Begin deze week paste mijn moeder op de kinderen. Dat doet ze geweldig en daar ben ik haar heel dankbaar voor. En het blijft je moeder en je houdt van je moeder ook al zeg je dat nooit. Want de regel is dat je vanzelfsprekende dingen niet zegt.
Ze vertelde me weer eens dat mijn hoofd kaal was geworden vanwege het feit dat ik ALTIJD petjes draag. De haartransplantatie deskundige had me net van de week verteld dat dit kolder was en gevraagd hoe ik op dat soort idiote ideeën kwam. Van me moeder zeg je dan een beetje beschaamd. Maar zoals ze het zegt he. Met zo'n air van autoriteit zoals alleen een moeder dat kan.
Ondanks alles blijft het je moeder en je moeder houdt van je. Zelfs al zegt ze het nooit. Zelf als ze zegt dat zeggen dat ze het nooit zegt 'gezeur' is i.p.v. sorry, zeg ik het echt nooit?
Ik vindt deze zin ondanks dat hij moeilijk te lezen is een klein gedicht, maar dat geheel terzijde. Wat ik wil vertellen is dit.
Mijn dochter praat niet alleen ons de oren van hoofd ze luistert ons ook de oren van het hoofd. Zij hoort alles. Wij hebben dit niet door. Daar zijn we te dom en te volwassen voor. Maar vlak voor dat ik de deur uitging vertelde mijn moeder nog eens een keer dat ze het er moeilijk mee had maar dat 'ze er wel aan zou wennen'. Heel opbeurend allemaal.
Nou is daar niks mis mee. Ik weet heus wel dat ze over een paar jaar zal zeggen dat ze niet meer begrijpt waar ze mee heeft gezeten, maar daar koop je natuurlijk nu helemaal niks voor. Het enige wat ik kan doen is de jaren ongemerkt voorbij laten gaan en succesvol zijn in wat ik doe. Dan kraait er op een gegeven moment geen haan meer naar.
Toen Bia thuis kwam vertelde mijn moeder dat mijn dochter had gezegt: 'Papa wil een meisje zijn'. En Bia vertelde erbij dat dit gepaard was gegaan met een voorhoofds fjord en begeleid met de opmerking 'het is toch eigenlijk wel zwaar voor die kinderen' of woorden van gelijke strekking.
Ik dacht toen niet gelijk 'oh mijn god, problemen' maar wat het wel was wist ik ook niet. Tot Marlin gisteren in eens, vlak voor dat ik weer eens totaal opgedoft de deur uit ga, tegen me zegt: "Als jij een meisje wilt zijn, dan wil ik je vriendin zijn.
En toen begreep ik gelijk dat ze een poging had gedaan oma uit te leggen dat er niks aan de hand is. Mooi is dat he. Het maakt niet uit wat kinderen of kleinkinderen zeggen als mensen problemen zien dan zien ze die problemen overal en altijd. Dat is nou wat ze bedoelen met glas half vol en glas half leeg. Zou het? Denk je echt. Nee toch? Echt waar? Ja mam, echt waar. Ten minste zo denk ik erover.
Verwacht een wijsheid in kinderen waar jezelf niet over beschikt en leer van ze. Wat zijn ze mooi die kinderen.
Groeten Merel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten