Eindelijk is mijn vriendin er weer eens alleen op uit. Dat is de laatste 5 jaar niet zoveel voorgekomen. Grappig... Ik realiseer me in eens dat mijn vriendin dit blog ook niet leest. Waar zou ze de tijd vandaan moeten halen. Ze heeft kleine kinderen...
Ja die kinderen heb ik ook, maar ik ben geen moeder. Prachtig instinct dat moederschap. Daar kan ik niet aan tippen. Levert misschien allerlei vragen op zoals, nou je weet wel. Je wilt toch zo graag vrouw zijn, wees dan ook een moeder voor je kinderen.
Wat kan ik daar nou op zeggen. Er zijn ook vrouwen die kinderen hebben die doormaken wat ik doormaak. Namelijk dat gevoel van leuk dat jullie er zijn. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden maar ik hou nog altijd meer van mezelf en ik wil nog echt iets van dit leven maken.
Moeder zijn geeft mij geen gevuld gevoel. Maar goed. Waarschijnlijk zal niets de leegte in mij ooit helemaal kunnen vullen. Ik verwacht altijd dat er meer is. Ik eis meer.
Die is gek zullen sommige mensen nu denken. Dat is geen transeksueel die is gewoon door aan het draaien. Een midlife crisis met een gendertik. Wat een debiel.
Als je me ziet als man dan klopt dat ook wel. Maar ik ben geen man. Maar ik kan ze wel heel goed imiteren...
Groeten en verlichte ideen toegewenst.
Merel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten