Op TV

Iemand vermoorden op het media park is niet zo moeilijk, want er staat geen slagboom. Niemand vraagt wie je bent of wat je komt doen. "Mijn naam is Merel Moistra en IK wordt verwacht in studio 23", was de tekst die ik uit mijn hoofd had geleerd, maar niemand wilde het weten. Ik reed gewoon door naar studio 23 en daar parkeerde ik mijn auto op een voor mij gereserveerde parkeerplek. Nr 17 en loop door de achterdeur de studio binnen, want ik ben leverancier...

Ik word door een net geklede vrouw opgevangen, naar mijn kleedkamer gebracht en voorzien van koffie. Ik denk nog, zo die heeft een strakke rok aan, even vergetend dat ik vandaag ook een rok aan heb waar ik niet een trap mee opkom. Hi hi hi hi.

Maar het is fijn niet gelijk uit de toon te vallen bij binnenkomst. Sterker nog, ik hoor hier dus blijkbaar thuis. Altijd al gedacht.

Ik ben de eerste en kijk dus even om me heen. Ik kan nog niet naar make-up want daar is make-up nog niet klaar voor. En ik was juist zo vroeg gekomen omdat ik bang was dat we niet op tijd klaar zouden zijn. Ik heb er zelf altijd enorm veel werk aan.  Nou dat valt wel mee, zegt Annet Merizon, de visagiste van dienst, met jou ben ik zo klaar.

Maar dat is niet zo. Ze doet echt enorm der best om er echt iets van te maken. Meer dan normaal, zegt ze zelf, maar ik weet niet of ik dat moet geloven. Het lijkt me niet iemand die half werk doet. Maar ja, je kunt het natuurlijk zo gek maken als je wilt. In de tijd dat zij mij doet worden er naast mij drie mensen scherm klaar gemaakt en ik zie er na afloop TV klaar uit. Je knapt er enorm van op, zegt Annet net iets te vaak, waar door ik het idee heb dat ik als een aangeschoten kat een crematorium ben ingedragen en nu begraven kan worden, of zeg ik dit ook alleen maar omdat ik zenuwachtig ben.

Het optreden ging goed hoor, maar als je de ukelele niet versterkt dan hoor je hem niet, en als je geen galm op de stem zet dan klinkt het allemaal nogal droog. Maar het liedje dat is gelukkig niet stuk te krijgen. Ik ben ....was op tv. Het is afgelopen voor je poep kan zeggen, wat ook overigens ten strengste verboden is op tv.

Dan maken we nog een foto van onze deur, praten we even met de redactie-medewerkers die ons onderwerp hebben aangebracht, eten een boterhammetje, maken een foto'tje en krijgen we een mok, met een lepeltje. En dan lopen we weer terug naar onze auto op parkeerplek nr 17. Heerlijk, voor de deur parkeren en dan geen parkeergeld hoeven te betalen......