Heb ik het nodig? Kan ik niet zonder. Natuurlijk kan ik zonder. Natuurlijk heb ik het niet nodig. Niemand heeft wijn nodig. Toch zijn er mensen die dat gaan missen als ze er niet aan zouden kunnen komen.
Natuurlijk lijkt het veel stoerder om toe te geven dat je niks en niemand nodig hebt en dat je het wel even helemaal in je eentje gaat opknappen. Maar met dat soort stoerdoenerij heb ik dus niks. Mijn kwetsbaarheid is geen stommigheid. Mijn kwetsbaarheid is mijn schoonheid. Een schoonheid die ik moet tonen zodat de persoon die een dergelijke kwetsbaarheid begrijpt en apprecieert naar voren kan komen en zich kenbaar kan maken. Ik wil best begrijpen dat er mensen zijn die dat niet willen snappen. Die hoeven zich niet te melden.
Die mogen wat mij betreft op de vlucht slaan. En dat doen ze ook. Dat weet ik.
Ik ben trouwens helemaal niet alleen. Ik heb een gezin. Dat is niet niks. Ik ben niet zielig. Totaal niet eigenlijk.
Ik ben een heleboel dingen. Maar zielig? Nee.
Aan de muur achter de uitsparing in de kast waar mijn computer meestal staat, hangt een foto. Een foto van een knappe vrouw waar Richard Mosterd van de KHL heel liefdevol zijn arm om heen slaat.
Ik word nog steeds blij als die vrouw en ik elkaar aankijken. Ik ben dol op haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten