Wat je ook doet. Nooit moet bekennen.
Psychologisch gezien is het veel beter om gewoon toe te geven als je een fout hebt begaan, zelfs al heb je dat niet gedaan. Je neemt verantwoordelijkheid en de wereld komt tot rust.
Maar als een rare meneer het in zijn hoofd krijgt dat jij even een moord moet bekennen, gaat dit niet meer op. Nooit toegeven! Want ook al is de bekentenis gelogen, volgens de kromme redenering van het O.M. is het de waarheid OMDAT je het zelf hebt gezegd.
Maar hoe doe je dat? Hoe hou je stand als je twee agenten zich hebben voorgenomen dat jij niet naar huis mag voordat jij een moord hebt bekend?
Tip 1. Focus op je eigen doel. Je advocaat moet bij het verhoor zijn. Dus je blijft vragen: 'waar is mijn advocaat?' Dat vinden agenten saai en het ze krijgen het nare gevoel dat ze met 'iemand' te maken hebben die niet eens van plan is naar de vragen te luisteren, totdat ze haar advocaat heeft gesproken.
Ten tweede. Denk niet dat de advocaat komt. Denk niet dat een advocaat je problemen kan oplossen. Vragen naar je advocaat is gewoon een afleidingsmanoeuvre. Jij kan prima je eigen boontjes doppen. Je vraagt naar de advocaat op het moment dat je een vraag word gesteld waar je geen antwoord op wilt geven. Alle andere vragen, beantwoord je gewoon.
Ten derde: Ga in de aanval. Vertel de agenten dat ze dit niet mogen doen. Dat ze de wet, die ze gezworen hebben te handhaven, aan het overtreden zijn, en dat jij en je advocaat hen (kijk ze hierbij direct en indringend aan) aan de hoogste boom zullen knopen als ze niet gauw op houden met die onzin.
Als je het goed (rustig dus) uit je mond kunt krijgen, kan je er achteraan zeggen. 'Vergis je niet sukkel, ik heb vrienden hoor!' Een corrupte agent weet gelijk wat je bedoelt. Mochten ze zo stom zijn om te vragen wie deze vrienden dan wel zijn, laat dan je meest mysterieuze en sardonische glimlach zien en zeg: "ik heb je bang gemaakt he, zullen we hier maar mee stoppen, dit is toch niet de moeite waard om over ontslagen te worden?".
Ten vierde. Vergeet al je afspraken, vergeet het leven dat jouw leven was voor dit akkefietje. Nu heb je nog maar 1 doel en dat is het langer volhouden dan die agenten. Stel jezelf er mentaal op in. Reserveer er in gedachten een maand of 3 voor. Dan stellen die paar uurtjes pesten niet zo veel meer voor. Ook de agentjes willen verder met hun leven en drie maanden hebben ze niet.
Ten vijfde. De agenten zullen met 'bewijs' komen. Als het bewijs niet op papier staat dan liegen ze.
En dat doen ze omdat ze met een bekentenis uit jouw mond geen enkel bewijs meer nodig hebben.
Geef aan dat jij dat 'bewijs' graag op schrift gesteld wilt zien opdat je het samen met je advocaat op rechtsgeldigheid kan onderzoeken voor je er op reageert. Praatjes vullen geen gaatjes, boter bij de vis graag. Als er dan niks komt, ga je heel hard lachen. 'Jullie hebben niks he', 'Ik vertrouwde jullie al niet, en het word ook niet beter op zo, was dit het dan? Zullen we er maar mee stoppen".
Ten zesde. De agenten zullen je gezin erbij betrekken. Dat je gezin hier onder lijdt, dat je kinderen op school gepest worden. Dat je de schade kunt beperken en dat je weg mag na een verklaring. Onthou dat je familie niks aan je heeft als je niet voor jezelf vecht. Mensen die niet snappen dat jij in dergelijke situatie voor jezelf moet knokken en dus geen tijd hebt voor anderen te zorgen, zijn niet het soort mensen dat je in support netwerk moet hebben. Je zult vrienden kwijtraken, maar dit waren je vrienden helemaal niet.
Punt zeven. Af en toe zeggen dat je bereid bent een verklaring af te leggen, opgewonden zullen de agenten dan de de typemachine te voorschijn halen. En dan zeg je: "Hierbij verklaar ik ......dat ik op desbetreffende datum niet van plan was een moord te plegen. Ik stond die dag op, de gehele verdere dag heb ik niet aan moorden gedacht en daarom heb ik op bewuste dag ook geen moord gepleegd. Het is stomweg nooit in je opgekomen. Kan ik gaan nu?
Tot slot: Stel jezelf op je gemak. Vraag drie keer om de advocaat en vraag daarna om koffie, sigaretten. Dat geven ze graag. Als jij je op je gemak bent, zal je bekennen, denken ze. Dus als jij na je koffie en je sigaretje weer een beetje bij je positieve bent en de vragen weer op je af komen, vraag je gewoon weer om je advocaat. Lachend!
Als je na drie keer vragen geen advocaat krijgt, vraag dan om papier en een potlood. Maak een paar tekeningetjes van vlinders, vouw er dan een vliegtuigje van en ga daar mee spelen. "Mag ik ook een portie poffertjes?' Maar wat je ook doet, ga nooit zeggen dat je iets gedaan hebt en al helemaal niet als je het niet hebt gedaan. Nooit. Want de rechters in Nederland zijn dom, dronken of ze deugen niet.
Dit is allemaal wat een mens moet doen om er voor te zorgen om niet onschuldig in de gevangenis terecht te komen, en dat in een rechtstaat. Ik schaam me dood. Maar het zij zo. Je weet wat je te doen staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten