockhouse. Met drie heerlijke mensen op de eerste rij. Met een hele speciale in het midden. Die hete Maja. Het is nog maar een week geleden dat ik Maja leerde kennen en stapel verliefd op haar werd. Maar na een korte uitwisseling van gedachten via Facebook hoorde ik even niks meer van der. Ach ze had het druk dit weekend zij ze. Was er iets verkeerd gegaan in onze kort uitwisseling via internet? Was het dan toch niet wederzijds?
Tuurlijk was het wederzijds, maar niet het juiste moment en mijn aanpak was natuurlijk direct geweest en dat kan knap overdonderend overkomen. Maja als je dit leest. Je bent een schat. Maar je bent nog niet toe aan mij. Maar je potentie is groot en daarom laat ik je graag nog even doorrijpen. Er komt een dag. Dan zie je het.
Het is gewoon een kwestie van tijd. Ik ben daar van overtuigd en dat heb ik haar ook geschreven toen ze me uiteindelijk toch liet weten dat het wat haar betreft niet zo heftig hoefde. Ik zei: "die ontmoeting die komt nog wel". En dat klopt. Daar ben ik echt van overtuigd.
Ik was er echter niet zo van overtuigd dat ik de trein nog zou halen nadat bia bovenstaande foto van me maakte. Bia zei, je haalt hem nog wel, maar ik miste hem. Ik wilde omkeren om toch maar de fiets in de auto te gooien maar halverwege terug geef ik dat idee op. Kan mij het schelen dat ik te laat ben.
Als ik uiteindelijk aankom in Molie Malones is iedereen daar nog aan het eten. Zet me maar op de lijst Ken ik ben met een uurtje terug. Ik fiets naar het dockhouse. Ewan had mijn mailtje over een vervolg optreden in oktober nog niet beantwoord en ik wilde toch even een bevestiging. Ik ben terug op de plek waar het vorige week allemaal begon. Als Maja er maar niet is. Want die zou dan kunnen gaan denken dat achter haar aan zit. Getver! Maar ze was er niet. Ze was waarschijnlijk naar de zojuist in de haven gearriveerde tallships aan het kijken. Kijk dat is nou leeftijdsverschil. Ik heb die dingen al 8 keer voorbij zien komen. Dan weet je het wel.
Het stilleven van vorige week. |
Het staat er nog. Maar Maja is er niet. Dat is rustgevend want ondanks dat ik zeker weet dat we uiteindelijk vriendinnen zullen worden, weet ik nu even niet wat ik tegen der zou moeten zeggen. We praten verder als de tijd rijp is en eerder niet.
Spelen in Molie Malones gaat aardig. Maar niet zo goed als vorige week.
Terug in de trein, komt een jongen de overloop op waar ik met mijn vouw-fietsje zit. Hij is dronken en zijn vriendin is kwaad dat hij zit te liegen. Na een moeilijk gesprek hangt hij op en vraagt aan mij: Waarom doen vrouwen altijd zo moeilijk aan de telefoon? Ik zeg: Waarom zou ik dat moeten weten?
Nou, jij bent toch een vrouw? Ja, dat weet ik maar niet alle vrouwen zijn het zelfde. (Mannen, die zijn allemaal hetzelfde. Maar vrouwen nee allemaal anders......) Ach ik val u lastig zegt de man en hij staat op en loopt de overloop af.
Ik fiets door Haarlem op weg naar huis. Het is oorverdovend stil. Het gepiep van mijn fiets, dat in de binnenstad van Amsterdam niet hoorbaar was geweest, doet nu pijn aan je oren. Ik ben weer thuis.
maandag 16 augustus 2010
Voor Maja
Wat ben je mooi.
Wat ben je lief.
Ik vind je zo mooi.
Ik vind je zo lief.
Vind jij jezelf ook mooi?
Vind jij jezelf ook lief?
Vind jezelf maar mooi.
Vind jij jezelf maar lief.
Want je bent mooi
en je bent lief.
echt waar!
?
Is het dan niet zo?
Ben je lelijk?
Wil je me pijn doen?
Nee, natuurlijk niet.
Want ik ben ook mooi,
en ik ben ook lief.
En ik ben blij
dat ik jou ken,
en aan jou kan denken
als aan iemand
van wie ik hou.
Ik wil dat je weet
Hoe blij ik word
van de wetenschap
dat jij bestaat.
Dat je loopt, lacht,
douched en slaapt.
Dat je voor de
spiegel zit
en kijkt naar je gezicht
en denkt ik ben
net zo mooi
als die vrouw
uit dat gedicht.
Wat ben je lief.
Ik vind je zo mooi.
Ik vind je zo lief.
Vind jij jezelf ook mooi?
Vind jij jezelf ook lief?
Vind jezelf maar mooi.
Vind jij jezelf maar lief.
Want je bent mooi
en je bent lief.
echt waar!
?
Is het dan niet zo?
Ben je lelijk?
Wil je me pijn doen?
Nee, natuurlijk niet.
Want ik ben ook mooi,
en ik ben ook lief.
En ik ben blij
dat ik jou ken,
en aan jou kan denken
als aan iemand
van wie ik hou.
Ik wil dat je weet
Hoe blij ik word
van de wetenschap
dat jij bestaat.
Dat je loopt, lacht,
douched en slaapt.
Dat je voor de
spiegel zit
en kijkt naar je gezicht
en denkt ik ben
net zo mooi
als die vrouw
uit dat gedicht.
zondag 15 augustus 2010
mijn domijn punt nl
Hallo Mijndomein,
Ik zat bij lycos en die verscheepte me naar strato.
Ik had geen tijd om goed te kijken en ik ging mee.
Nu blijkt dat strato wel degelijk allemaal beperkingen kent.
En dat wil ik niet. Ik wil INTERNET kunnen gebruiken.
Ik ben niet tevreden met strato intra-net.
Dus ik zocht een provider die me wel controle kon
geven over de DNS instelling van mijn domein en
kwam bij mijndomein.nl.
Nadat ik een tijdje naar de website had zitten staren,
kwam ik tot de conclusie dat ik de spullen met elkaar
wil vergelijken en kocht ik er ook maar een hosting
pakket bij.
Als het goed uitpakt word ik reseller en haal ik die strato
server leeg.
word vervolgd
Ik zat bij lycos en die verscheepte me naar strato.
Ik had geen tijd om goed te kijken en ik ging mee.
Nu blijkt dat strato wel degelijk allemaal beperkingen kent.
En dat wil ik niet. Ik wil INTERNET kunnen gebruiken.
Ik ben niet tevreden met strato intra-net.
Dus ik zocht een provider die me wel controle kon
geven over de DNS instelling van mijn domein en
kwam bij mijndomein.nl.
Nadat ik een tijdje naar de website had zitten staren,
kwam ik tot de conclusie dat ik de spullen met elkaar
wil vergelijken en kocht ik er ook maar een hosting
pakket bij.
Als het goed uitpakt word ik reseller en haal ik die strato
server leeg.
word vervolgd
donderdag 12 augustus 2010
Vannavond uit met de Meiden...
Zouden de meiden het leuk vinden als ik zeg, dat ik vannavond uit was "met de meiden?" Of kan het "de meiden" geen reet schelen. Het is een akelig tekort waar ik als transvrouw me heb te leven. Het is de droom waar ik al jaren naar toe leef. Gewoon met vriendinnen de stad in. En vannavond was het zover.
Voordat ik weg ging zei ik tegen me dochter dat ik ging drinken met de moeder van een vriendinnetje van der. Ik zei. Dat deden mijn ouders ook. Die hadden ook geen vrienden dus die gingen dan drinken met de ouders van de vriendjes van hun kinderen. Thomas hoorde het niet. Marlin keek appelig en Bianca zei: "we hebben wel vrienden hoor".
Ik verkeer mij leven lang al graag in het gezelschap van vrouwen en na 6 maanden hormoontherapie dus als vrouw onder de vrouwen. En dat is dus iets waar ik de dames nog even hartelijk voor wil bedanken. Ik ben gewoon blij dat het zo'n leuk avond was. Dat toen ik terug was bij de auto de lichten het nog deden en dat ik ondanks de enorme snelheid die ik in dronken overmoed ontwikkelde toch veilig thuis ben gekomen en dat ik dit verhaaltje mag tikken.
Het was een geweldig avond dames! Mag ik nu zeggen dat we vriendinnen zijn? Het hoeft niet eens echt zo te zijn. Als ik het maar mag zeggen... hi hi hi hi hi
Voordat ik weg ging zei ik tegen me dochter dat ik ging drinken met de moeder van een vriendinnetje van der. Ik zei. Dat deden mijn ouders ook. Die hadden ook geen vrienden dus die gingen dan drinken met de ouders van de vriendjes van hun kinderen. Thomas hoorde het niet. Marlin keek appelig en Bianca zei: "we hebben wel vrienden hoor".
Webcamshot van blije Merel |
Het was een geweldig avond dames! Mag ik nu zeggen dat we vriendinnen zijn? Het hoeft niet eens echt zo te zijn. Als ik het maar mag zeggen... hi hi hi hi hi
zaterdag 7 augustus 2010
Ik had gewoon mijn dag niet!
Als ik onder de douche vandaan kom blijkt het al 11:00 te zijn en ik moet over een uur op die gender-bender-boot zijn. Want dan vertrekt hij. Ik kan niet meer met het openbaar vervoer. Ik moet met de auto.
Ik zet alles op alles en het lukt om binnen 30 minuten de deur uit te zijn, met twee tassen op me nek. Gekleed in het korste rokje dat jullie van me kennen. (kijk nog maar eens naar de video van de redlight blues) een roze majo eronder dit keer en het zelfde topje.
