Op de eerste rij zat een meisje, jonge vrouw moet ik natuurlijk zeggen, die elke grap begreep. Het is heerlijk als wat je doet zo goed aanslaat bij jongere mensen in je publiek, de ouderen lieten zich ook niet onbetuigd trouwens. Maar een speciaal woord van dank voor haar. Ik wist zelf niet eens dat ik zo leuk was en zo leuk kan ik mezelf niet eens vinden want dan zou er van mijn programma helemaal niks meer terecht komen. Mocht je dit lezen, jonge vrouw, weet dan, dat alhoewel ik het grootste gedeelte van de voorstelling over jouw hoofd heen heb gespeeld, jouw aanwezigheid absoluut niet onopgemerkt aan mij voorbij is gegaan. Jij bent de eerste die zo spontaan "ayaay capitein" schreeuwde en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Ik zal je dus niet zo gauw vergeten. Als je facebook hebt of zoiets, zoek me dan eens op. Dan kunnen we contact houden.
Nou maar eens kijken wie er morgen op de eerste rij zit. Ik ga weer op dezelfde manier gas geven en mocht het resultaat er naar zijn dan zal het zelfvertrouwen groeien. Tot Morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten