Misschien ga ik nog wel eens alles vertellen. Over het verleden. Over mijn vader. Over mijn zoektocht. Mijn ellende. Alle dingen die ik heb meegemaakt en die me gemaakt hebben tot het gelukkige meisje dat hier zit te tikken. Misschien al gauw en misschien ook nooit. Vandaag nog dacht ik. Wat een raar fenomeen zo'n blog. Het lijkt heel exhibitionistisch maar het is het niet. Of toch wel? Want ook hier bepaal je precies welke dingen je naar buiten brengt en wat niet.
Door het chatten heb ik geleerd te lezen wat mensen niet zeggen. Omdat dit vaak interessanter is dan wat mensen wel zeggen. Kijken of je iemand kwaad kan maken is ook een leuke chat strategie. En daarna weer kijken of die persoon weer rustig kan krijgen. Leuk om te zien dat iemand dan probeert te kalmeren maar eigenlijk nog helemaal over zijn toeren is.
Maar de grote bek is even weg en hij is wel 4reel. Anders blijft zo'n man maar domme dingen zeggen. Dingen die niet echt zijn. Ik kan me voorstellen dat hij zich niet realiseert dat iemand die kan lezen hem helemaal ziet, juist omdat hij zichzelf probeert te verbergen.
Soms zijn mannen zo verslingerd aan hun eigen fantasie dat ze het verschil ook niet meer weten tussen wat ze schrijven en wat ze waar kunnen maken.
Dit lijkt allemaal heel sadistisch van me. Het is in ieder geval een stuk spannender dan dat macho gelul te moeten lezen.
Het lijkt ook best wel open en eerlijk van me dat ik dat allemaal opbiecht (en misschien is dat het ook wel) maar ondertussen vertel ik je niet dat het natuurlijk ook wel eens tot een afspraak komt en ik vertel je al helemaal niet hoe het was gisteren. Ik lul er maar een beetje omheen.
Het gaat je ook geen reet aan.
xxx
Merel Noomen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten