Het is vandaag vrijdag. Ik zit nog snel even te bloggen voor ik zo naar mijn broer toe ga. Ik doe mijn oorbellen af en mijn kettinkje ook. De nagellak laat ik op mijn nagels zitten, heb ik mezelf voorgenomen. Geen ringen. Scheren doe ik ook niet, want dat moet morgen grondig gebeuren.Mijn bloes haal ik gewoon uit mijn broek en that's it. Daar moet hij het maar even mee doen. Ik ben nog niet full-time. Maar ik ga niet meer die spijkerbroek en dat T-shirt aantrekken.
Hij zei tegen me dat hij het wel best vond zolang het maar niet iets 'ertussen in' was. Dus als ik een vrouw ben, heeft ie der geen moeite mee en als ik een man ben, daar had ie dus ook geen moeite mee. Maar travestie daar gruwde hij van. Tja eigenlijk ik ook. Me nooit comfortabel mee gevoelt.
Toch is mijn broer de enige die zo duidelijk is over het feit dat hij moeite heeft met 'iets er tussen in'. Dat mag natuurlijk niet. Het is niet politiek correct om er moeite mee te hebben en biologisch zijn discrete categorieën ook al niet haalbaar. 'De man' bestaat niet net zo min als 'de vrouw' of zoals recentelijk duidelijk werd 'de nederlander'.
De reden om 'de dingen' netjes in hokkies te douwen is niets anders dan de noodzaak het brein niet te belasten met dingen die een oneindige stroom gedachten zouden kunnen veroorzaken. Ik heb er lang over nagedacht en ik heb het puzzeltje 'opgelost'. Andere mensen missen de motivatie om zoveel tijd te investeren.
Die mensen willen helemaal geen genuanceerd beeld. Die hoeven geen alternatieve analyse. Die zijn geheel content met het cliche van de vrouw geboren in het verkeerde lichaam. Als ik daar mee had kunnen leven had mij dat stapels denkwerk gescheeld en was ik nu domweg opweg naar een geslachts aanpassende operatie.
Die ambieer ik zowiezo, alleen heb ik daar dus heel erg genuanceerde gedachten over. Maar het is gewoon simpel. Niets er tussen in. IK BEN EEN VROUW.
Wat een opluchting....of toch niet....
xxx
Merel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten