Een vestzak theater. Alhoewel ik het vest wel eens zou willen zien waar dit theater in past. Ik ben helemaal ontspannen, terwijl ik ook wel wist dat de kans dat ik mijn tekst kwijt zou raken levensgroot aanwezig was omdat de aanpassingen zeer recent waren en ik door de verjaardag van mijn dochter niet echt instaat was om er echt fanatiek op te oefenen. En ja hoor , ik raak in de derde conference totaal de weg kwijt. En ik vang hem op, en speel hem uit en hoor achteraf dat er mensen zijn geweest die dachten dat het erbij hoorde. Ik kan dus acteren. Het is natuurlijk heel geruststellend dat ik hiermee weg kan komen. Maar de mensen in de zaal die me eerder hadden zien spelen, die waren teleurgesteld, en dat begrijp ik ook wel, want die willen mij op de toppen van mijn kunnen zien, en dat ben ik dus alleen als ik razend zenuwachtig ben. Opgefokt zeg maar. En dat was ik niet. Volgens iemand wiens naam me nu ontschoten is ben ik de eerste geweest in 20 jaar AKF in middenbeemster die voor haar eigen optreden in de zaal was gaan zitten om naar haar vrienden te kijken. Tja, ik wilde dat ook eens proberen. Trots op het feit dat ik het gedaan heb. De beste voorbereiding is het inderdaad niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten