Ik ga niet naar het ziekenhuis.
Als je het wilt begrijpen...
Denk aan de persoon die op de lagere school
de middelbare school en de rest van je leven
het bloed onder je nagels vandaan treitert.
Wat moet je daarmee als ie ook niet bereid is
je gewoon een hand te geven.
Dat is jammer, er zijn gelukkig mensen die wel
van me houden.
Jan Noomen. Ik heb 21 jaar met hem in 1 huis gewoond.
Iemand die denkt hem beter te kennen, heeft zich in
zijn eigen hoogmoed door jan een oor aan laten naaien.
En weet dat hij er toe instaat is want, dat talent heeft ie.
Jan Noomen is een illusie gecreëerd door Jan Noomen.
Iedereen die zijn illusie niet verstoord is welkom.
Ik kan het niet meer opbrengen.
Ruim voor hij viel, heb ik hem op de hoogte gebracht van
mijn transseksualiteit. Drie keer. Met 0 respons.
Doei
Merel
donderdag 30 oktober 2008
woensdag 29 oktober 2008
nog 12 dagen
En dan gaat de baard eraf..
Mijn vader is van zijn fiets gevallen en ligt in het ziekenhuis.
En ik ga een feest organiseren in het Odeon...
Als ik nu niet ga slapen doe ik het nooit.
xxx
Merel
Mijn vader is van zijn fiets gevallen en ligt in het ziekenhuis.
En ik ga een feest organiseren in het Odeon...
Als ik nu niet ga slapen doe ik het nooit.
xxx
Merel
dinsdag 28 oktober 2008
Theorie en praktijk
In theorie slaat ruzie en oorlog dus helemaal nergens op.
Maar probeer maar eens aan de theorie te denken als je praktisch in het rood gaat. En ik wil nog wel eens op tilt schieten... dus genoeg mogelijkheden om de theorie in praktijk te testen.... en toen kwam ik erachter dat het simpeler kan en ook simpeler moet.
Want als je in de stress schiet dan zijn dat soort pedante theorietjes als uit de vorige post meer het terein van de brilsmurf. Grote smurf zegt....
Dus ...
Ruzie is voor dommen,
Er valt niets te winnen met ruzie.
Kappen of als dat niet gaat weglopen.
Of voor de echt gevorderden: "ik ben het helemaal met je eens"
Lang leve de eenvoud.
groeten
Merel
Maar probeer maar eens aan de theorie te denken als je praktisch in het rood gaat. En ik wil nog wel eens op tilt schieten... dus genoeg mogelijkheden om de theorie in praktijk te testen.... en toen kwam ik erachter dat het simpeler kan en ook simpeler moet.
Want als je in de stress schiet dan zijn dat soort pedante theorietjes als uit de vorige post meer het terein van de brilsmurf. Grote smurf zegt....
Dus ...
Ruzie is voor dommen,
Er valt niets te winnen met ruzie.
Kappen of als dat niet gaat weglopen.
Of voor de echt gevorderden: "ik ben het helemaal met je eens"
Lang leve de eenvoud.
groeten
Merel
maandag 27 oktober 2008
Wereldvrede
De grootste oorlogen of de kleinste ruzie's komen voort uit mensen die het niet met elkaar eens zijn. Open deur? Kan. Maar hoe weet je dat? Hoe weet je dat je het niet eens bent met haar? Daarvoor moet zij eerst haar standpunt verwoorden en uitspreken.
Ben je het dan niet eens met wat zij denkt, of ben je het niet eens met wat ze zegt, of hoe ze het zegt?
Misschien zit het conflict in de woorden die zij kiest, de definities die zij hanteert, of de toon van haar stem en niet in het standpunt zelf. Misschien zit het conflict wel in jouw interpretatie van wat ze zei en dus niet in haar standpunt, de woorden die ze gebruikte, of de manier waarop ze het zei, maar gewoon omdat jij dingen achter haar woorden zocht die ze er zelf nooit in heeft gelegd.
Daarbij is een standpunt ook maar een volstrekt willekeurig ding. Anders zou het een dogma zijn.
Het glas is half leeg, het glas is half vol.
Waar verschillen wij van mening, of waar zijn we het eens.
Mensen in debat vallen elkaar aan op de gekozen verwoording van hun standpunten. Ze hebben geen interesse in de standpunten zelf. Rivaliseerde groepen moeten nou eenmaal de illusie hooghouden dat ze het niet met elkaar eens zijn.
Best moeilijk hoor om het NIET met elkaar eens te zijn. Iedereen wil toch hetzelfde? Wereldvrede, welvaart en voorspoed. Dat is universeel en als we stoppen met ruzie maken dan komen we er wel.
Als je dit gewauwel echt stuitend ridicuul vindt dan ben ik het natuurlijk helemaal met je eens. Het was ook grappig bedoelt. Ruzies en oorlogen zijn nuttige dingen. Eruit met dat conflict. Zal ik je even op je pan rammen makker, dan weet je weer wie de baas is en wiens willekeurig gekozen standpunt je dient te heiligen, namelijk het mijne. Zal ik ff de neuzen dezelfde kant op rammen.... waren we het al eens.... boeit niet...het gaat erom wie de baas is. Want het is rammen of geramd worden in deze wereld. Moet je nog een beuk...
Tot zover mijn bijdrage voor wereldvrede. Wilt u reageren. Doen! Maar kies uw woorden zorgvuldig en hang niet teveel aan uw mening. Dan zal ik uw reactie interpreteren als de woorden van iemand die het in diepste wezen met me eens is.
xxx
Merel
Ben je het dan niet eens met wat zij denkt, of ben je het niet eens met wat ze zegt, of hoe ze het zegt?
Misschien zit het conflict in de woorden die zij kiest, de definities die zij hanteert, of de toon van haar stem en niet in het standpunt zelf. Misschien zit het conflict wel in jouw interpretatie van wat ze zei en dus niet in haar standpunt, de woorden die ze gebruikte, of de manier waarop ze het zei, maar gewoon omdat jij dingen achter haar woorden zocht die ze er zelf nooit in heeft gelegd.
Daarbij is een standpunt ook maar een volstrekt willekeurig ding. Anders zou het een dogma zijn.
Het glas is half leeg, het glas is half vol.
Waar verschillen wij van mening, of waar zijn we het eens.
Mensen in debat vallen elkaar aan op de gekozen verwoording van hun standpunten. Ze hebben geen interesse in de standpunten zelf. Rivaliseerde groepen moeten nou eenmaal de illusie hooghouden dat ze het niet met elkaar eens zijn.
Best moeilijk hoor om het NIET met elkaar eens te zijn. Iedereen wil toch hetzelfde? Wereldvrede, welvaart en voorspoed. Dat is universeel en als we stoppen met ruzie maken dan komen we er wel.
Als je dit gewauwel echt stuitend ridicuul vindt dan ben ik het natuurlijk helemaal met je eens. Het was ook grappig bedoelt. Ruzies en oorlogen zijn nuttige dingen. Eruit met dat conflict. Zal ik je even op je pan rammen makker, dan weet je weer wie de baas is en wiens willekeurig gekozen standpunt je dient te heiligen, namelijk het mijne. Zal ik ff de neuzen dezelfde kant op rammen.... waren we het al eens.... boeit niet...het gaat erom wie de baas is. Want het is rammen of geramd worden in deze wereld. Moet je nog een beuk...
Tot zover mijn bijdrage voor wereldvrede. Wilt u reageren. Doen! Maar kies uw woorden zorgvuldig en hang niet teveel aan uw mening. Dan zal ik uw reactie interpreteren als de woorden van iemand die het in diepste wezen met me eens is.
xxx
Merel
zondag 26 oktober 2008
Met de trein
Gelogeerd bij vriendin. Deze vriendin noemt zichzelf 'het krullend bosbeest'. Zo'n uitbundig mens, dat ik me er gelijk heerlijk bij op mijn gemak voelde. Wezen stappen in Tilburg. Denk je natuurlijk. Waarom Tilburg? Nou daar woont het zelfkrullendbosbeest dus. Ik dacht, ik ga met de trein. Dat is heerlijk rustig. Kan je een beetje naar buiten kijken relaxen. Zetten we het weekend in het teken van het relaxen....
Treinen in het weekend. Ze rijden niet. Of ze rijden de verkeerde kan op. Doorgaande lijnen zijn geschrapt, waardoor van rustig zitten tussen Amsterdam en Tilburg niets overblijft dan een zoet idee. Een idee dat je wordt ingegeven als je naar de wervende plaatjes kijkt die de NS op haar website heeft geplaats op plekken waar zij hun 'herfsttoer' kaartje proberen aan te prijzen.
Twee keer overstappen. Je zit steeds net te kort om echt tot rust te komen. Constant eindigt en begint je reis weer. Bagage uit het rek trekken, uit de trein strompelen en maar bidden en hopen dat de volgende trein wel genoeg stoelen heeft en dat er ruimte is voor je bagage.
Maar het kan erger.
Op de terugweg hadden we niet alleen last van bladeren, vierkante wielen en werk aan het spoor er was ook nog een individu niets vermoedend met zijn fiets het spoor op gereden ergens tussen Geldermalsen en een ander gehucht. Het ligt er waarschijnlijk heel dicht bij, maar de naam is me ontschoten.
De trein die ik nodig had ging niet. Ik kon (als ik naar Amsterdam wilde) omrijden over Rotterdam, maar die trein vertrok pas over drie kwartier. Oude trein. Sterves koud.
Whats wrong with the motherfucking picture.
In Rotterdam aangekomen heeft mijn trein dus al zoveel vertraging opgelopen dat ik mijn aansluiting mis. Ik mag weer een half uur kleumen op een perron en wachten op de flitstrein naar Amsterdam. Dat blijkt een internationale trein te zijn met zeer weinig zitplaatsen. Maar goed. Ik heb ellebogen. Ik zit. Deze trein stop natuurlijk niet in Amsterdam Sloterdijk maar rijdt er wel tergend traag aan voorbij. Op CS kan ik de trein terug nemen.
Tilburg-Amsterdam reistijd 3 uur!!! Waar zouden we zijn zonder de trein. Lekker thuis denk ik.
Groeten vanuit haar warme huisje
Merel Moistra
Treinen in het weekend. Ze rijden niet. Of ze rijden de verkeerde kan op. Doorgaande lijnen zijn geschrapt, waardoor van rustig zitten tussen Amsterdam en Tilburg niets overblijft dan een zoet idee. Een idee dat je wordt ingegeven als je naar de wervende plaatjes kijkt die de NS op haar website heeft geplaats op plekken waar zij hun 'herfsttoer' kaartje proberen aan te prijzen.
Twee keer overstappen. Je zit steeds net te kort om echt tot rust te komen. Constant eindigt en begint je reis weer. Bagage uit het rek trekken, uit de trein strompelen en maar bidden en hopen dat de volgende trein wel genoeg stoelen heeft en dat er ruimte is voor je bagage.
Maar het kan erger.
Op de terugweg hadden we niet alleen last van bladeren, vierkante wielen en werk aan het spoor er was ook nog een individu niets vermoedend met zijn fiets het spoor op gereden ergens tussen Geldermalsen en een ander gehucht. Het ligt er waarschijnlijk heel dicht bij, maar de naam is me ontschoten.
De trein die ik nodig had ging niet. Ik kon (als ik naar Amsterdam wilde) omrijden over Rotterdam, maar die trein vertrok pas over drie kwartier. Oude trein. Sterves koud.
Whats wrong with the motherfucking picture.
In Rotterdam aangekomen heeft mijn trein dus al zoveel vertraging opgelopen dat ik mijn aansluiting mis. Ik mag weer een half uur kleumen op een perron en wachten op de flitstrein naar Amsterdam. Dat blijkt een internationale trein te zijn met zeer weinig zitplaatsen. Maar goed. Ik heb ellebogen. Ik zit. Deze trein stop natuurlijk niet in Amsterdam Sloterdijk maar rijdt er wel tergend traag aan voorbij. Op CS kan ik de trein terug nemen.
Tilburg-Amsterdam reistijd 3 uur!!! Waar zouden we zijn zonder de trein. Lekker thuis denk ik.
Groeten vanuit haar warme huisje
Merel Moistra
vrijdag 24 oktober 2008
We tellen af
Maandag 10 november gaat de baard eraf. Niet in een keer. Dat kan niet. Je hebt er minimaal 6 behandelingen voor nodig met 6 tot 10 weken tussen de behandeling en het mag alleen in de winter gebeuren anders krijg je vlekken. Nou ja, in de zomer is de kans op vlekken groter.
Maar goed het is een schoonheidsbehandeling dus dan wil je niet dat waar eens de baard zat nu een vlekken paradijs is. Het doet pijn.
Ik heb een testbehandeling van de oksel ondergaan van de zomer en toen dacht ik au. Maar goed oksels vindt ik erogene zones. Zelfs de ijsstaaf die ter onderdrukking van het pijnlijke gevoel in de oksel wordt gedrukt vond ik niet erg prettig.
Genoeg allemaal om te denken dat ik niet echt uitkijk naar 10 november. Maar dat doe ik wel. Al sinds de ik de afspraak maakte op 3 augustus. En toen voelde ik de pijn nog aan mijn oksel...
Want elke dag superglad scheren doet ook pijn. Nog 17 dagen...
xxx
Merel
Maar goed het is een schoonheidsbehandeling dus dan wil je niet dat waar eens de baard zat nu een vlekken paradijs is. Het doet pijn.
Ik heb een testbehandeling van de oksel ondergaan van de zomer en toen dacht ik au. Maar goed oksels vindt ik erogene zones. Zelfs de ijsstaaf die ter onderdrukking van het pijnlijke gevoel in de oksel wordt gedrukt vond ik niet erg prettig.
Genoeg allemaal om te denken dat ik niet echt uitkijk naar 10 november. Maar dat doe ik wel. Al sinds de ik de afspraak maakte op 3 augustus. En toen voelde ik de pijn nog aan mijn oksel...
Want elke dag superglad scheren doet ook pijn. Nog 17 dagen...
xxx
Merel
dinsdag 21 oktober 2008
Goed zo Papa!!!!!!
Dit blog heeft nog niet kennis gemaakt met de andere leden van het gezin waar ik als zaaddonor deel van uitmaak.De naam van mijn dochter is Marlin en de naam van mijn zoon is Thomas en de draagmoeder heet Bianca. Marlin wordt komend voorjaar 5 en Thomas in december 2. Het zijn schatten van kinderen.
Vandaag en gisteren zijn we voor het eerst als drie vrouwen en 1 man opstap geweest.
Het maakt Marlin niet uit wat ik draag, zolang zij maar geen broek aan hoeft, want dat is iets voor jongens. Die probeert zich dus wanhopig te onderscheiden. Marlin maakt van alles een passie. Voor haar blijf ik dus papa. Wat ik ook aantrek.
Dus als ik tijdens een kleine demonstratie aan de pool-tafel de ene na de andere bal in het gaatje tik. Dan staat zij, ten overstaan van het verbaasde publiek, dat net begon te denken, die is goed voor een meisje, naast te tafel te schreeuwen: 'goed zo papa'.
Dat was ooit mijn grootste angst. Dat ze dat zou doen. En nu ik eruit ben, kan dat me eigenlijk niks meer schelen. Nou dan zien ze het toch? Wat zien ze dan?Mij.
en wat denken ze dan?
Goh die kan goed biljarten...voor een meisje...
Wat zouden ze anders denken....
Zegt een van die jochies: "goh, u bent goed, heeft u op biljart gezeten"
Ja lieverd, ik heb heel vaak op het biljart gezeten,
en een klein fortuin uitgeven in pool-centra omdat ik het zo'n leuk spelletje vond, denk ik er achteraan.
En nou betaald het zich terug:
Goed zo Papa!!
Groetjes een slaap lekker
Merel
zondag 19 oktober 2008
'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.
'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.
Het gaat slecht met de wereld
Als je dat zegt, zit je er ook niet ver naast.
Het gaat goed met de wereld.
Ook een optimist zit er door de bank genomen niet altijd ver naast.
Het maakt dus niet zo veel uit wat je zegt.
Je zit er nooit ver naast.
Maar doelpunten tellen alleen als je ze IN het doel schiet.
Dus wat moet ik met mensen die dingen zeggen als:
'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.
Dat is geen resultaat voetbal.
De woorden van een spits nadat ie een compleet seizoen alle
ballen naast het doel heeft geschoten.
'Maar ik zat er niet ver naast'
Ik geloof dat ik hem nu wel gescoord heb.
toedels
Merel
Ik lees hem nu na en ik denk: Jan Mulder.... heeft u dat ook?
Het gaat slecht met de wereld
Als je dat zegt, zit je er ook niet ver naast.
Het gaat goed met de wereld.
Ook een optimist zit er door de bank genomen niet altijd ver naast.
Het maakt dus niet zo veel uit wat je zegt.
Je zit er nooit ver naast.
Maar doelpunten tellen alleen als je ze IN het doel schiet.
Dus wat moet ik met mensen die dingen zeggen als:
'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.
Dat is geen resultaat voetbal.
De woorden van een spits nadat ie een compleet seizoen alle
ballen naast het doel heeft geschoten.
'Maar ik zat er niet ver naast'
Ik geloof dat ik hem nu wel gescoord heb.
toedels
Merel
Ik lees hem nu na en ik denk: Jan Mulder.... heeft u dat ook?
zaterdag 18 oktober 2008
Bevlieging vs Beklijving
Mijn moeder zei altijd dat ik 'bevliegingen' had. Ik dacht dat zoiets erg was. Je moet alles gewoon 'een beetje' doen. Een paar maanden lang gepassioneerd specifieke dingen doen, dat kan niet goed zijn. Daarom weet ik nu het verschil tussen een bevlieging en het tegenovergestelde daarvan.
Wat is het tegenovergestelde van een bevlieging? Dat is een beklijving. Dat woord kende het woordenboekje van het blog niet. Dus die moesten we even toevoegen. Maar ok wat is een beklijving. Nou dat is dus het omgekeerde van een bevlieging. Ok wat is dan een bevlieging.
Een bevlieging is een fanatieke bezigheid waar je uiteindelijk op uitgekeken raakt.
Een beklijving is iets waar je nooit genoeg van krijgt.
Ik onderzoek nu of 'vrouw zijn', kan beklijven.
Bevliegingen zijn bevliegingen omdat ze uiteindelijk niet bieden wat je er hoopte te vinden. Dat ik bevliegingen had, wilde volgens mij alleen maar zeggen dat ik gepassioneerd aan het onderzoeken was of een bezigheid als postzegels verzamelen wellicht zou kunnen beklijven.
Als je jong bent ga dit niet analyseren. Het heeft een zekere aantrekkingskracht en je volgt je hart. Je raakt er op uit gekeken en voor je het weet is er alweer iets nieuws waar je jezelf met
ziel en zaligheid ingooit. Dat mag. Dat moet.
De enige manier om erachter te komen of je iets wilt, is door het te doen.
En zo zijn er nu een aantal dingen in mijn leven waarvan ik weet dat ik ze ook al leuk vond toen ik klein was. En nu ik mezelf wat beter ken, kan ik zien dat al die kleine dingen tezamen de passie van Merel zijn.
En of 'Merel zijn' beklijft daar wil ik niet op vooruit lopen. Wat ik wel weet is dat vrouw zijn zoveel uitdagingen in zich herbergt dat ik niet denk dat ik er gauw op uitgekeken zal raken.
Ik heb ook met overgave geprobeerd man te zijn, maar dat was waarschijnlijk een bevlieging.
Want ik vond niet wat ik er zocht. En trouwens, mamma weet dat beklijvingen beter zijn.
xxx
Merel
Wat is het tegenovergestelde van een bevlieging? Dat is een beklijving. Dat woord kende het woordenboekje van het blog niet. Dus die moesten we even toevoegen. Maar ok wat is een beklijving. Nou dat is dus het omgekeerde van een bevlieging. Ok wat is dan een bevlieging.
Een bevlieging is een fanatieke bezigheid waar je uiteindelijk op uitgekeken raakt.
Een beklijving is iets waar je nooit genoeg van krijgt.
Ik onderzoek nu of 'vrouw zijn', kan beklijven.
Bevliegingen zijn bevliegingen omdat ze uiteindelijk niet bieden wat je er hoopte te vinden. Dat ik bevliegingen had, wilde volgens mij alleen maar zeggen dat ik gepassioneerd aan het onderzoeken was of een bezigheid als postzegels verzamelen wellicht zou kunnen beklijven.
Als je jong bent ga dit niet analyseren. Het heeft een zekere aantrekkingskracht en je volgt je hart. Je raakt er op uit gekeken en voor je het weet is er alweer iets nieuws waar je jezelf met
ziel en zaligheid ingooit. Dat mag. Dat moet.
De enige manier om erachter te komen of je iets wilt, is door het te doen.
En zo zijn er nu een aantal dingen in mijn leven waarvan ik weet dat ik ze ook al leuk vond toen ik klein was. En nu ik mezelf wat beter ken, kan ik zien dat al die kleine dingen tezamen de passie van Merel zijn.
En of 'Merel zijn' beklijft daar wil ik niet op vooruit lopen. Wat ik wel weet is dat vrouw zijn zoveel uitdagingen in zich herbergt dat ik niet denk dat ik er gauw op uitgekeken zal raken.
Ik heb ook met overgave geprobeerd man te zijn, maar dat was waarschijnlijk een bevlieging.
Want ik vond niet wat ik er zocht. En trouwens, mamma weet dat beklijvingen beter zijn.
xxx
Merel
vrijdag 17 oktober 2008
Populariteit
Populariteit is rechtevenredig gelijk aan de hoeveelheid tijd die je in je populari steekt.
donderdag 16 oktober 2008
Meeting
Gisteren had ik een meeting die klonk als een mop. Een bejaarde man, een jonge vrouw, een zanger en een transseksueel besluiten om een comedyserie te maken. Zegt de bejaarde man tegen de zanger: "in your rewrite of my script you have changed the names. Why? Hierop geeft de zanger een dusdanig lang antwoord dat de bejaarde man inslaap valt. Als deze weer wakker wordt, vertelt de jonge vrouw hem wat de zanger heeft gezegt waarop de bejaarde knikt en zegt, "but why dit you changed the plot?" Weer geeft de zanger een uitleg die zo lang is dat de bejaarde man inslaap valt. De jonge vrouw vat het antwoord weer samen waarop de oude man zegt: "But there is nothing left of my original script, why?" Waarop de transeksueel zegt. Ga je hem nou nog een keer inslaap lullen of vertellen we hem dat we vorige maand al hadden besloten zijn script niet te gebruiken.
Ik had er niet bij gezegd dat het een goede mop was. Je moet erbij geweest zijn denk ik.
xxx
Merel
Ik had er niet bij gezegd dat het een goede mop was. Je moet erbij geweest zijn denk ik.
xxx
Merel
woensdag 15 oktober 2008
Optreden in Utrecht
Met de trein. Dus alles in de weekendtas. Loodzwaar. Dus de weekend tas met de spin op het inklapbare steekwagentje van de blokker. Fietsen gaat niet. Dan maar met de tram. Lopen we vanavond wel naar huis.
Kaartje kopen. Waar zit mijn portemonnee verdomme. Welk perron moet ik eigenlijk zijn. He wat een mazzel er staat een trein klaar. Die moet ik hebben. Gut wat is die tas zwaar. Plekkie vinden is plekkie maken. Ik neem twee plekken in. Als dat maar geen gedonder geeft.
Amsterdam CS gaat nog. Maar Amsterdam Amstel is de druppel en net op het moment dat ik onderuit wil zakken op de klanken van mijn MP3 speler begint het gezeik. 'Meneer is die gitaar van u.' Zegt ze tegen me man die naast mijn gitaar zit.
Ik: 'Nee hij is van mij'
Boze vrouw: 'wilt u hem weghalen want ik wil zitten'
Ik: 'Als u weet waar ik hem moet laten krijgt u een tientje'
Boze vrouw: 'Nou hier tussen de stoelen'
Ik: 'Nee dank u, liever niet'
Boze vrouw: 'Ja maar ik wil wel zitten'
Ik denk: 'zolang je maar niet op mijn gitaar gaat zitten vindt ik alles best. Zet de mp3 speler aan en doe alsof ik haar niet meer hoor.
Ga ik zitten nadenken. Ja misschien zou ik mijn koffer onder die bank kunnen moffelen en de gitaar onder die andere bank. Maar met 10 minuten zijn we in Utrecht en hoe krijg ik dan in deze stampes volle trein mijn koffer weer onder die bank en mijn gitaar tussen die stoelen vandaan. Ik zie het niet gebakken.
Het was ook hoe ze het vroeg. Nee ze vroeg het niet, ze eiste haar rechtmatige plek op. Er stonden nog veel meer mensen. Na Utrecht mag ze zitten. Maar als we 3 minuten later in Utrecht aankomen is zij als een van de eerste uit de trein.
Ik probeer als laatste in de rij aan te schuiven met mijn gitaar op mijn rug en mijn steekwagen achter me aan. Mijn gitaar stoot tegen het te lage plafond aan. Er dreigt een gat te ontstaan tussen mij en het peloton. Ik herstel. Maar in mijn haast in te lopen blijft mijn karretje achter de klapdeur haken die ik met mijn andere hand probeer open te houden. Er valt, hoe klein ook, een gat tussen mij en de meute uitstappers. Ik probeer me met kar en al van de trap af te gooien maar ik zie dat ik te laat bij de deur zal komen, en ja hoor als een horde los geslagen buffels proberen de instappers over me heen te daveren.
Ik zet me schrap en schreeuw. Ik wil er echt nog even uit hoor!!! Gelach allom. Tja het is maar hoe je het brengt he.
xxx
Merel
ps prima optreden.
Kaartje kopen. Waar zit mijn portemonnee verdomme. Welk perron moet ik eigenlijk zijn. He wat een mazzel er staat een trein klaar. Die moet ik hebben. Gut wat is die tas zwaar. Plekkie vinden is plekkie maken. Ik neem twee plekken in. Als dat maar geen gedonder geeft.
Amsterdam CS gaat nog. Maar Amsterdam Amstel is de druppel en net op het moment dat ik onderuit wil zakken op de klanken van mijn MP3 speler begint het gezeik. 'Meneer is die gitaar van u.' Zegt ze tegen me man die naast mijn gitaar zit.
Ik: 'Nee hij is van mij'
Boze vrouw: 'wilt u hem weghalen want ik wil zitten'
Ik: 'Als u weet waar ik hem moet laten krijgt u een tientje'
Boze vrouw: 'Nou hier tussen de stoelen'
Ik: 'Nee dank u, liever niet'
Boze vrouw: 'Ja maar ik wil wel zitten'
Ik denk: 'zolang je maar niet op mijn gitaar gaat zitten vindt ik alles best. Zet de mp3 speler aan en doe alsof ik haar niet meer hoor.
Ga ik zitten nadenken. Ja misschien zou ik mijn koffer onder die bank kunnen moffelen en de gitaar onder die andere bank. Maar met 10 minuten zijn we in Utrecht en hoe krijg ik dan in deze stampes volle trein mijn koffer weer onder die bank en mijn gitaar tussen die stoelen vandaan. Ik zie het niet gebakken.
Het was ook hoe ze het vroeg. Nee ze vroeg het niet, ze eiste haar rechtmatige plek op. Er stonden nog veel meer mensen. Na Utrecht mag ze zitten. Maar als we 3 minuten later in Utrecht aankomen is zij als een van de eerste uit de trein.
Ik probeer als laatste in de rij aan te schuiven met mijn gitaar op mijn rug en mijn steekwagen achter me aan. Mijn gitaar stoot tegen het te lage plafond aan. Er dreigt een gat te ontstaan tussen mij en het peloton. Ik herstel. Maar in mijn haast in te lopen blijft mijn karretje achter de klapdeur haken die ik met mijn andere hand probeer open te houden. Er valt, hoe klein ook, een gat tussen mij en de meute uitstappers. Ik probeer me met kar en al van de trap af te gooien maar ik zie dat ik te laat bij de deur zal komen, en ja hoor als een horde los geslagen buffels proberen de instappers over me heen te daveren.
Ik zet me schrap en schreeuw. Ik wil er echt nog even uit hoor!!! Gelach allom. Tja het is maar hoe je het brengt he.
xxx
Merel
ps prima optreden.
maandag 13 oktober 2008
Alleen thuis
Eindelijk is mijn vriendin er weer eens alleen op uit. Dat is de laatste 5 jaar niet zoveel voorgekomen. Grappig... Ik realiseer me in eens dat mijn vriendin dit blog ook niet leest. Waar zou ze de tijd vandaan moeten halen. Ze heeft kleine kinderen...
Ja die kinderen heb ik ook, maar ik ben geen moeder. Prachtig instinct dat moederschap. Daar kan ik niet aan tippen. Levert misschien allerlei vragen op zoals, nou je weet wel. Je wilt toch zo graag vrouw zijn, wees dan ook een moeder voor je kinderen.
Wat kan ik daar nou op zeggen. Er zijn ook vrouwen die kinderen hebben die doormaken wat ik doormaak. Namelijk dat gevoel van leuk dat jullie er zijn. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden maar ik hou nog altijd meer van mezelf en ik wil nog echt iets van dit leven maken.
Moeder zijn geeft mij geen gevuld gevoel. Maar goed. Waarschijnlijk zal niets de leegte in mij ooit helemaal kunnen vullen. Ik verwacht altijd dat er meer is. Ik eis meer.
Die is gek zullen sommige mensen nu denken. Dat is geen transeksueel die is gewoon door aan het draaien. Een midlife crisis met een gendertik. Wat een debiel.
Als je me ziet als man dan klopt dat ook wel. Maar ik ben geen man. Maar ik kan ze wel heel goed imiteren...
Groeten en verlichte ideen toegewenst.
Merel
Ja die kinderen heb ik ook, maar ik ben geen moeder. Prachtig instinct dat moederschap. Daar kan ik niet aan tippen. Levert misschien allerlei vragen op zoals, nou je weet wel. Je wilt toch zo graag vrouw zijn, wees dan ook een moeder voor je kinderen.
Wat kan ik daar nou op zeggen. Er zijn ook vrouwen die kinderen hebben die doormaken wat ik doormaak. Namelijk dat gevoel van leuk dat jullie er zijn. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden maar ik hou nog altijd meer van mezelf en ik wil nog echt iets van dit leven maken.
Moeder zijn geeft mij geen gevuld gevoel. Maar goed. Waarschijnlijk zal niets de leegte in mij ooit helemaal kunnen vullen. Ik verwacht altijd dat er meer is. Ik eis meer.
Die is gek zullen sommige mensen nu denken. Dat is geen transeksueel die is gewoon door aan het draaien. Een midlife crisis met een gendertik. Wat een debiel.
Als je me ziet als man dan klopt dat ook wel. Maar ik ben geen man. Maar ik kan ze wel heel goed imiteren...
Groeten en verlichte ideen toegewenst.
Merel
zondag 12 oktober 2008
Kwaad worden
Vandaag werd ik kwaad om helemaal niks. Als weken lang tegenslag op tegenslag geïncasseerd als een dapper meisje en nu gebeurde iets stoms en ik heb een uur lang lopen vloeken. Ik kon het niet van me afzetten. Zou ik in de tweede fase van rouwverwerking zijn aanbeland?
Ik was echt onredelijk kwaad. Het lijkt ook wel alsof de laatste tijd helemaal niks doorgaat. Twee advertenties voor woningruil met 0 resultaat. Het Zing ZONG met een veel te lage opkomst. De offertes die afketsen, enzovoort enzovoort het is ook om mismoedig van te worden.
Misschien moest ik maar een lekker gaan slapen...
Dag lieverd
xxxx
Merel
Ik was echt onredelijk kwaad. Het lijkt ook wel alsof de laatste tijd helemaal niks doorgaat. Twee advertenties voor woningruil met 0 resultaat. Het Zing ZONG met een veel te lage opkomst. De offertes die afketsen, enzovoort enzovoort het is ook om mismoedig van te worden.
Misschien moest ik maar een lekker gaan slapen...
Dag lieverd
xxxx
Merel
zaterdag 11 oktober 2008
Heftig zeg!
Als reactie op mijn mededeling dat ik sta ingeschreven als aspirant transseksueel bij het gender-team van het VU hoor zeer vaak: 'heftig zeg'.
Ik heb altijd een pesthekel gehad aan mensen die hun leven nodeloos compliceren. En ik zag dit ook altijd als een complicatie. Als iets moeilijker maken dan het is.
Maar dat is het niet. Vrouw zijn is voor mij zoveel makkelijker dan man zijn.
Dus hoe 'heftig' dit ook in de ogen van de buitenwereld is, kan je nagaan hoe 'heftig' de afgelopen 40 jaren zijn geweest.
Nou niet makkelijk in ieder geval.
xxx
Merel
Ik heb altijd een pesthekel gehad aan mensen die hun leven nodeloos compliceren. En ik zag dit ook altijd als een complicatie. Als iets moeilijker maken dan het is.
Maar dat is het niet. Vrouw zijn is voor mij zoveel makkelijker dan man zijn.
Dus hoe 'heftig' dit ook in de ogen van de buitenwereld is, kan je nagaan hoe 'heftig' de afgelopen 40 jaren zijn geweest.
Nou niet makkelijk in ieder geval.
xxx
Merel
donderdag 9 oktober 2008
Welcome to the twilight zone
Moet je voorstellen dat je 4 jaar traint voor een gouden medaille, je wordt vierde. Wint dus niks en kan nog een half jaar lang elke dag naar de sportschool omdat als je gewoon stopt met sporten je hart ontploft.
Heeft u dat wel eens? Dat u wakker wordt en denkt. Verdomme, ben ik toch een transseksueel?
Je kunt het jaren voor je uitschuiven. Je kan het ontkennen. Je kunt het vervelend vinden. Maar ik geloof niet dat een vrouw die 40 jaar lang geprobeerd heeft man te zijn, zonder een gevoel van verlies haar mannelijkheid opgeeft.
Niet omdat het daar zo aan hangt. Nee god bewaar me. Het kon me al 40 jaar lang gestolen worden. Maar het was ook 40 jaar lang een feit waar ik mee omging. Waar ik mee vocht. En als ik vecht dan vecht ik om te winnen. Jaren lang was toegeven gelijk aan opgeven en dus gelijk aan verliezen en dat doe ik nou eenmaal niet graag. Ik kan slecht tegen me verlies. Alles beter dan als de dorpsgek over straat te moeten. Want een vrouw... dat kun je niet worden. In mannentaal: Je ken der tieten op plakken en er een neuk gat in boren. Een vrouw wordt het toch nooit. Je blijft het altijd zien. Je bent dus voor de rest van je leven een freak.
Tja wat is een vrouw eigenlijk, en waar ben ik in godsnaam mee bezig. Gut oh gut nou ben ik toch zo'n aandacht vragende severaar geworden. Dit is het schemergebied tussen man en vrouw zijn.
Ik ben aan het rouwen omdat ik een gevecht heb verloren en waarvoor ik nu moet aftrainen.
Ik snap nu waarom een trans haast heeft. Een top atleet rekt het aftrainen ook niet. Die wil ook verder met zijn leven.
Heeft u dat wel eens? Dat u wakker wordt en denkt. Verdomme, ben ik toch een transseksueel?
Je kunt het jaren voor je uitschuiven. Je kan het ontkennen. Je kunt het vervelend vinden. Maar ik geloof niet dat een vrouw die 40 jaar lang geprobeerd heeft man te zijn, zonder een gevoel van verlies haar mannelijkheid opgeeft.
Niet omdat het daar zo aan hangt. Nee god bewaar me. Het kon me al 40 jaar lang gestolen worden. Maar het was ook 40 jaar lang een feit waar ik mee omging. Waar ik mee vocht. En als ik vecht dan vecht ik om te winnen. Jaren lang was toegeven gelijk aan opgeven en dus gelijk aan verliezen en dat doe ik nou eenmaal niet graag. Ik kan slecht tegen me verlies. Alles beter dan als de dorpsgek over straat te moeten. Want een vrouw... dat kun je niet worden. In mannentaal: Je ken der tieten op plakken en er een neuk gat in boren. Een vrouw wordt het toch nooit. Je blijft het altijd zien. Je bent dus voor de rest van je leven een freak.
Tja wat is een vrouw eigenlijk, en waar ben ik in godsnaam mee bezig. Gut oh gut nou ben ik toch zo'n aandacht vragende severaar geworden. Dit is het schemergebied tussen man en vrouw zijn.
Ik ben aan het rouwen omdat ik een gevecht heb verloren en waarvoor ik nu moet aftrainen.
Ik snap nu waarom een trans haast heeft. Een top atleet rekt het aftrainen ook niet. Die wil ook verder met zijn leven.
Labels:
aftrainen,
topatleet,
transeksueel
woensdag 8 oktober 2008
Uit het cv van Merel
Merel Moistra is in haar eigen beleving een vrouw. Biologisch en genetisch is zij echter een man waardoor ze volgens de huidige stand van de wetenschap als “transseksueel” geclassificeerd zou moeten worden. Haar brein is te vrouwelijk om een mannelijke leefwijze als vanzelfsprekend te kunnen accepteren en daarom zal zij zich altijd als vrouw presenteren. Merel heeft geen moeite met de term 'transseksueel' zolang die niet wordt geïnterpreteerd als 'iemand met een probleem. Want Merel heeft er geen problemen mee.
xxx
Merel
xxx
Merel
Een complexe vrouw
Een complexe vrouw
is een vrouw met complexen.
Een vrouw met complexen
hoeft niet perse een complexe vrouw te zijn.
Een vrouw zonder complexen is ongecompliceerd.
Wat een mooi woord is voor een beperkt denkraam.
Wat een mooie manier van zeggen is dat iemand dom is.
En wie wil er nou dom zijn.
Dus kom maar op met die complexen.
Zo moeilijk kan het niet zijn.
xxx
Merel
is een vrouw met complexen.
Een vrouw met complexen
hoeft niet perse een complexe vrouw te zijn.
Een vrouw zonder complexen is ongecompliceerd.
Wat een mooi woord is voor een beperkt denkraam.
Wat een mooie manier van zeggen is dat iemand dom is.
En wie wil er nou dom zijn.
Dus kom maar op met die complexen.
Zo moeilijk kan het niet zijn.
xxx
Merel
maandag 6 oktober 2008
Voor de duidelijkheid!
Niets van wat ik hier schrijf is echt. Alles is een illusie. Net als het voorgaande. Het heeft dus helemaal geen zin om hier op te schrijven wie ik denk dat ik ben. Wat ik hier opschrijf is wat ik denk en dan kan een ieder zelf bepalen wie ik dan ben.
Als je gaat schrijven wie je denkt dat je bent dan ben je of iemand die heel erg twijfelt of je gaat jezelf geweldig zitten vinden of je loopt de post na post te juichen dat je vandaag een zeer wezenlijke doorbraak hebt gehad.
Mijn laatste doorbraak was dat ik aan doorbraken voorbij ben. Arrogant? Ja, ik dacht het wel. Heb je er last van... Nou doei dan, ga maar ergens anders lezen.
Ik gun iedereen een eind aan het die constante stroom van momenten van volledig (zelf)bewustzijn. Het betekend niets anders dat je eigenlijk constant onderwater zit en af en toe bovenkomt in de real world.
Als je alles hebt gelezen wat ik hier schrijf dan weet je dat ik in chatrooms af en toe wel eens iemand een reality check geef.
Zegt zo'n kwiebus, wat doet een mooie meid als jij in chatrooms. Nou lieverd het is er schoon, niemand verleid je tot het drinken van een overschot wodka en als je denk nou heb ik genoeg aandacht gehad trek je gewoon het luik dicht.
Toch vindt ik het wel leuk om eens in mijn kontje geknepen te worden in een kroeg of zo. Maar dat schijnt niet voor me weg gelegd te zijn. Niet dat ik nooit buiten kom. Dat is niet waar. Ik vaak genoeg in een kroeg om daar eens in mijn kont geknepen te worden. Waarschijnlijk kijk ik iets te arrogant uit mijn ogen.
Duidelijk zo, nee nou dan morgen meer.
xxx
Merel
Als je gaat schrijven wie je denkt dat je bent dan ben je of iemand die heel erg twijfelt of je gaat jezelf geweldig zitten vinden of je loopt de post na post te juichen dat je vandaag een zeer wezenlijke doorbraak hebt gehad.
Mijn laatste doorbraak was dat ik aan doorbraken voorbij ben. Arrogant? Ja, ik dacht het wel. Heb je er last van... Nou doei dan, ga maar ergens anders lezen.
Ik gun iedereen een eind aan het die constante stroom van momenten van volledig (zelf)bewustzijn. Het betekend niets anders dat je eigenlijk constant onderwater zit en af en toe bovenkomt in de real world.
Als je alles hebt gelezen wat ik hier schrijf dan weet je dat ik in chatrooms af en toe wel eens iemand een reality check geef.
Zegt zo'n kwiebus, wat doet een mooie meid als jij in chatrooms. Nou lieverd het is er schoon, niemand verleid je tot het drinken van een overschot wodka en als je denk nou heb ik genoeg aandacht gehad trek je gewoon het luik dicht.
Toch vindt ik het wel leuk om eens in mijn kontje geknepen te worden in een kroeg of zo. Maar dat schijnt niet voor me weg gelegd te zijn. Niet dat ik nooit buiten kom. Dat is niet waar. Ik vaak genoeg in een kroeg om daar eens in mijn kont geknepen te worden. Waarschijnlijk kijk ik iets te arrogant uit mijn ogen.
Duidelijk zo, nee nou dan morgen meer.
xxx
Merel
zondag 5 oktober 2008
Zelfverzekerdheid
Er is iets aan zelfverzekerdheid dat aantrekt en er is iets dat afstoot. Natuurlijk zijn zelfverzekerde mensen woest aantrekkelijk. Maar in nabijheid van zelfverzekerdheid kan je jezelf ook erg onzeker gaan voelen. En dat terwijl je eigenlijk helemaal niet zo vreselijk zelfverzekerd hoeft te zijn om (in de ogen van anderen) goddelijke status te bereiken.
Mensen zijn over het algemeen zo onzeker van zichzelf dat gewoon rustig blijven je al boven de massa doet uitstijgen. Maar dan... Iedereen denkt: 'zo he, die is zelfverzekerd'. Zelf heb je er niks aan, want zelf voel je steeds de onzekerheden zitten terwijl je omgeving denkt: 'oke, die kan dus tegen een stootje.'
Dan gaan ze je zelfverzekerdheid lopen testen en als het dan in je verkeerde keelgat schiet kom je in eens "verrassend" onzeker uit de hoek. "He, die is helemaal niet zo zelfverzekerd als tie zich voordoet". Die doet maar assof. Die loopt de boel te belazeren. Hij is eigenlijk net zo onzeker als ons.
Want alhoewel we het woest aantrekkelijk vinden, knijpen we tot het knapt. Is het dan wel zo leuk om zelfverzekerd te zijn? Iedereen wil je alleen maar van het voetstuk trekken waar ze je nota bene eerst zelf op hebben gezet.
Waarom ben ik toch altijd zo overtuigd van mezelf? Heb ik dat nodig? Is dat niet heel erg onzeker van mezelf? De discussie win ik toch. Het zou leuk zijn als iemand mij er eens onder lulde for a change. Een persoon die met me in discussie wil, kijk ik meestal een beetje moedeloos aan met een blik van: "zal ik het hem uitleggen?". Hij vindt me toch alleen maar een "know it all bitch" als ik het doe.
Mijn moedeloze hoofd is meestal al zo dreigend dat de persoon aftaait nog voor ik het filosofisch buskruit uit mijn rugzak heb gehaald. Anderen vinden het leuk en geestelijk stimulerend om op deze manier de les gelezen te krijgen en weer anderen gaan flippen als je hun wereldbeeld even "up side down" zet. (dat jij je dat niet kunt voorstellen, zou dat kunnen worden veroorzaakt door een gebrek in je voorstellend vermogen, misschien...)
Er zijn er ook bij, die ik vanwege zwaar wegende familie belangen, gelijk heb moeten geven. De blik van je moeder is dwingend in dit soort dingen. Ja hoor Freek, je hebt gelijk. Juichend stond de man op en ging een plasje doen. Soms is iemand in zijn waan laten het grootste cadeau dat je iemand kunt geven. In meeste gevallen wil men niets liever dan dat. Ik voelde me misselijk worden en dacht. Daar gaat hij. Geen spat wijzer. En dolgelukkig met het idee dat hij me te slim af was. Nou ik nog....
xxx
Merel
Mensen zijn over het algemeen zo onzeker van zichzelf dat gewoon rustig blijven je al boven de massa doet uitstijgen. Maar dan... Iedereen denkt: 'zo he, die is zelfverzekerd'. Zelf heb je er niks aan, want zelf voel je steeds de onzekerheden zitten terwijl je omgeving denkt: 'oke, die kan dus tegen een stootje.'
Dan gaan ze je zelfverzekerdheid lopen testen en als het dan in je verkeerde keelgat schiet kom je in eens "verrassend" onzeker uit de hoek. "He, die is helemaal niet zo zelfverzekerd als tie zich voordoet". Die doet maar assof. Die loopt de boel te belazeren. Hij is eigenlijk net zo onzeker als ons.
Want alhoewel we het woest aantrekkelijk vinden, knijpen we tot het knapt. Is het dan wel zo leuk om zelfverzekerd te zijn? Iedereen wil je alleen maar van het voetstuk trekken waar ze je nota bene eerst zelf op hebben gezet.
Waarom ben ik toch altijd zo overtuigd van mezelf? Heb ik dat nodig? Is dat niet heel erg onzeker van mezelf? De discussie win ik toch. Het zou leuk zijn als iemand mij er eens onder lulde for a change. Een persoon die met me in discussie wil, kijk ik meestal een beetje moedeloos aan met een blik van: "zal ik het hem uitleggen?". Hij vindt me toch alleen maar een "know it all bitch" als ik het doe.
Mijn moedeloze hoofd is meestal al zo dreigend dat de persoon aftaait nog voor ik het filosofisch buskruit uit mijn rugzak heb gehaald. Anderen vinden het leuk en geestelijk stimulerend om op deze manier de les gelezen te krijgen en weer anderen gaan flippen als je hun wereldbeeld even "up side down" zet. (dat jij je dat niet kunt voorstellen, zou dat kunnen worden veroorzaakt door een gebrek in je voorstellend vermogen, misschien...)
Er zijn er ook bij, die ik vanwege zwaar wegende familie belangen, gelijk heb moeten geven. De blik van je moeder is dwingend in dit soort dingen. Ja hoor Freek, je hebt gelijk. Juichend stond de man op en ging een plasje doen. Soms is iemand in zijn waan laten het grootste cadeau dat je iemand kunt geven. In meeste gevallen wil men niets liever dan dat. Ik voelde me misselijk worden en dacht. Daar gaat hij. Geen spat wijzer. En dolgelukkig met het idee dat hij me te slim af was. Nou ik nog....
xxx
Merel
vrijdag 3 oktober 2008
Nu
Het is vandaag vrijdag. Ik zit nog snel even te bloggen voor ik zo naar mijn broer toe ga. Ik doe mijn oorbellen af en mijn kettinkje ook. De nagellak laat ik op mijn nagels zitten, heb ik mezelf voorgenomen. Geen ringen. Scheren doe ik ook niet, want dat moet morgen grondig gebeuren.Mijn bloes haal ik gewoon uit mijn broek en that's it. Daar moet hij het maar even mee doen. Ik ben nog niet full-time. Maar ik ga niet meer die spijkerbroek en dat T-shirt aantrekken.
Hij zei tegen me dat hij het wel best vond zolang het maar niet iets 'ertussen in' was. Dus als ik een vrouw ben, heeft ie der geen moeite mee en als ik een man ben, daar had ie dus ook geen moeite mee. Maar travestie daar gruwde hij van. Tja eigenlijk ik ook. Me nooit comfortabel mee gevoelt.
Toch is mijn broer de enige die zo duidelijk is over het feit dat hij moeite heeft met 'iets er tussen in'. Dat mag natuurlijk niet. Het is niet politiek correct om er moeite mee te hebben en biologisch zijn discrete categorieën ook al niet haalbaar. 'De man' bestaat niet net zo min als 'de vrouw' of zoals recentelijk duidelijk werd 'de nederlander'.
De reden om 'de dingen' netjes in hokkies te douwen is niets anders dan de noodzaak het brein niet te belasten met dingen die een oneindige stroom gedachten zouden kunnen veroorzaken. Ik heb er lang over nagedacht en ik heb het puzzeltje 'opgelost'. Andere mensen missen de motivatie om zoveel tijd te investeren.
Die mensen willen helemaal geen genuanceerd beeld. Die hoeven geen alternatieve analyse. Die zijn geheel content met het cliche van de vrouw geboren in het verkeerde lichaam. Als ik daar mee had kunnen leven had mij dat stapels denkwerk gescheeld en was ik nu domweg opweg naar een geslachts aanpassende operatie.
Die ambieer ik zowiezo, alleen heb ik daar dus heel erg genuanceerde gedachten over. Maar het is gewoon simpel. Niets er tussen in. IK BEN EEN VROUW.
Wat een opluchting....of toch niet....
xxx
Merel
donderdag 2 oktober 2008
Verleden, Heden of toekomst
Misschien ga ik nog wel eens alles vertellen. Over het verleden. Over mijn vader. Over mijn zoektocht. Mijn ellende. Alle dingen die ik heb meegemaakt en die me gemaakt hebben tot het gelukkige meisje dat hier zit te tikken. Misschien al gauw en misschien ook nooit. Vandaag nog dacht ik. Wat een raar fenomeen zo'n blog. Het lijkt heel exhibitionistisch maar het is het niet. Of toch wel? Want ook hier bepaal je precies welke dingen je naar buiten brengt en wat niet.
Door het chatten heb ik geleerd te lezen wat mensen niet zeggen. Omdat dit vaak interessanter is dan wat mensen wel zeggen. Kijken of je iemand kwaad kan maken is ook een leuke chat strategie. En daarna weer kijken of die persoon weer rustig kan krijgen. Leuk om te zien dat iemand dan probeert te kalmeren maar eigenlijk nog helemaal over zijn toeren is.
Maar de grote bek is even weg en hij is wel 4reel. Anders blijft zo'n man maar domme dingen zeggen. Dingen die niet echt zijn. Ik kan me voorstellen dat hij zich niet realiseert dat iemand die kan lezen hem helemaal ziet, juist omdat hij zichzelf probeert te verbergen.
Soms zijn mannen zo verslingerd aan hun eigen fantasie dat ze het verschil ook niet meer weten tussen wat ze schrijven en wat ze waar kunnen maken.
Dit lijkt allemaal heel sadistisch van me. Het is in ieder geval een stuk spannender dan dat macho gelul te moeten lezen.
Het lijkt ook best wel open en eerlijk van me dat ik dat allemaal opbiecht (en misschien is dat het ook wel) maar ondertussen vertel ik je niet dat het natuurlijk ook wel eens tot een afspraak komt en ik vertel je al helemaal niet hoe het was gisteren. Ik lul er maar een beetje omheen.
Het gaat je ook geen reet aan.
xxx
Merel Noomen
Door het chatten heb ik geleerd te lezen wat mensen niet zeggen. Omdat dit vaak interessanter is dan wat mensen wel zeggen. Kijken of je iemand kwaad kan maken is ook een leuke chat strategie. En daarna weer kijken of die persoon weer rustig kan krijgen. Leuk om te zien dat iemand dan probeert te kalmeren maar eigenlijk nog helemaal over zijn toeren is.
Maar de grote bek is even weg en hij is wel 4reel. Anders blijft zo'n man maar domme dingen zeggen. Dingen die niet echt zijn. Ik kan me voorstellen dat hij zich niet realiseert dat iemand die kan lezen hem helemaal ziet, juist omdat hij zichzelf probeert te verbergen.
Soms zijn mannen zo verslingerd aan hun eigen fantasie dat ze het verschil ook niet meer weten tussen wat ze schrijven en wat ze waar kunnen maken.
Dit lijkt allemaal heel sadistisch van me. Het is in ieder geval een stuk spannender dan dat macho gelul te moeten lezen.
Het lijkt ook best wel open en eerlijk van me dat ik dat allemaal opbiecht (en misschien is dat het ook wel) maar ondertussen vertel ik je niet dat het natuurlijk ook wel eens tot een afspraak komt en ik vertel je al helemaal niet hoe het was gisteren. Ik lul er maar een beetje omheen.
Het gaat je ook geen reet aan.
xxx
Merel Noomen
woensdag 1 oktober 2008
At random
We gaan waarschijnlijk wat at random door de materie heen. Maar goed. Gisteren zei ik dus dat er een moment was in mijn leven dat ik zie als het dieptepunt. Het dieptepunt was dat ik huilend midden in de kamer in mekaar zakte met een braadpan in mijn hand omdat ik niet de kracht had om te bepalen of ik nou wel of niet een eitje ging bakken voor de lunch.
Dat was voor mij een teken dat er 'iets' aan de hand was. Wat dat was wist ik nog niet. Het resulteerde in ieder geval in een enorme onmacht om tot actie te komen. Alles wat ik daarna gedaan heb om eruit te komen, heeft uiteindelijk geleid tot een Anthony Robbins Seminar in 1996 . Daarna heeft het nog zo'n tien jaar geduurd voor ik ook zelf het resultaat zag. Heden ten dagen heb ik meer last van te grote gretigheid om dingen aan te pakken en heb ik moeite om stil te zitten. Maar die enorme spanning die zat tussen mijn talenten en het resultaat dat ik er mee boekte is er niet meer. Ik ben succesvol waar ik ga.
Maar dit heeft allemaal niets van doen met transseksualiteit. Deze stenen moesten eerst allemaal van zijn plaats voor ik bij het euvel zelf aankwam. Daarover morgen meer.
xxx
Merel
Dat was voor mij een teken dat er 'iets' aan de hand was. Wat dat was wist ik nog niet. Het resulteerde in ieder geval in een enorme onmacht om tot actie te komen. Alles wat ik daarna gedaan heb om eruit te komen, heeft uiteindelijk geleid tot een Anthony Robbins Seminar in 1996 . Daarna heeft het nog zo'n tien jaar geduurd voor ik ook zelf het resultaat zag. Heden ten dagen heb ik meer last van te grote gretigheid om dingen aan te pakken en heb ik moeite om stil te zitten. Maar die enorme spanning die zat tussen mijn talenten en het resultaat dat ik er mee boekte is er niet meer. Ik ben succesvol waar ik ga.
Maar dit heeft allemaal niets van doen met transseksualiteit. Deze stenen moesten eerst allemaal van zijn plaats voor ik bij het euvel zelf aankwam. Daarover morgen meer.
xxx
Merel
Abonneren op:
Posts (Atom)