zondag 9 mei 2010

Weer Mazzel!!

Warm binnengehaald worden door je familie. Ach wat doet die familie er toe. Je ziet ze nooit. En toch zijn het belangrijke mensen voor je. Ik heb mijn mond gehouden bij kleine foutjes, er grapjes over gemaakt. Iedereen op zijn gemak gesteld en als bonus heeft niemand iets lelijks gezegd.  Of misschien zeiden ze dat wel maar dan heb ik het niet als lelijk opgevat. Maar in plaats van heel zwaar, zoals andere ik wel eens heb gehoord dat zo'n familie bijeenkomst is voor andere transen, was het voor mij een healling. Ik ging herboren weer naar buiten. Ik had de zegen. Nogmaals. Support van de mensen om je heen is de wonderdrank van een geslaagde transitie. Maar ik heb mazzel, want mijn ooms zijn allemaal geweldige mannen. Niet het tiepe dat verongelijkt over het succes van zijn broer zich een gat in zijn kraag zuipt en dan uit balorigheid iemand gaat lopen pesten die het volgens hem nog veel zwaarder heeft. Het transseksuele neefje dus. Dat soort types lopen er niet rond in mijn familie. 

Ik wil vanaf deze plaats alle familieleden bedanken voor de acceptatie. Het betekend heel veel voor me.
Ik voel me geweldig. 

Geen opmerkingen: