Wijk aan zee Cafe de Zon

Stront verkouden, zoals men pleegt te zeggen, dat was ik nou ook weer niet. Maar dat neemt niet weg dat ik wel iets om  tegen te vechten had. Je word er een beetje agressief van. Assertief? Chagrijnig? Iemand vertelde na de voorstelling dat Toon Hermans ook nooit te genieten was voor een voorstelling. Ik en Toon trekken daar dus 1 lijn in.

Moeilijk vinden is Wijk aan Zee natuurlijk niet. Ik ben daar vaker geweest. Ik zet de Garmin niet eens aan en rij nu wel de richting uit die de Tom Tom me altijd wil hebben (in de richting van het Rottepolderplein) en prompt mis ik mijn afslag omdat ik niet meer gewend ben aan een afslag die er niet is als je over Haarlem Zuid de snelweg op gaat.

Daarna schiet ik de afslag voor de Velser-Tunnel ook nog eens voorbij, geen punt. Twee keer fout rijden en nog steeds ben ik binnen 30 minuten op de plaats van bestemming. Cafe de Zon.

De jongens van Hermitage zijn er al en druk bezig hun ongelooflijke hoeveelheid gear op het podium uit te stallen. Waar is de kleedkamer? De jongens lachen. Wij denken niet dat jij heel erg blij gaat zijn met de kleedkamer. De kleedkamer blijkt de kelder te zijn die onder het podium zit. Kelder? Noem het maar een middeleeuwse martelruimte. Het is er stervenskoud en je kunt de schimmels er gewoon uit de lucht slaan. Nee daar moest Merel met haar verkouden hoofdje maar eens niet in gaan zitten.


Ik geef mezelf gewoon een hoek in de zaal en doe mijn haar en make-up, en vlak voor de zaal deur opengaat spring ik met legging en al in die jurk. De rok is toch zo lang. Dat ziet niemand.

Voor het eerst sinds Utrecht weer eens dingen veranderd en dus ook echt iets uitgeprobeerd. Ik heb het idee dat het werkt. Maar het is zo wie zo een heerlijk gevoel om iets "nieuws" te doen.  Ik voel mezelf er in ieder geval heel prettig bij wat ik bij de oude tekst gewoon niet meer had. Dat had toch net een te hoog hoor mij nou lezing gehalte en te weinig kolder. De mensen moeten niet het idee hebben dat ze naar een Succes Coach aan het kijken zijn. Gelukkig zorgde de veranderingen er niet voor dat ik mijn kluts kwijt raakte en een slechte wedstrijd speelde. En dat was fijn omdat er een zware delegatie van Haarlem Roze Stad 2012 in de zaal zat. En die was tevreden.

Moet je altijd blijven wachten totdat iedereen klaar is, vroeg mijn broer na afloop (Bas was er ook!). Nee, dat niet. Als je wilt, kan je (als je een kleedkamer zou hebben) je na optreden omkleden en als je er in slaagt om voor de pauze alles in gepakt te hebben en er is een mooie achteruitgang waardoor je kunt vertrekken dan is dat geen punt. Maar deze faciliteiten waren deze keer niet aanwezig en ik had gasten dus naast onmogelijk was het ook onwenselijk. En daarnaast had ik me heilig voorgenomen dit keer Hermitage niet missen. Wonderschoon weer. Zie foto.