Ik scheur de straat uit en drie bochten verder boor ik mijn auto in de auto voor me die zonder aanleiding inneens op de rem gaat staan. Het natte wegdek verlengde mijn remweg net lang genoeg om mijn voorganger een flinke tik te bezorgen.Radeloos en in tranen kom ik de auto uit. De bestuurder begrijpt mijn haast en wisselt telefoonnummers uit. Ik kan verder.
Nu ben ik goed in de war. Ondertussen regent het. Ik heb geen moeite met het vinden van de lokatie. Dat zat dus mee!!. Ik kan mijn auto daar ook gratis parkeren. Dat zat dus ook eigenlijk best wel mee. Ik struin die steiger op. Want ik wil niet te laat zijn.
De blik van wat ik aantref is jammerlijk, en triest. Ik ben best wel claustrofobisch ingesteld en dit bootje is naar mijn smaak te krap. Ken u dat. Dat het idee dat je had totaal niet aansluit bij de werkelijkheid. Teleurstelling noemt met dat ook wel. Maar dat wil ik het niet noemen. Het was iets volwassener. Soms heb ik ook een wil. En dit was niet iets dat ik wilde.
Ondertussen gaat het harder regenen en moet ik Erga helpen de lokatie te bereiken omdat ik vanaf mijn plek op de steiger kan zien dat ze is doorgeschoten. Ik pak al mijn spullen op en loop de steiger weer af. En ga bij haar in de auto zitten schuilen.
De moed zakt mij totaal in de schoenen. Dit kan ik helemaal niet. Dit is niet mijn droom. En dan belt Bia op de Mobiel. Ze heeft een migraine aanval. Ik moet naar huis om op de kinderen te passen. Het komt me allemaal te goed uit. Ik voel me een ongelofelijke deserteur.
Erga en ik besluiten volgend jaar met onze eigenboot door de grachten te varen. En dan schijnt de zon hoor!
Dat is mijn droom nog altijd. Iedereen slaapt nu. Morgen maar eens die jongen gaan bellen bij wie ik een deuk in de auto heb gereden.
Ik had gewoon mijn dag niet.
Ik zet alles op alles en het lukt om binnen 30 minuten de deur uit te zijn, met twee tassen op me nek. Gekleed in het korste rokje dat jullie van me kennen. (kijk nog maar eens naar de video van de redlight blues) een roze majo eronder dit keer en het zelfde topje.
Ik scheur de straat uit en drie bochten verder boor ik mijn auto in de auto voor me die zonder aanleiding inneens op de rem gaat staan. Het natte wegdek verlengde mijn remweg net lang genoeg om mijn voorganger een flinke tik te bezorgen.Radeloos en in tranen kom ik de auto uit. De bestuurder begrijpt mijn haast en wisselt telefoonnummers uit. Ik kan verder.
Nu ben ik goed in de war. Ondertussen regent het. Ik heb geen moeite met het vinden van de lokatie. Dat zat dus mee!!. Ik kan mijn auto daar ook gratis parkeren. Dat zat dus ook eigenlijk best wel mee. Ik struin die steiger op. Want ik wil niet te laat zijn.
De blik van wat ik aantref is jammerlijk, en triest. Ik ben best wel claustrofobisch ingesteld en dit bootje is naar mijn smaak te krap. Ken u dat. Dat het idee dat je had totaal niet aansluit bij de werkelijkheid. Teleurstelling noemt met dat ook wel. Maar dat wil ik het niet noemen. Het was iets volwassener. Soms heb ik ook een wil. En dit was niet iets dat ik wilde.
Ondertussen gaat het harder regenen en moet ik Erga helpen de lokatie te bereiken omdat ik vanaf mijn plek op de steiger kan zien dat ze is doorgeschoten. Ik pak al mijn spullen op en loop de steiger weer af. En ga bij haar in de auto zitten schuilen.
De moed zakt mij totaal in de schoenen. Dit kan ik helemaal niet. Dit is niet mijn droom. En dan belt Bia op de Mobiel. Ze heeft een migraine aanval. Ik moet naar huis om op de kinderen te passen. Het komt me allemaal te goed uit. Ik voel me een ongelofelijke deserteur.
Erga en ik besluiten volgend jaar met onze eigenboot door de grachten te varen. En dan schijnt de zon hoor!
Dat is mijn droom nog altijd. Iedereen slaapt nu. Morgen maar eens die jongen gaan bellen bij wie ik een deuk in de auto heb gereden.
Ik had gewoon mijn dag niet.
vrijdag 6 augustus 2010
woensdag 4 augustus 2010
Een DTI Aktie!!
Vertrouw nooit een verzekeringsmaatschappij die adverteert. Kijk met zo'n advertentie schiet je jezelf alleen maar in je voeten, maar verzekeringsmaatschappijen moeten het geld dat zij van ons krijgen niet gebruiken om te adverteren, maar om onze claims uit te betalen. Verzekeringsmaatschappijen die niet uitbetalen zijn niet populair en moeten altijd maar weer adverteren. Adverteren is een zwaktebod van slechte verzekeringsmaatschappijen.
Dit was een aktie van DTI. (i.o.)
Abonneren op:
Posts (Atom)