Bakfiets

Afgelopen zaterdag stond deze doos bij ons op de stoep. Kosten van deze doos zijn 638 euro. In deze doos zit een fiets. Niet zo maar een fiets, maar een bakfiets. Zo'n hip ding waar je de kinderen en hun vriendjes mee naar de kinderboerderij kunt rijden.

Nou zit de grootste bakfietsen specialist om de hoek, maar wij dachten slim te zijn en dat zijn we natuurlijk ook. Want zo'n ding komt bij de specialist om de hoek ongeveer uit op het dubbele!!!

Maar goed dan word je juichend uitgezwaaid door de verkopen terwijl je 1500 euro lichter richting de horizon fietst. En wij zien alleen een hijgerige tranporteur die poen wil zien en ook niet echt weet wat er in die doos zit. Poen weg, man weg, doos rijker.

Nou ja het ding weegt werkelijk lood dus de enige optie is doos opensnijden en de inhoud beetje bij beetje de trap op zeulen. En dat doen we dan ook zonder morren.... Nu liggen alle tig onderdelen op de overloop voor de deur van de buurman....

Een montage handleiding is niet meegeleverd. Op internet staan 1000 fotootjes die met een digitaal cameratje uit de losse pols geschoten zijn. Er zitten er ook bij die zo vaag zijn dat ik echt denk dat ik aan een brilletje moet. Ik neem een besluit. Hoe ik het ding naar beneden krijg, is van later zorg. Laat ik het ding eerst eens 1 keer helemaal in elkaar zetten. En daar ga ik. Ik denk voor 12 s'avonds klaar te zijn. Ik ben nu bijna een week verder. Ik ben helemaal gesloopt en het ding staat in twee delen klaar in mijn slaapkamer. We gaan zaterdag een poging wagen het ding van de trap af te dragen.

Elk onderdeel wilde een persoonlijk gevecht met me aangaan. Niks ging vanzelf. Nou ja het achterlicht wel. Ik wist niet wat ik meemaakte! Ik ben bijvoorbeeld meer dan een half uur bezig geweest om het hangslot te monteren omdat de bijgeleverde moertjes het frame niet in wilde hoe hard ik ook draaide. Maar het begon natuurlijk allemaal met het aanelkaar zetten van de twee frame-delen. Fiets deel en Bak deel. Eerst wil de grote centrale pin niet door het gat. Uit vijlen... Heb geen vijl. Oh ja ik heb nog zo'n nep dremel maar,... waar?

He he pin past. Klauwen onder de lager olie. Aandraaien grote bout. Daarna nog een uur met de dwarsverbindingen wezen stoeien omdat die er in een bepaalde volgorde op moeten anders past het niet. En ga zo maar door.
Gisten heb ik uiteindelijk als laatste de rem en versnellingskabels aangebracht. Laat ik kort zijn, ook dat was geen makkie. Het in elkaar zetten van een ikea kast is echt een fluitje van een cent vergeleken hierbij maar toch leuk voor een vrouw. Voor een man valt niet meer te winnen dan dat hij door mag als man. Voor een vrouw als ik is het al heel bijzonder als je een schroevendraaier vast houdt.

Maar het vergt een enorm geloof in jezelf een een ijzeren doorzettingsvermogen. Aan de andere kant geeft het je een fietst die uniek is, die je kent van haver tot gort en waar je trots op kan zijn omdat het min of meer je eigen handwerk is.... Maar hoe dan ook doe ik dit dus nooit meer.