Zelfmoord blondine? Huh?

Ondertussen heeft het Vu gebeld, of ik langs wilde komen voor een intake. Ik denk:"nu gaat het gebeuren". Blijkt het om een "wachtlijst opschoningsactie te gaan". Ik werd gescreend of ik wel op de wachtlijst mocht blijven staan. En oh ja, of ik aan wilde geven welke operaties ik eigenlijk wilde hebben. Nou doe mij maar een handje tieten en een playboy plastiek.

Ik verkeerde helemaal in de veronderstelling dat daar pas over gepraat mocht worden als de diagnose "transseksualiteit" echt was gesteld. Maar als ik het goed begrijp wordt dat helemaal niet gedaan. Want het is een ziekenhuis en en transseksualiteit is geen ziekte. In het Vu wil men weten of je genderdysforie hebt en dan willen ze je er graag vanaf helpen.

En ja genderdysforie, wanneer lijdt je daar echt aan? Een transseksueel zoals ik heeft natuurlijk moeite met het feit dat haar lichaam mannelijk is. Maar mijn lijf is op het gebrek aan borsten en de overbodige aanwezigheid van een piemel helemaal niet mannelijk. Dus dan valt het wel mee met het percentage dysforie waar ik mee te kampen heb. En daarnaast ben ik ook niet echt suïcidaal aangelegd.

Dat is ook weer zo'n dingetje van mij. Omdat suïcidaliteit als een symptoom van genderdysforie wordt gezien. Als een verschijnsel dat er een bijna verklarende correlatie mee heeft. Daarmee zijn transen die zwaar suïcidaal zijn dus transseksueler dan transen die daar minder last van hebben. Huh?

Daar klopt natuurlijk geen biet van. 1e jaar psychologie fout. Bij een sterke correlatie denken aan een causaal verband.

Ik ben niet zo suïcidaal aangelegd. Dat wil dus zeggen dat ik altijd weer de creativiteit en de energie vindt om door te gaan. Daardoor heb ik lange tijd gedacht dat ik geen trans kon zijn omdat ik dan een veel grotere zielenpoot zou zijn geweest. Terwijl ik ondertussen een mega prestatie op het gebied van coping aan het leveren was.

Om de kracht te vinden om aan te kloppen bij het Vu moest ik dus eerst een groot deel van de standaarddiagnose van transseksualiteit naast me neerleggen. Ieder mens is anders. Het is ook heel normaal van mensen om alles groter te maken dan het in werkelijkheid is omdat iedereen het doet en iedereen dus van iedereen verwacht dat de ander het doet. Als je in die wereld gewoon de waarheid spreekt, denken mensen. Oh dat valt wel mee.

Nou dat doet het zeker niet. Anders zou ik niet elke dag die silicone prothesen in twee hangmatjes met me mee zeulen.

Wilt u borsten? Ja ik dacht het wel.

Merel Noomen