Het is 8:21 in de ochtend en alhoewel ik laat naar bed ben gegaan, want we hebben nog even zitten napraten, kan ik nu al niet meer verder slapen, dat doe ik vanmiddag wel, dan val ik vast om.
Ik weet nog niet of ik dit stukkie ga laten staan, maar voor de mensen die nog even het blog checken om te weten hoe het gegaan is, wil ik dit even kwijt. Het ging niet zo goed als ik zou willen, het ging niet zo slecht als ik waar ik bang voor was. Ik heb een zeer respectabele voorstelling gegeven. Ik ben niet op mijn bek gegaan. Ik wilde meer, maar meer zat er blijkbaar niet in.
Het was wel ontzettend mooi om te doen. Ik heb een beetje medelijden met alle mensen van de organisatie, de technici, de jury. Ok die laatste mogen een oordeel vellen, maar zij mogen niet zelf spelen, en dat is echt het allermooiste om te doen.
Ik heb er van genoten en ik ben ontzettend trots op mezelf dat ik in het Nieuwe de La Mar op het podium van de Mary Dresselhyus zaal heb gestaan en gespeeld heb voor 500-600 mensen die ik redelijk vermaakt heb.
Ook als het hier ophoud was het een ervaring die mijn leven in het jaar van mijn transitie, enorm veel kleur en onkende spanning heeft voorzien. Vanavond nog meer spanning. Dan horen we of we het gered hebben of niet.
Leuk moment. Alles is nog mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten