We gaan naar Texel in 2011

Gisteren mocht ik mee doen aan de tweede ronde van het AKF.  Dat ik in de tweede ronde stond vond ik echt al zo bijzonder. Tijdens de tweede ronde mag je 20 minuten doen. Twee keer langer dan in de eerste ronde. Ja dan kan je laten zien wat je kan, (of wat je niet kan natuurlijk).

Ik had de mazzel dat ik eigenlijk een compleet afgeronde voorstelling had van die lengte. Met een begin een middenstuk en een einde.  Niet waar. Ik had een afgerond geheel van 15 minuten, waar ik 5 minuten aangeschreven heb. Dat stuk (veel tekst) heb ik dus nooit kunnen try-outen. Levensgevaarlijk. Waarom doe ik dat? Ben ik gek. Ben ik een bluffer? Ik heb er gewoon extra veel tijd in gestoken en ik heb de tekst wel een paar keer aan mensen voorgelezen. Die zeiden allemaal. Goede tekst!! Dat sterkt je wel, maar het blijft mentaal bungy jumpen.
 
Het publiek reageerde goed en zelf de meeste geharde theater-mensen waren geroerd door mijn oprechte poging mijn voorstelling af te sluiten met een ontroerend stukje a capella. Als je weet en voelt dat je het kan is dat leuk, maar de kick om het echt te DOEN en er mee weg te komen is eigenlijk met geen pen te beschrijven.

Ik ben vaak genoeg op mijn bek gegaan. Maar hier schijn ik even niks fout te kunnen doen. Zo kijk ik ook naar de andere kandidaten als ze een beetje treurig van het podium af komen.  Ik bedoel, ik heb erg met ze te doen, omdat ik weet hoe vreselijk dat is. Maar ik weet ook dat je het overleeft en dat je er beter van wordt.

Alhoewel het mij voormezelf heel blij maakt dat ik dat oefenen niet heb gedaan voor het oog van een professionele jury, maar gewoon lekker in mijn eigen tijd. En dat is ook een kick want ik heb zo vaak de dingen niet van de grond gekregen omdat ik ze te snel wilde.

Als jij lieve lezer ook met iets groots rondloopt in je hoofd dan is de beste tip die ik je kan geven, maak een super realistische inschatting van de tijd die je denk er voor nodig te hebben om dat te bereiken, want het scheelt namelijk stapels frustratie en uit de bocht vliegen op vervelende momenten. Als je dat doet kan je in alle rust naar je doel toe lopen en dan is geen droom te groot.

Ik had het nooit voor mogelijk gehouden dat ik de derde ronde van het AKF zou gaan halen, maar nu heb ik een nieuw doel. De halve finale!!!!

Iedereen die mijn  tweede ronde voorstelling heeft gezien. Jullie waren een fantastisch publiek. Ik vond de voorstelling legendarisch. Hoe legendarisch. Dat zal de tijd ons leren.