Wat ik daarmee bedoel is dat in ons ouderlijkhuis tegen elke muur een boekenkast stond en dat er zelfs muren werden verzonnen door boekenkasten met de rug tegen elkaar aan te zetten. Ik zelf heb zes plankjes en dat zijn er wat mij betreft nog 5 teveel. Maar ik heb wel eens een boek van de Heer Mulisch gelezen.
Ja dat heb ik. Want ik was nogal wakker toen 'De Aanslag' uit kwam en ik begreep de 'buzz' eigenlijk niet. Maar dat kwam omdat ik niet wist wie "Mulisch" was. Ik vond 'de aanslag' geen verhaal. Ik snapte de toevalligheden niet. Het kwam als onnatuurlijk en dus te 'bedacht' op mij over. Ik vond het niet de moeite waard om er een film over te maken, die natuurlijk heel erg slap werd en toch een oscar won, iets dat alleen maar valt te duiden als dat er dat jaar buiten Hollywood geen aansprekende films werden gemaakt.
Laat ik zeggen dat ik "de donkere kamer van damokles" en stuk beter vond.
Maar ik heb ook "geschenk van de hemel" gelezen. En toen snapte ik niet dat iemand dat zou kunnen verfilmen, dan moest je wel een hele arrogante teringlijder zijn, waarna het bleek dat we een man met dergelijke kwaliteiten in huis hadden : Jeroen Krabbe. Mulisch zei netjes. Een film is een film en een boek is een boek en zag de verkoop van zijn boek naar grote hoogte gaan ook in het buitenland en de kans op de nobelprijs voor de literatuur met het jaar stijgen.
Dat was een goed boek. Ik hoop echt dat het de tand des tijds kan doorstaan en dat het over 100 jaar nog gelezen wordt. Want ik mocht hem wel. Die Mulisch. Ik kon wel met hem levelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten