Wie het beter weet moet het maar zeggen. Maar het moet toch nu wel duidelijk zijn dat Khadafie niet op zijn EIGEN mensen schoot, maar op rebellen die uit het oosten kwamen en die niet behoorden tot zijn cluppie. Een vrij steven en taai cluppie blijkt nu. Er woedt momenteel ook zo'n burgeroorlog in Ivoorkust, is er iemand bij het NOS journaal die daar een traan om laat. Nee, want daar is geen Olie.
Ok er is een resolutie van de VN. Ik ben geen deskundige op het gebied van volkeren recht maar volgens mij is de inhoud van die resolutie al illegaal. Wie het beter weet mag het zeggen maar volgens mij is de VN niet opgericht om zich te bemoeien met de interne aangelegenheden van soevereine staten.Volgens mij is die club er (in theorie) om zwakke staten tegen sterke staten te beschermen. De praktijk is anders en dat is natuurlijk schandalig. Want recht is recht en krom is krom. Alleen denken landen als de VS dat ze dingen die krom zijn recht kunnen lullen. Dat is toch ook gelukt met Irak? Het volk is dom en leert het nooit. We verzinnen wel een verhaaltje.
Nu doet men (VS) verwoede pogingen om het mandaat van de resolutie op te rekken.
Natuurlijk is Khadaffie een "hele slechte foute tiran meneer", maar vlak voor dat die "luchtsteun" een feit was had hij zijn land alweer bijna bij elkaar geharkt en was linksom of rechtsom een redelijk stabiel Libië ontstaan. Dat had pijn gedaan, maar het was klaar geweest. Nu blijkt dat die rebellen bij lange na niet instaat zijn om ook maar een deuk in een pakje boter te slaan en moeten ze bewapend worden. (Ze hebben het recht aan hun kant maar geen wapens in de hand.) Ja laten we die sukkels uit het oosten gaan bewapenen. Je hoeft toch geen universitaire graad te hebben in oorlog voeren om te weten dat als je de zwakke partij van wapens voorziet je de oorlog in stand houd en dat er dan ellende zal zijn en onschuldige slachtoffers.
Deze geld verslindende oorlog is dus nog lang niet voorbij. Europa heeft zijn hoofd in een wespennest gestoken. Is in de bres gesprongen voor een zooitje ongeregeld woonachtig in het oosten van Libië. Men heeft de sterke positie van het Khadaffie regime totaal onderschat.
Gadaffie heeft al weken geleden belooft dat als het er van moest komen hij zijn hele volk zou bewapenen.
Die rebellen kunnen dus een regen van kogels verwachten omdat die olie domme Khadaffie lovers namelijk niet van plan zijn om zich door wie dan ook te laten overheersen.
Want als die zwakke geesten uit het oosten met hun drie jeeps en een mitrailleur het voor het zeggen krijgen dan betekend dat natuurlijk het zelfde als Libië uit leveren aan het westen. Maar dat lukt ze nooit, tenzij die zwakke gasten uit het oosten tanks kadoo krijgen. Mochten ze die krijgen, en dat zou krankjorum zijn, maar dat is dit hele verhaal al, dan krijgen ze die natuurlijk niet voor niets. Daar moeten ze voor gaan betalen als ze Libië "bevrijd" hebben. Ga ik die onzin nog meemaken of worden we eerder wakker dan dat?
Die bevrijding laat natuurlijk nog heel lang op zich wachten. De oorlog sleept zich voort en er zullen nog vele honderduizenden zinloze slachtoffers vallen. En dat allemaal omdat het "vrije westen" het volk van Khadaffie tegen de dictator in bescherming wilde nemen.
Wie gelooft dat? Waarom geloof je dat. Dit gaat om Olie. En Sarkozi is geen Napoleon.
Maar wie het beter weet die mag het zeggen. Maar ik denk dat ingrijpen in Libië een dikke vette blunder is geweest.
Naschrift op 3april: Na het verschijnen van dit artikel is het NOS journaal meer aandacht gaan geven aan de humanitaire ramp in Ivoorkust, en hebben de rebellen al een keer een bestand aangeboden dat door Khadaffie is geweigerd omdat de voorwaarden te stom voor woorden waren.
woensdag 30 maart 2011
maandag 28 maart 2011
De Ayaay Capitein Respons
Kom je naar de halve finale op 5 April? Dan zou je me een grote lol doen door "Ayaay Capitein" door de zaal te schreeuwen op het moment dat ik zeg: "Kunnen we kinderen?". Zie voorbeeld. Bijvoorbaat dank.
zaterdag 26 maart 2011
De Kamers in Amersfoort
Een pracht van een theater. Werkelijk een beauty. Nagelnieuw. Mooi licht en veel hout. Mathijs van Poolvogel (Joppe niet ziek meer) verteld me dat hij de man kent die het heeft gebouwd. Daarna vertelde
hij me dat hij afgestudeerd architect is. Wist ik ook nog niet. Ik geloof dat ik me goed gedragen heb.
Het Podium licht hangt naar mijn inziens niet erg handig. Ik had graag de diepte van het podium zwart willen maken maar dat is hier schijnbaar niet de bedoeling gezien de prachtige manier waarop het achterdoek wordt uitgelicht. Maar ik wil die loze ruimte niet in mijn rug. Het zaallicht is ook niet traploos regelbaar. En aangezien het podium ingeklapt is om bij de lampen te komen, kan ik niet zien waar de eerste rij is en kan ik daar met het neerzetten van mijn spullen geen rekening mee houden, terwijl we er toch het licht op moeten afstellen. En dus staat alles voor de veiligheid te ver van de eerste rij af en moet ik nodeloos een stuk vacueem overbruggen. Mijn stem rijkt ver. Dat is het punt niet maar, optimaal is het niet, en voor dit soort werk is optimaal de enige optie.
Erger is eigenlijk nog wel dat dit theater, dat kwa gebouw gigantisch is, slechts een zaal van 114 stoelen herbergt, waarvan er deze avond slechts 50 bezet zijn. Daar lopen dus 3 techneuten voor rond, daar treden 3 act's voor op. Er word voor ons allen gekookt en we mogen er ook wat bij drinken. Dat is fijn en dat waardeer ik allemaal enorm. Aan een dergelijke gastvrijheid ontbreekt het op bijna alle plekke waar we geweest zijn. Maar ik had het graag allemaal ingeleverd voor een uitverkochte zaal, vol met mensen die elkaar aankijken en zeggen, wij hebben een kaartje! Edoch de kleedkamers waren fantastisch.
Wat ik niet wist was dat op deze avond ook het Nederlands-elftal een kwalificatie wedstrijdje voetbal speelt tegen Hongarije. En de mensen die in de zaal zaten wisten het waarschijnlijk ook niet. Niemand heeft daar met ook maar 1 woord over gesproken. De samenvatting de volgende dag was duidelijk. Nederland wint met 4-0.
Maar het speelt natuurlijk ook niet helemaal lekker, een half gevulde zaal.... Mensen die elkaar aankijken en zeggen, volgens mij moeten die "talenten" daarbeneden maar wat blij zijn dat ik nog gekomen ben, want anders was het helemaal leeg geweest. Nou Talent, laat maar eens wat zien dan. Desondanks een goede wedstrijd gespeeld, denk ik. Maar we moeten de film nog bekijken.
hij me dat hij afgestudeerd architect is. Wist ik ook nog niet. Ik geloof dat ik me goed gedragen heb.
Het Podium licht hangt naar mijn inziens niet erg handig. Ik had graag de diepte van het podium zwart willen maken maar dat is hier schijnbaar niet de bedoeling gezien de prachtige manier waarop het achterdoek wordt uitgelicht. Maar ik wil die loze ruimte niet in mijn rug. Het zaallicht is ook niet traploos regelbaar. En aangezien het podium ingeklapt is om bij de lampen te komen, kan ik niet zien waar de eerste rij is en kan ik daar met het neerzetten van mijn spullen geen rekening mee houden, terwijl we er toch het licht op moeten afstellen. En dus staat alles voor de veiligheid te ver van de eerste rij af en moet ik nodeloos een stuk vacueem overbruggen. Mijn stem rijkt ver. Dat is het punt niet maar, optimaal is het niet, en voor dit soort werk is optimaal de enige optie.
Erger is eigenlijk nog wel dat dit theater, dat kwa gebouw gigantisch is, slechts een zaal van 114 stoelen herbergt, waarvan er deze avond slechts 50 bezet zijn. Daar lopen dus 3 techneuten voor rond, daar treden 3 act's voor op. Er word voor ons allen gekookt en we mogen er ook wat bij drinken. Dat is fijn en dat waardeer ik allemaal enorm. Aan een dergelijke gastvrijheid ontbreekt het op bijna alle plekke waar we geweest zijn. Maar ik had het graag allemaal ingeleverd voor een uitverkochte zaal, vol met mensen die elkaar aankijken en zeggen, wij hebben een kaartje! Edoch de kleedkamers waren fantastisch.
Wat ik niet wist was dat op deze avond ook het Nederlands-elftal een kwalificatie wedstrijdje voetbal speelt tegen Hongarije. En de mensen die in de zaal zaten wisten het waarschijnlijk ook niet. Niemand heeft daar met ook maar 1 woord over gesproken. De samenvatting de volgende dag was duidelijk. Nederland wint met 4-0.
Maar het speelt natuurlijk ook niet helemaal lekker, een half gevulde zaal.... Mensen die elkaar aankijken en zeggen, volgens mij moeten die "talenten" daarbeneden maar wat blij zijn dat ik nog gekomen ben, want anders was het helemaal leeg geweest. Nou Talent, laat maar eens wat zien dan. Desondanks een goede wedstrijd gespeeld, denk ik. Maar we moeten de film nog bekijken.
vrijdag 25 maart 2011
Hoofdorp - Het oude raadhuis.
Leuk theater. Leuke Mensen. Goede wedstrijd gespeeld. Dit keer met voorbedachte rade. Iedereen blij.
Op de eerste rij zat een meisje, jonge vrouw moet ik natuurlijk zeggen, die elke grap begreep. Het is heerlijk als wat je doet zo goed aanslaat bij jongere mensen in je publiek, de ouderen lieten zich ook niet onbetuigd trouwens. Maar een speciaal woord van dank voor haar. Ik wist zelf niet eens dat ik zo leuk was en zo leuk kan ik mezelf niet eens vinden want dan zou er van mijn programma helemaal niks meer terecht komen. Mocht je dit lezen, jonge vrouw, weet dan, dat alhoewel ik het grootste gedeelte van de voorstelling over jouw hoofd heen heb gespeeld, jouw aanwezigheid absoluut niet onopgemerkt aan mij voorbij is gegaan. Jij bent de eerste die zo spontaan "ayaay capitein" schreeuwde en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Ik zal je dus niet zo gauw vergeten. Als je facebook hebt of zoiets, zoek me dan eens op. Dan kunnen we contact houden.
Nou maar eens kijken wie er morgen op de eerste rij zit. Ik ga weer op dezelfde manier gas geven en mocht het resultaat er naar zijn dan zal het zelfvertrouwen groeien. Tot Morgen.
Op de eerste rij zat een meisje, jonge vrouw moet ik natuurlijk zeggen, die elke grap begreep. Het is heerlijk als wat je doet zo goed aanslaat bij jongere mensen in je publiek, de ouderen lieten zich ook niet onbetuigd trouwens. Maar een speciaal woord van dank voor haar. Ik wist zelf niet eens dat ik zo leuk was en zo leuk kan ik mezelf niet eens vinden want dan zou er van mijn programma helemaal niks meer terecht komen. Mocht je dit lezen, jonge vrouw, weet dan, dat alhoewel ik het grootste gedeelte van de voorstelling over jouw hoofd heen heb gespeeld, jouw aanwezigheid absoluut niet onopgemerkt aan mij voorbij is gegaan. Jij bent de eerste die zo spontaan "ayaay capitein" schreeuwde en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Ik zal je dus niet zo gauw vergeten. Als je facebook hebt of zoiets, zoek me dan eens op. Dan kunnen we contact houden.
Nou maar eens kijken wie er morgen op de eerste rij zit. Ik ga weer op dezelfde manier gas geven en mocht het resultaat er naar zijn dan zal het zelfvertrouwen groeien. Tot Morgen.
woensdag 23 maart 2011
Merel Breekt door in Belgie
Vandaag kreeg ik de volgende mail van mijn Belgische boekings agency kantoor agent.
Nou fans!! Jullie zijn van harte uitgenodigd!! Komen jullie ook met pasen naar Gent!
Tot dan!
Groeten
Merel
Dag Merel,
We lanceren vandaag de Revue van Kiss Me You Fool. Met jou als grote ster. Help je mee verspreiden? En fans en zo uitnodigen?
Hier is de link op Facebook: http://www.facebook.com/event.php?eid=197362493620633
Hier is de website: http://www.kissmeyoufool.be/
Hier is onze Twitter: http://www.twitter.com/kmyf
Jouw optreden de dag erna is in Faja Lobi, Vlaandrenstraat 2, Gent.
Zet je beide optredens op je website??
Dank en kisses,
Shirley & Shelly aka Karel & David ook wel
Nou fans!! Jullie zijn van harte uitgenodigd!! Komen jullie ook met pasen naar Gent!
Tot dan!
Groeten
Merel
maandag 21 maart 2011
Middenbeemster CC onder den linden.
Een vestzak theater. Alhoewel ik het vest wel eens zou willen zien waar dit theater in past. Ik ben helemaal ontspannen, terwijl ik ook wel wist dat de kans dat ik mijn tekst kwijt zou raken levensgroot aanwezig was omdat de aanpassingen zeer recent waren en ik door de verjaardag van mijn dochter niet echt instaat was om er echt fanatiek op te oefenen. En ja hoor , ik raak in de derde conference totaal de weg kwijt. En ik vang hem op, en speel hem uit en hoor achteraf dat er mensen zijn geweest die dachten dat het erbij hoorde. Ik kan dus acteren. Het is natuurlijk heel geruststellend dat ik hiermee weg kan komen. Maar de mensen in de zaal die me eerder hadden zien spelen, die waren teleurgesteld, en dat begrijp ik ook wel, want die willen mij op de toppen van mijn kunnen zien, en dat ben ik dus alleen als ik razend zenuwachtig ben. Opgefokt zeg maar. En dat was ik niet. Volgens iemand wiens naam me nu ontschoten is ben ik de eerste geweest in 20 jaar AKF in middenbeemster die voor haar eigen optreden in de zaal was gaan zitten om naar haar vrienden te kijken. Tja, ik wilde dat ook eens proberen. Trots op het feit dat ik het gedaan heb. De beste voorbereiding is het inderdaad niet.
donderdag 17 maart 2011
Maastricht Kumulus
Bij afslag Maastricht moet mijn linker voet even zoeken naar de koppeling. Die had ik namelijk 2 uur lang niet aangeraakt. Non-stop van Haarlem naar Maastricht. Om 13:00 vertrokken om 15:15 aangekomen. Onze route-gadget zet ons pijlsnel af voor de deur van het theater. Even nog zoeken naar de achteringang.
Marloes lacht, want ik ben een uur te vroeg. Op tijd zeg maar. Ik ben in goede doen. Het voelt ook heel vertrouwd en heel prettig aan om dit theater binnen te lopen. Niet dat ik er ooit geweest ben, maar het is in tegenstelling tot Cafe de Zon in Wijk aan Zee wel een echt theater. En de kleedkamer is verwarmd en groot, heel groot, maar er is er wel maar een dus het is er weer een soort van zoete inval. De kantine zeg maar.
Dan krijg je een hoop mee. En dat zorgt ervoor dat je je niet eenzaam voelt. Ik heb medelijden met de andere kandidaten die het maar niet zonder zendertjes durven te doen. Ik heb na Pepijn de microfoon vaarwel gezegt. Als was het alleen maar om die paal niet voor je hoofd te hebben, en zenders huren! Ja daaaaaag. Als het nodig is dan liggen ze er. Ik weet het zeker.
Marloes lacht, want ik ben een uur te vroeg. Op tijd zeg maar. Ik ben in goede doen. Het voelt ook heel vertrouwd en heel prettig aan om dit theater binnen te lopen. Niet dat ik er ooit geweest ben, maar het is in tegenstelling tot Cafe de Zon in Wijk aan Zee wel een echt theater. En de kleedkamer is verwarmd en groot, heel groot, maar er is er wel maar een dus het is er weer een soort van zoete inval. De kantine zeg maar.
Dan krijg je een hoop mee. En dat zorgt ervoor dat je je niet eenzaam voelt. Ik heb medelijden met de andere kandidaten die het maar niet zonder zendertjes durven te doen. Ik heb na Pepijn de microfoon vaarwel gezegt. Als was het alleen maar om die paal niet voor je hoofd te hebben, en zenders huren! Ja daaaaaag. Als het nodig is dan liggen ze er. Ik weet het zeker.
zondag 13 maart 2011
Wijk aan zee Cafe de Zon
Stront verkouden, zoals men pleegt te zeggen, dat was ik nou ook weer niet. Maar dat neemt niet weg dat ik wel iets om tegen te vechten had. Je word er een beetje agressief van. Assertief? Chagrijnig? Iemand vertelde na de voorstelling dat Toon Hermans ook nooit te genieten was voor een voorstelling. Ik en Toon trekken daar dus 1 lijn in.
Moeilijk vinden is Wijk aan Zee natuurlijk niet. Ik ben daar vaker geweest. Ik zet de Garmin niet eens aan en rij nu wel de richting uit die de Tom Tom me altijd wil hebben (in de richting van het Rottepolderplein) en prompt mis ik mijn afslag omdat ik niet meer gewend ben aan een afslag die er niet is als je over Haarlem Zuid de snelweg op gaat.
Daarna schiet ik de afslag voor de Velser-Tunnel ook nog eens voorbij, geen punt. Twee keer fout rijden en nog steeds ben ik binnen 30 minuten op de plaats van bestemming. Cafe de Zon.
De jongens van Hermitage zijn er al en druk bezig hun ongelooflijke hoeveelheid gear op het podium uit te stallen. Waar is de kleedkamer? De jongens lachen. Wij denken niet dat jij heel erg blij gaat zijn met de kleedkamer. De kleedkamer blijkt de kelder te zijn die onder het podium zit. Kelder? Noem het maar een middeleeuwse martelruimte. Het is er stervenskoud en je kunt de schimmels er gewoon uit de lucht slaan. Nee daar moest Merel met haar verkouden hoofdje maar eens niet in gaan zitten.
Moeilijk vinden is Wijk aan Zee natuurlijk niet. Ik ben daar vaker geweest. Ik zet de Garmin niet eens aan en rij nu wel de richting uit die de Tom Tom me altijd wil hebben (in de richting van het Rottepolderplein) en prompt mis ik mijn afslag omdat ik niet meer gewend ben aan een afslag die er niet is als je over Haarlem Zuid de snelweg op gaat.
Daarna schiet ik de afslag voor de Velser-Tunnel ook nog eens voorbij, geen punt. Twee keer fout rijden en nog steeds ben ik binnen 30 minuten op de plaats van bestemming. Cafe de Zon.
De jongens van Hermitage zijn er al en druk bezig hun ongelooflijke hoeveelheid gear op het podium uit te stallen. Waar is de kleedkamer? De jongens lachen. Wij denken niet dat jij heel erg blij gaat zijn met de kleedkamer. De kleedkamer blijkt de kelder te zijn die onder het podium zit. Kelder? Noem het maar een middeleeuwse martelruimte. Het is er stervenskoud en je kunt de schimmels er gewoon uit de lucht slaan. Nee daar moest Merel met haar verkouden hoofdje maar eens niet in gaan zitten.
vrijdag 11 maart 2011
Landen Project
Op de school van de kinderen was een landen project. De kleuters deden gewoon lekker Nederland en de rest van de school deed Europa. Nu was er een presentatie avond. De ouders mochten komen kijken naar de geleverde prestaties. Ik was er vroeg want ik had de taak het eten mee te nemen. Glorieus op tijd sta ik met de frietjes en de nuggets voor de deur.
De kleuterbouw waar Thomas zit (bij juf Heidi, met zijn moeder aan de andere kant van de muur) hadden er een festival van "Oudhollandse Spelletjes van gemaakt". Koekhappen, touwtjespringen, stelten lopen, en er was "natuurlijk" ook een Oudhollandse poffertjes kraam. Dat was leuk! Het liep storm.
Midden in de storm staat Bia met een vrouw te praten, die ons (Bianca en Diederik) wel eens gezien had op een kerstreceptie, en die Bia kende van de Scholendagen in de Haarlemmerhout en die zag mij daar door de klas schuifelen en vraagt aan Bia. Is dat nou de zus van Diederik? Toen heeft Bia het maar weer eens uitgelegd. Wel heel erg blij dat ik er dus bij lange niet meer uit zie als een verklede Diederik, maar als mijn eigen zus.
Ik ben er trots op want mijn god wat is het fijn.
Wakker te worden en mijn eigen zus te zijn.
De kleuterbouw waar Thomas zit (bij juf Heidi, met zijn moeder aan de andere kant van de muur) hadden er een festival van "Oudhollandse Spelletjes van gemaakt". Koekhappen, touwtjespringen, stelten lopen, en er was "natuurlijk" ook een Oudhollandse poffertjes kraam. Dat was leuk! Het liep storm.
Midden in de storm staat Bia met een vrouw te praten, die ons (Bianca en Diederik) wel eens gezien had op een kerstreceptie, en die Bia kende van de Scholendagen in de Haarlemmerhout en die zag mij daar door de klas schuifelen en vraagt aan Bia. Is dat nou de zus van Diederik? Toen heeft Bia het maar weer eens uitgelegd. Wel heel erg blij dat ik er dus bij lange niet meer uit zie als een verklede Diederik, maar als mijn eigen zus.
Ik ben er trots op want mijn god wat is het fijn.
Wakker te worden en mijn eigen zus te zijn.
woensdag 9 maart 2011
Cabaret Diva op de Radio
Het is wereldvrouwendag en ik word ergens voor gevraagd. Nog niet het grote spektakel in Paradiso, en ook in mijn nieuwe thuis stad Haarlem sta ik nog niet op de kaart. Daar word ik weer links ingehaald door, gut hoe heet dat mens ook al weer. Die nicht. Die peroxidepruik. Die kachelpooktravestiet. Dolly Bellefleur. Doet er niet toe. Ik ben niet beschikbaar. Ik heb een radio optreden. Oba Live. Live vanaf de vierde verdieping van de openbare bibliotheek in Amsterdam.
Ik denk nog, dat is radio. Wat loop ik me nou op te tutten met me laarzen, korte rokje en met make-up. Het is radio!! Nou, radio is dus niet meer wat het geweest is. Staan er ineens drie camera's opgesteld. Nou staan die allemaal gericht op de gesprekstafel en ik zit daar een mijl vandaan dus ik maak me vooralsnog geen zorgen.
Maar zodra ik begin met spelen draaien de camera's als door een adder gebeten mijn kant op en zie ik mezelf op een groot scherm verschijnen. Toch goed dat we even getut hadden.
Ik ben weer eens niet onder de indruk van de hele situatie, maar dat word ook niet van je verwacht als je aangekondigd word als cabaret diva. We doen maar wat. Zijn niet zo goed bij stem, maar we maken ook niet
echte blunders. Na afloop had ik afgesproken met de man die mij mijn eerste plek in het theater heeft gegeven. Woedy. Dus ik kon niet mee naar de nazit.
Wist ik veel dat er een nazit was. Vraagt Harmke Pijpers, die te gast was geweest in hetzelfde radio programma, met die stem die zo ongeveer de soundtrack van mijn jeugd is, ga je ook mee naar het cafe. Moet ik Nee zeggen. Ik zei nee tegen mijn heldin. Hoe diva wil je het hebben?
Wil je het zien?
Ik denk nog, dat is radio. Wat loop ik me nou op te tutten met me laarzen, korte rokje en met make-up. Het is radio!! Nou, radio is dus niet meer wat het geweest is. Staan er ineens drie camera's opgesteld. Nou staan die allemaal gericht op de gesprekstafel en ik zit daar een mijl vandaan dus ik maak me vooralsnog geen zorgen.
Maar zodra ik begin met spelen draaien de camera's als door een adder gebeten mijn kant op en zie ik mezelf op een groot scherm verschijnen. Toch goed dat we even getut hadden.
Ik ben weer eens niet onder de indruk van de hele situatie, maar dat word ook niet van je verwacht als je aangekondigd word als cabaret diva. We doen maar wat. Zijn niet zo goed bij stem, maar we maken ook niet
echte blunders. Na afloop had ik afgesproken met de man die mij mijn eerste plek in het theater heeft gegeven. Woedy. Dus ik kon niet mee naar de nazit.
Wist ik veel dat er een nazit was. Vraagt Harmke Pijpers, die te gast was geweest in hetzelfde radio programma, met die stem die zo ongeveer de soundtrack van mijn jeugd is, ga je ook mee naar het cafe. Moet ik Nee zeggen. Ik zei nee tegen mijn heldin. Hoe diva wil je het hebben?
Wil je het zien?
zondag 6 maart 2011
Rotterdam Walhalla
Ik had goed geslapen na Makkum, maar natuurlijk wel veels te kort. Maar de slaaptekort kater verliet mijn hoofd snel omdat ik aan het werk moest. De sponsrollers moesten er weer in. Door omstandigheden kwam ik daar pas om 11:00 aan toe en dus zaten ze er om 12:00 pas in. Is dat te laat? We zullen het vanavond pas weten. Om twee uur bij de coach voor ruggespraak. Ik ben eigenlijk te moe, en het kan me eigenlijk ook geen reet schelen. Ik schaam me daar voor. Ik wil aandacht, liefde. Ik wil over mijn bol en over mijn billen geaaid worden. Maar ik wil het veels te graag. Het heeft geen enkele zin. Er zit een gat in mijn hart met de omvang van het gat dat het hart achterlaat als je het uit mijn borstkas zou rukken.
Ik probeer op tijd bij het theater te zijn om daar mee te kunnen eten. Ik was niet geïnteresseerd in het licht. Ik was niet bereid te kijken waar mijn tafeltje of mijn gitaren zouden moeten komen te staan. Ik liet alles op zijn beloop. Geen tijd om de rollers uit mijn haar te halen. Dan maar met krullers in mijn haar naar de Chinees. Ik sta er verder niet bij stil. Na het eten vluchtte de mensen van de techniek de tafel af terwijl ik toen al niet meer voorruit te branden was. Marloes die even was komen aanwaaien bleef even bij me. Een heel erg warm gebaar. Ik werd er promt weer emotioneel van.
Nergens heb ik me druk gemaakt of ik wel op tijd klaar was. Er stonden ongeveer 20 mannen in mijn kleedkamer op het moment dat ik me om moest kleden. Het kon me werkelijk niet boeien. Wat was ik makkelijk! Te makkelijk. Zo makkelijk kan het niet zijn.
En toch moet je niet in de verleiding te komen om te denken dat het moeilijk is, want met net wat meer oefening en twee keer zoveel energie speel ik die tent helemaal uit zijn voegen. Dat lukt nu net niet. Dat is jammer, want je kunt het wel. Tja, wat moet ik daar mee. Ik moet roeien met de riemen die ik heb, er zat gewoon geen gas meer in de tank.
Net zoals in de auto overigens. Ik was de stad nog niet uit of het lampje van de Tank begint te branden. Ik heb geen zin om te tanken. Het lampje brand wel, maar het wijzertje staat nog niet in het rood. Ik beloof mezelf te gaan tanken als dit wel het geval is en als gevolg daarvan heb ik de laatste 20 kilometer voor Haarlem andere dingen aan mijn hoofd en maak ik me niet meer druk over wat er fout ging tijdens de voorstelling. Op de benzinedampen in mijn tank rij ik de Emostraat binnen. Ik moet Rob de meest recente tekst opsturen en hij vroeg of ik dat vanavond nog wilde doen, dus moet ik de hele tekst doorlopen op dingen die ik nog wel doe, niet meer doe of stiekum heb toegevoegd. Daarna beantwoord ik nog wat mail waarna ik naar boven strompel om de krullen uit mijn haar te wassen. De krullen die het zo goed hadden gehouden. Als je haar maar goed zit.... Waar maak ik me toch zo druk om.
Ik probeer op tijd bij het theater te zijn om daar mee te kunnen eten. Ik was niet geïnteresseerd in het licht. Ik was niet bereid te kijken waar mijn tafeltje of mijn gitaren zouden moeten komen te staan. Ik liet alles op zijn beloop. Geen tijd om de rollers uit mijn haar te halen. Dan maar met krullers in mijn haar naar de Chinees. Ik sta er verder niet bij stil. Na het eten vluchtte de mensen van de techniek de tafel af terwijl ik toen al niet meer voorruit te branden was. Marloes die even was komen aanwaaien bleef even bij me. Een heel erg warm gebaar. Ik werd er promt weer emotioneel van.
Nergens heb ik me druk gemaakt of ik wel op tijd klaar was. Er stonden ongeveer 20 mannen in mijn kleedkamer op het moment dat ik me om moest kleden. Het kon me werkelijk niet boeien. Wat was ik makkelijk! Te makkelijk. Zo makkelijk kan het niet zijn.
En toch moet je niet in de verleiding te komen om te denken dat het moeilijk is, want met net wat meer oefening en twee keer zoveel energie speel ik die tent helemaal uit zijn voegen. Dat lukt nu net niet. Dat is jammer, want je kunt het wel. Tja, wat moet ik daar mee. Ik moet roeien met de riemen die ik heb, er zat gewoon geen gas meer in de tank.
Net zoals in de auto overigens. Ik was de stad nog niet uit of het lampje van de Tank begint te branden. Ik heb geen zin om te tanken. Het lampje brand wel, maar het wijzertje staat nog niet in het rood. Ik beloof mezelf te gaan tanken als dit wel het geval is en als gevolg daarvan heb ik de laatste 20 kilometer voor Haarlem andere dingen aan mijn hoofd en maak ik me niet meer druk over wat er fout ging tijdens de voorstelling. Op de benzinedampen in mijn tank rij ik de Emostraat binnen. Ik moet Rob de meest recente tekst opsturen en hij vroeg of ik dat vanavond nog wilde doen, dus moet ik de hele tekst doorlopen op dingen die ik nog wel doe, niet meer doe of stiekum heb toegevoegd. Daarna beantwoord ik nog wat mail waarna ik naar boven strompel om de krullen uit mijn haar te wassen. De krullen die het zo goed hadden gehouden. Als je haar maar goed zit.... Waar maak ik me toch zo druk om.
zaterdag 5 maart 2011
Makkum De kerk
Zij reed naar het noorden met een uitbundig schijnende de zon in haar rug. Ik trek me scheur open. Dat was de sound check. Waar zetten we de spullen neer? Dat was het licht plan. Haar. Eten.
Aan tafel bij Pizza Milano met Evert de Vries, De Pianist van Cabaret in Quartet en met Marlous.
De kleedkamer in de kerk is natuurlijk geen kleedkamer. De lamp in het midden van de kamer geeft een flauw schijnsel waarbij geen van de dames het echt makkelijk heeft zich op te maken. En voor het eerst sinds nieuw en st Joosland komt de door mij aangeschafte GAMMA breedstraler echt van pas. Ik begon net te denken dat ik dat ding voor niks met me meesleepte. Het ding gaf zoveel licht dat werkelijk iedereen er wat aan had.
Louise gaat op en komt stralend het podium af. Geweldig publiek! Het kabaret gaat het podium op en komt er glunderend af. Was elke zaal maar zo. Het is natuurlijk de essentie van het vak dat niet elke zaal zo is en ik meer kick op een taaie zaal dan op een hele makkelijke.
Maar de liefde van Makkum is werkelijk heel aangenaam en ze krijgen dan ook de meest doorwrochten versie van mijn slotlied te horen, wat mij dan weer een staande ovatie oplevert. Het is een wisselwerking. Blijkbaar!
Louise Korthals had al tijdens het optreden van Qin4 het pand verlaten. In de pauze komt iemand tevergeeft(een vriend van haar vader) haar opzoeken in de kleedkamer. Na de Pauze verlaat Qin4 het gebouw en ben ik de laaste artiest die nog aanwezig is.
Samen met Marloes verlaten we als laatste de kerk en zeggen dag tegen Makum. Morgen Rotterdam.
Aan tafel bij Pizza Milano met Evert de Vries, De Pianist van Cabaret in Quartet en met Marlous.
De kleedkamer in de kerk is natuurlijk geen kleedkamer. De lamp in het midden van de kamer geeft een flauw schijnsel waarbij geen van de dames het echt makkelijk heeft zich op te maken. En voor het eerst sinds nieuw en st Joosland komt de door mij aangeschafte GAMMA breedstraler echt van pas. Ik begon net te denken dat ik dat ding voor niks met me meesleepte. Het ding gaf zoveel licht dat werkelijk iedereen er wat aan had.
Louise gaat op en komt stralend het podium af. Geweldig publiek! Het kabaret gaat het podium op en komt er glunderend af. Was elke zaal maar zo. Het is natuurlijk de essentie van het vak dat niet elke zaal zo is en ik meer kick op een taaie zaal dan op een hele makkelijke.
Maar de liefde van Makkum is werkelijk heel aangenaam en ze krijgen dan ook de meest doorwrochten versie van mijn slotlied te horen, wat mij dan weer een staande ovatie oplevert. Het is een wisselwerking. Blijkbaar!
Louise Korthals had al tijdens het optreden van Qin4 het pand verlaten. In de pauze komt iemand tevergeeft(een vriend van haar vader) haar opzoeken in de kleedkamer. Na de Pauze verlaat Qin4 het gebouw en ben ik de laaste artiest die nog aanwezig is.
Samen met Marloes verlaten we als laatste de kerk en zeggen dag tegen Makum. Morgen Rotterdam.
donderdag 3 maart 2011
Portret Merel Moistra Humor TV
De mensen van Humor TV hebben een portretje van me gemaakt. Op Texel en
tijdens de voorstelling in voorburg. Met commentaar van mijn regisseur Rob van
de Meeberg.
Abonneren op:
Posts (Atom)