Nu snap ik heel goed dat jullie, mijn vaste blog volgers en de aanhang die ik verworven heb met mijn schandaleuze huilblog, graag willen weten wat ik van de finale vond. Hoe zal ik dat eens netjes gaan zeggen.
Want ik was er. Nog iedereen bedankt voor de lovende woorden en de schouder klopjes over mijn bravoure toch te verschijnen tijdens de finale. Dat heeft me heel erg goed gedaan.
Na afloop van de wedstrijd loop ik bij de parkeergarage de winnaar van vorig jaar tegen het lijf, die daar lekker op zijn gemakkie een sigaartje staat te roken. Ik zeg hoi. Hij zegt: Wat een rare uitslag zeg.
Ik kon alleen maar lachen.
Nou daar komt ie hoor. Hou je vast. Ik zal het verwoorden in dezelfde schandaleuze jury rapport taal waarmee ik werd afgeserveerd.
Ondanks het feit dat de voorstelling van Hermitage natuurlijk een enorm gebrek kent aan verhaal en daarmee als theatervoorstelling natuurlijk wat magertjes uit de bus komt, was er in de finale geen deelnemer meer aanwezig die de intrinsieke kwaliteiten bezat om weerstand te bieden aan het overdonderend hartverwarmende optreden van deze sympathieke belgen en vonden de mannen van hermitage Amsterdam aan hun voeten, wonnen zij de harten van het publiek en daarmee de publieksprijs. En met het gunnen van deze prijs aan Hermitage liet het kleinkunst-kenners-publiek van de hoofdstad van ons kleine kikkerlandje (er zaten niet zo veel belgen in de zaal) de professionele jury weten dat het zich niet in de maling laat nemen.
Ik hoop echt dat Louse blij is met haar beeldje. Zo leek het in ieder geval wel. Het is ook best wel een mooi stukkie brons. En blije mensen, daar houden wij van.
En met een glimlach om mijn mond en de gedachte in mijn hoofd: Zie je wel. Ik ben niet gek, reed ik lachend weg bij de parkeergarage en zwaaide naar Jan. Een winnaar met een staande ovatie en een publieksprijs. Dat is nog eens andere kuche.
Hermitage is mijn winnaar van het Wim Sonneveld Concours 2011. Daar heb ik geen enkele verdachtmaking voor nodig. Dat is gewoon mijn mening. Een mening die ik deel met de meerderheid van de zaal.
I rest my case en daar drinken we op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten