Ik denk dat ik er toch even ziek van ben als WE verliezen. Ook denk ik dat als we winnen ik geheel onterecht naast mijn schoenen ga lopen, en ik beide heb ik geen zin.
Kan de natie het verwerken? NOG een keer een WK finale verliezen? Want je kunt winnen, maar je kunt ook verliezen....
Hoe is het ons vergaan sinds '74 en '78. Waren we het lachertje van de wereld? Zijn we overal waar we
gingen na gewezen omdat we zulke enorme loesers waren die geen finale konden winnen. Nee, dat gebeurt helemaal niet. Dat is een irreële angst.
Het is een voetbalwedstrijd, er is altijd 1 winnaar en het leven gaat door.
Maar als we verliezen hebben we toch drie keer een finale gespeeld. Geen slechte prestatie in de ogen van de wereld. Hoe vaker je een finale speelt des te groter wordt de kans dat je er een keer eentje wint en als je niet word verteerd door de angst van het verlies des te meer kan je op je eigen kwaliteiten vertrouwen en winnen.
De wereld kijkt straks op zondag naar 11 Nederlanders die tegen een bal trappen volgens het door de FIFA opgestelde regelement. Wat dat betekend is gelijk aan de betekenis die je er aan geeft en dat geld ook voor winst of verlies.
Dat vond ik zo mooi van de brazilianen na het verlies tegen nederland. Oke dit toernooi winnen we niet. Dan maar het volgende. Die worden zeker weer wereldkampioen. Want dat is een winnaars mentaliteit.
Natuurlijk wil je winnen, natuurlijk wil je de cup, maar je kunt hem niet winnen als je niet het verlies risceert en als je heel erg bang bent om te verliezen dan volgt het verlies uit die angst.
Als je deze finale ziet als die ene kans die we nooit meer zullen krijgen om wereldkampioen te worden, dan ben je er niet klaar voor. Duitsland die toch meerdere keren wereldkampioen is geweest heeft ook een flink aantal finales verloren. Die halen daar de schouders over op.
Lukt het nu niet, over 4 jaar weer en dan over 4 jaar weer. Het is de aanhouder die wint.
Het is de doorzetter die zijn doorzettingsvermogen beloont ziet worden.
Maar nu kunnen we winnen en als we dat doen dan zullen er mensen in een overwinningsroes komen die daar part nog deel aan hebben gehad. Het word feest en na dat feest volgt de kater. Alleen een dag later dan als we de finale verloren hadden.
Maar als we winnen zullen we eindelijk begrijpen dat het verlies eigenlijk niet zoveel voorstelde. We zijn alleen tot in de einde der tijden wereldkampioen voetballen 2010. Een jaartal dat met het verstrijken der jaren de mensen steeds minder zal gaan zeggen. Zoals dat wat Johan nu zegt er bijna helemaal niet meer toe doet.
Trauma? Welk trauma? De wereld draait door, en wij gaan verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten