Even naar binnen voor een kopje thee. Gezellig zitten praten met Josie. En terwijl ik daar zo zit begint het echt te sneeuwen. Hard. Ik denk dat zal zo wel over zijn. Ik bedank Josie voor de thee en terwijl ik naar buiten loop belt Bert.
Ik duik snel mijn compleet door de sneeuw verduisterde auto in en maak een afspraakje met hem. Leuk! Dat is iets om naar uit te kijken. Daarna bel ik Malika of ik een koppie koffie kan komen drinken. Het was mijn idee om de sneeuwbui even bij haar uit te schuilen omdan weer naar Haarlem te rijden. Snel de sneeuw van mijn auto gehaald en weer de stad door geglibberd. Toen nog over de a10 die toen nog niet vast stond. het was immers een uurtje of half1 in de middag.
Tijdens de rit gaat de telefoon weer. Dit maal Rob Ohm van de garage, met de medeling dat ik mijn kenteken en het APK keurings bewijs bij hem had laten liggen. Nou is dat bij Malika tegen over dus die kon ik gelijk ophalen. Maar het korte stukje lopen naar de garage sneeuw ik al zowat onder. Ja goed om even te schuilen.
Gezellig bij geklets bij Malika zien we op buienradar dat de bui een rare beweging maakt. Hij trekt niet weg. Hij draait rondjes boven Amsterdam en om een uurtje of 3 besluit ik toch maar naar Haarlem te rijden. Ik rij de a10 onderdoor en gelijk sta ik vast. Dit is niet eens mee stapvoets rijden. We staan gewoon vast. Ik kan de nieuwe revu gaan lezen, of mijn teksten gaan oefenen. Uit eindelijk blijk er een truck stil te staan op de weg die niet weg gesleept kan worden omdat de sleeptruck er niet bijkan. En verder kan de sneeuwschuiver er ook niet langs waardoor het stuk weg dek voorbij de truck helemaal dicht is gesneeuwd op 1 weghelft. Het duur anderhalf uur voor ik halfweg bereik en het duurt in totaal 2 uur voor ik thuis ben. Een nieuw record.
Ik parkeer de auto. Bia gaat naar een wijn feestje en neemt de kinderen mee. Ik kook voor mezelf een hele redelijke nassie. Het is het laatste wat ik dat weekend eet, want ik krijg een vorm van buik griep.
Zaterdag en zondag en maandag zijn niet erg best en dinsdag ben ik ternauwernood hersteld om op de Koffie te gaan bij Bert. Mijn eerste vriend in Haarlem. Maar ondertussen ligt die sneeuw er nog. Volledig vast gevroren aan het wegdek. Ik ga lopen. Bert is erg lief. Ik mag hem graag. We mogen elkaar graag. Het is een gezellige avond. Hij woont trouwens ook schitterend. Helemaal voldaan weer terug naar huis gelopen en veels te laat naar bed gegaan. Maar omdat ik wodka had gedronken had ik nergens last van de volgende morgen.
Vandaag lekker rustig aan gedaan. Lekker opgetut en daarna met het hele gezin uit eten. Ik had na die buik zo'n trek in foejonghaai gekregen. Dus om er een speciaal uitje van te maken zijn we naar de chinees met het boegietje op het dak gelopen. Daar ben ik al zo vaak lang gereden. Nou wilde ik daar eens eten en het verkeer aan mij voorbij zien trekken.
Fietsen is nog steeds geen optie. Dus trokken Bia en ik de slee voort met de twee kinderen erop. De terug weg was echt dolle pret. Als je iets sneller ging lopen, gingen de kinderen echt helemaal uit hun dak en dat gaf zo'n energie dat ik begon te rennen en voor we het wisten waren we gewoon sneeuwpret aan het hebben met zijn allen. Nou ja!!! Ik dacht ik schrijf het even op. Want dat is leuk voor later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten