donderdag 17 maart 2011

Maastricht Kumulus

Bij afslag Maastricht moet mijn linker voet even zoeken naar de koppeling. Die had ik namelijk 2 uur lang niet aangeraakt. Non-stop van Haarlem naar Maastricht. Om 13:00 vertrokken om 15:15 aangekomen. Onze route-gadget zet ons pijlsnel af voor de deur van het theater. Even nog zoeken naar de achteringang.

Marloes lacht, want ik ben een uur te vroeg. Op tijd zeg maar. Ik ben in goede doen. Het voelt ook heel vertrouwd en heel prettig aan om dit theater binnen te lopen. Niet dat ik er ooit geweest ben, maar het is in tegenstelling tot Cafe de Zon in Wijk aan Zee wel een echt theater. En de kleedkamer is verwarmd en groot, heel groot, maar er is er wel maar een dus het is er weer een soort van zoete inval. De kantine zeg maar.

Dan krijg je een hoop mee. En dat zorgt ervoor dat je je niet eenzaam voelt. Ik heb medelijden met de andere kandidaten die het maar niet zonder zendertjes durven te doen. Ik heb na Pepijn de microfoon vaarwel gezegt. Als was het alleen maar om die paal niet voor je hoofd te hebben, en zenders huren! Ja daaaaaag. Als het nodig is dan liggen ze er. Ik weet het zeker.


Daarnaast krijg je heel veel achtergrond informatie en roddels mee. Je weet hoe de vlag er bij de concurrentie voorhangt en ook de demografie van de groep word op zo'n manier duidelijk. Hoe ik daar in pas weet ik eigenlijk niet want over mij zeggen ze natuurlijk niks als ik erbij ben. Maar ik voel me soms wel een moeder.  Een moeder die soms, al is het maar voor heel even de kinderen tot de orde moet roepen.

Ik probeer me niet te laten afleiden. Ik mag als eerste. Dat betekend dat ik eigenlijk continu bezig ben. Maar dat ik overal wel ruim de tijd voor heb. Haar, Make-up, Eten, Jurk, Oorbellen, Bloemen in mijn haar, gitaar gestemd, ukelele gestemd, beetje inspelen, beetje inzingen en het is tijd.

Focus is er. Angst is er niet. Ook ben ik niet dodelijk vermoeid. Alleen zitten de aanpassingen in de derde conference er nog niet goed in en de bug die ik daarna pas achterhaalde is er nog niet uit. En weer had ik dus die dip in het derde gedeelte. Ik werd er niet warm of koud van. Ik wist waar die zat, ik wist dat ik hem al eens eerder onder moeilijkere omstandigheden glansrijk had doorstaan, dus ik zat er niet mee. Wel jammer.

De tekst bleek op die ene plek te direct te zijn voor een publiek. En dat is leuk om mee te spelen maar niemand gaat het begrijpen, ook de jury denk gewoon dat ik slecht speel. Dus dat halen we eruit en we gaan voor omzichtigheid en helderheid, zodat iedereen weet waar het over gaat. Dat heb ik vannochten herschreven en ga ik zo uit mijn hoofd leren.

Deze morgen lag ik een beetje wakker. Zullen we gelijk de kadootjes maar doen, vroeg Bia, dan kan je daarna gelijk weer doorslapen. En dat werkte prima. Lekker op het bed de verjaardag van Marlin  gevierd (7!) alle barbies een poppen uit het karton gewerkt en daarna verder geslapen tot kwart over 10!

Geen opmerkingen: