10 jaar geleden lag ik voor half dood in het ziekenhuis. Woog minder dan 50 kilo. Ik dacht dat ik dood ging want geen dokter wist wat er aan de hand was. Ik had ontzettend veel pijn. Lag aan een bloed-infuus omdat ik anders 6 keer op een dag zou flauwvallen. Ik bleek loodvergiftiging te hebben als gevolg van de 'alternatieve geneeswijze" pillen die ik slikte voor mijn RSI. Op dat moment was ik bijna kreupel aan beide handen. Ik kon niet eens een boek vasthouden. Laat staan gitaar of ukelele spelen. En, oh ja, ik was ook nog een jongetje. Mensen die me nu op het podium zien staan, zullen het niet geloven.
Maar ik ben nog steeds samen met de vriendin die me destijds door die zware tijden heeft gecoacht. We hebben nu twee kinderen (Marlin en Thomas) en we hebben samen een eigen bedrijf opgebouwd en ik ben een vrouw nu. En nu merk ik tot mijn grote schrik en verbazing dat er mensen zijn die jaloers zijn op mij!!! Had ik maar wat jij had, hoor ik nu mensen zeggen. Misschien bedoelen ze doorzettingsvermogen. Ik wist ook niet dat ik dat had. Maar goed je kan ook naar China lopen door gewoon steeds een voet voor de andere te zetten.
De aanhouder, ... is gewoon een doorsnee mens die niet opgeeft. Mensen geef niet op. Maar wees ook niet jaloers op mensen die meer hebben dan jij. Je weet niet eens wat ze hebben en als je het wel wist weet je niet hoe ze er aan gekomen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten