Snackbar

Ik kom de snackbar binnen, zonder make-up. Wel lekker tuttig gekleed hoor, maar Ik voelde me wat onzeker.

De meiden in de snackbar beginnen te giechelen en staren me aan en ik zeg: "Is er iets?".

'Jij bent een man', zegt het meisje. Een ijzige stilte vult de ruimte.

'Vind je het niet grof om dat tegen een vrouw te zeggen'

'Nee hoor, als het waar is, is het waar'

'en dan is het niet grof?'

'vrijheid van waarheidsuitting'

'Oke, Jij bent lelijk en dik en ik ben het niet met je eens. Ik vindt het namelijk wel grof om dat tegen je te zeggen.'

'Of ben je het gewend? Zegt iedereen tegen je dat je lelijk en dik bent?'

'Tis waar hoor. Zet tien mannen op een rij en ze zullen het met me eens zijn dat je dik en lelijk bent. Geloof me. Ik kan het weten'

'En aan de trillende onderlip kan ik zien dat je het zelf ook weet en met me eens bent'

'Oh ja en je bent ook dom, want je bent de discussie die je zelf hebt aangezwengeld aan het verliezen. Dus je bent dom, lelijk en dik en het is waar, dus kan dat volgens jou gewoon zeggen'

'Wil je een zakdoekje. Ben je al klaar om sorry te zeggen of zal ik nog een aantal objectieve observaties maken?'

Ik hoorde door het gesnotter heen geen sorry dus ik zei:

'je hebt een grotere snor dan ik, je bent uitgeschoten met de mascara en je mag je haren wel eens wassen'

Zonde om nu toe moeten bekennen dat alles zich afspeelde in mijn brein. De meiden in de snackbar giechelden wat en ik wist niet waarom. Ze staarde me ook helemaal niet aan en ik zij geen : "is er iets?"

In de stilte van die snackbar die gevuld was met tv geroezemoes en het zoemen van de ventilatoren die boven de frituur hingen, speelde het voorgaande zich af in mijn hoofd. Waarschijnlijk om de angst het hoofd te bieden, mochten die meisjes iets van plan zijn.

Langzaam verliet mijn onzekerheid mij en verliet ik in het bezit van een patat met, een loempia en een broodje donner, de snackbar, om met een glimlach op mijn gezicht de donkere nacht in de fietsen.

Omgaan met mensen

Met mensen omgaan
betekend zien.
Zien dat die ander
anders is.
Haar niet
willen veranderen.
Maar haar zien
zoals zij is,
en begrijpen
dat er een manier is
om daar mee om te gaan.

Je weet dat je dat kan
maar je doet het niet
omdat je de verantwoording schuwt
je wilt dat anderen over je waken,
omdat je dat manipulatief vindt,
omdat je bang bent,
en waarom zou je?

Mijn gaven zijn niet bijzonder
Ieder mens heeft kwaliteiten
ieder mens heeft talenten waar hij
of zij mee om moet leren omgaan.
Dat is de weg van het leven.

Maar als ik de kracht in mezelf
gebruikt voor het goede
zal ik inderdaad instaat zijn
om volksstammen aan me te binden,
zonder dat dit je ogenschijnlijk
ook maar enige moeite kost
en dit beangstigd me.

En mijn angst dat dit ten koste
zal gaan van mijn werkelijke ziel
en dat ik me eenzaam zal voelen
omdat dit betekend
dat dan alle verantwoordelijkheid bij mij ligt,
ik bij niemand meer te raden kan gaan.
en als het fout gaat alle drek
op mijn schouders zal landen.
en iedereen me zal aankijken met die
blik van : "hoe kon je nou zo dom zijn".

Dan vergeet ik dat in een mens
die zich gewaardeerd weet om wie hij is
een onvoorwaardelijke liefde word geboren
voor de persoon die hem waardeert.

Hoe meer verantwoordelijkheid je op je neemt
des te meer zul je omringt worden door mensen
die van je willen houden
en je willen steunen
en je willen opvangen.

Verlies je angst en je zult nooit, nooit, nooit meer alleen zijn.

Merel (nog steeds een beetje bang hoor)

Het moment geruisloos voorbij laten gaan

Het is nu al een week geleden dat ik geruisloos begonnen ben met te leven als vrouw. De aanloop is zo lang geweest dat ik het zelf niet eens in de gaten had. En dat ik het dus ook niet nodig vond om het in dit blog als schokkend nieuws wereldkundig te maken. Maar het is ook niet ongewoon dat het bijzondere in je eigen leven zomaar aan je voorbij schiet terwijl je het bijzondere in ander mans leven soms uitvergroot en denkt: "wat een bijzonder leven heeft die persoon".

De reacties zijn tot nu toe heel erg lief en bemoedigend en dat geeft de burger heel veel moed.

Het percentage was de afgelopen maanden natuurlijk al behoorlijk opgevoerd. Maar nu inneens merk ik dat we in iedergeval voor de buitenwereld helemaal op 100% zitten. Het is nu voor mij duidelijk dat ik het in alles wat ik doe moet aangaan. En dat wil ik ook. Dat betekend dat ik merel ben en dat Merel de kinderen van school haalt. En de auto naar de garage brengt en de boodschappen doet.

Ik verbaas mezelf , want natuurlijk zijn er nog steeds momenten dat ik denk dat ik echt helemaal gek ben. Maar ik moet wel zeggen dat gek zijn heel wat beter aanvoelt dan normaal en dat wat door anderen als normaal wordt gezien voor mijzelf in iedergeval als behoorlijk gek ervaar.

Dus voor iedereen die me nu al jaren kent als een zingende travestiet. De ontwikkelingen hebben deze geuzenaam achterhaalt. Het zit dieper. Merel is vrouw.

Groeten

Merel

Schamper-lachje

Ik moet me altijd uiten,
Maar ik zie mezelf helemaal niet zo als zo'n drama queen..

Huh... (Bia) Schamper-lachje

Wilt u er een trechtertje bij?

Vandaag had Merel een afspraak bij haar opdracht gever. Een grote bond die zeer blij was met de cursus die het afgelopen jaar door mijn bedrijf is verzorgt. Maar dat was Diederik. En dan is het spannend als je als vrouw naar binnen moet. Natuurlijk van te voren verteld wie ze konden verwachten, maar dan is het toch fijn als het allemaal goed uitpakt en je weer van die complimentjes krijgt en bevestiging dat het er allemaal zo goed en overtuigend uitziet.

Daarna lekker met mijn laarzen naar de hakkenbar. Eindelijk niet meer gek als ik met laarzen aankom. En naar de Hema voor maskara, en o ja ruitensproeier vloeistof. En naar Mc Donalds voor een cheeseburger zonder augurk. Wilt u er iets bij drinken "mevrouw". Ah heerlijk. En dan naar de Halfords voor moter olie. Halfords half december om dinsdagmiddag. Uitgestorven. De verkoper is zo blij met de klant dat ie me letterlijk probeert te tackelen bij binnen komst. HALLO KLANT!! U mag niet weglopen. U moet hier blijven en antwoord geven op de vraag wat u wilt hebben dan ga ik het voor u pakken en moet u het kopen.

Dus trek ik mijn stomste kop en zeg ik : "heeft u ook moterolie, voor een auto". Tuurlijk mevrouwtje. Wat voor auto heeft u? Mazda 323. Wat is het bouwjaar? '91. Hij schrikt even en probeert zich te herstellen. Ik zie er rijker uit als ik niet naast mijn auto sta.... blijkbaar.

10w40 Dat is deze of die. Deze of die scheelt 50% in prijs, dus ik vraag of ik met die duurder moterolie harder kan... Ha ha , nee mevrouwtje. Nou doe dan de goedkope maar.

En toen kwam de platmaker... Wilt u er een trechterje bij?

Naar de auto. Klep open. Dop van de moter. Moter Olie erbij. Ruitenpisservloeistof bijgetankt. Zo die auto heeft weer een kleinbeurtje gehad. Wat ben ik toch een stoer wijf.

Of ik er een trechtertje bij wilde hebben, mompel ik voor me uit terwijl ik met de auto het parkeer terrein verlaat.

Groeten
Merel

Morning after the night before

Het slot applaus had geklonken. Een geslaagd optreden voor een niet al te uitbundig publiek in het Alkmaarse provadja en ik snel in de auto op weg naar huis.

Bia moest de volgende morgen een uur eerder weg omdat ze voor de sinterklaas "nog wat dingentjes" moest klaar zetten in haar klas. Bia werkt op dezelfde school als waar Marlin op zit.
Aan mij de taak om Marlin naar school te brengen. Tom kan je dan niet alleen thuis laten dus die moest mee.

Thomas is, omdat hij verkouden was, al dagen niet naar buiten geweest en wil niets liever, maar is niet duidelijk te maken dat hi j later, met Marlin en mij, naar school gaat en huilt zonder in te houden voor 5 minuten als Bia de deur uit gaat. Na 5 minuten ben ik het zat en zeg tegen hem. Stoppen met huilen of terug in je bed en het huilen stopt bij toverslag. Hmmm.

Daarna staat Marlin voor me neus met een flesje bevroren water. Ik ben sprakeloos. Hoe komt ze eraan? Wat moet ze ermee? Waarom ik? Waarom nu? Waarom? Ik leg het terug in de vriezer en dat schijnt ok te zijn. pfff close call.

Schoenen aan, petten op. Waar is Tom zijn pet ook al weer. Marlin duikt een berg met petten in en komt met een veels te grote blauwe pet naar boven en zet die tom op zijn hoofd. Tom zeer tevreden, maar het ziet er echt niet uit. Oh ja dat is zijn petje. Blauwe pet af en goede petje op. Tom ontroostbaar en probeert zijn pet van zijn hoofd te trekken. Ik maak hem duidelijk dat ie dat niet moet doen hij gaat nog harder brullen maar hij durft de pet niet meer af te zetten. mmmm hij luisterd wel....

Van de trap af. Beneden aangekomen.... Marlin?.. Ja Papa, moet je een schooltas mee? O ja. Ok dus ik weer naar boven met Tom en zeg Marlin binnen te blijven. Als ik beneden kom staat Marlin natuurlijk buiten op de stoep. ahhhhhhhhhhhhhh.

Marlin heeft energie voor twee en sprint er van door. Tom is niet zo in vorm. Dribbelt er wat achter aan. Ik mag zijn hand niet vasthouden als we het zebrapad oversteken. Ik waak voor zijn leven dus ik laat niet los. Hij word kwader met elke stap die we doen en eenmaal aan de overkant is hij zo over zijn toeren dat hij niet meer van plan is nog een stap te doen.

Tijd dringt. Ik stuur Marlin vooruit. 10, 9,8,7,6,5,4,3,2,1 (poeslief) Thomasje, volgens mij is Mama op school...
Zullen we weer gaan lopen... Ok. Nog steeds niet echt overtuigd strompelt Tom weer achter me aan.

Marlin hoort de bel en zet het op een sprinten. Tom gaat als reactie nog langzamer lopen en komt weer tot stand. Ik pak hem bij kop en kont en slinger hem over mij nek hetgeen me weer op een brul concert komt te staan.

Ik doe de schooldeur open. Marlin ben ik gelijk kwijt. Die weet ook wel waar haar klas is... En daar ik niet met een brullend kind op mijn nek, oorbellen in en op hoge hakken door die school wil lopen, zet ik hem op de grond waar hij prompt gaat liggen en het op een nog harder brullen zet. Wat hij daar mee probeert te bereiken is me een raadsel. Onze lieve heer wil in iedergeval dat ik me nog geduldiger betoon.

De adjunct komt lachend voorbij en zegt : "dat doen die van mij noooooooit" Dat is prettig om te horen. Nu hebben we even geen haast. We wachten even. Tom kan weer verder. Tenminste als ik zijn handje vasthou... grrrrr nu weer wel.

Naar buiten wachten op de aankomst van de sint. Mama!!!! en Tom is weer niet bij zijn moeder weg te slaan waardoor je denkt. Dat wordt weer heisa zo...

En ja hoor een kwartiertje later loop ik met het gillende speenvarken op mijn nek weer richting huis. Hij zoekt nieuwe toonsoorten, probeert extra volume te maken. Alles in zijn hele lijf protesteerd en probeerd mij duidelijk te maken dat hij niet van plan is dit ook maar voor 1% te pikken.

Uiteindelijk zet ik hem brullend weer op de stoep en leun tegen een nabij gelegen lantarenpaal. De lichaamstaal van Tom zegt mij dat hij van plan is wortel te schieten en ik loop door. Kom weer terug. Leun weer tegen de lantaarnpaal en als ik een korte break in het hartverscheurende gebrul ontdek, zeg ik iets over het warme huis, de autootjes waar die mee kan spelen. Kom je mee?

En ja hoor. Tot mijn stomme verbazing en blij verheugd zet Tom zich uit vrije wil zich weer in beweging en komt hij mee. Na drie passen gaat hij aan mijn been hangen en wil hij getild worden.

En toch hou ik zielsveel van dat joch. Wat een passie. Wat een doorzettingsvermogen en wat een onvoorstelbare wilskracht.

Ja dat is er een van mij en Bia dat kan niet anders...

Groeten

Merel

Aanrader!!

Gisteren zag ik de practicles spelen. 5 singer-songwriters die elkaar helpen hun liedjes zo mooi mogelijk te uit te voeren. Los van elkaar behoren ze al tot de beste liedjes schrijvers van dit land maar in de arangementen die ze van elkaars liedjes maken, trekken ze het geheel naar een hogere macht. Meer dan de som der delen in het kwadraat.

Het is gelijk duidelijk dat deze mensen weten wat hun beste liedjes zijn. Deze mensen luisteren naar elkaar. Zijn elkaars fan. Ieder nummer heeft iets apparts. Zonder drums, alleen piano, cello, piano, gitaar en vocalen tot soms wel 5 stemmig. Lachend...

Je denkt, dit nummer ken ik! Je krijgt het gevoel dat deze songs altijd al in de lucht hebben gehangen en door deze mensen zijn geplukt. Dat ze voort komen uit een soort van kosmisch bewustzijn waar we allemaal deel van uitmaken. Deze mensen hebben op zijn minst een gedeelte van hun hart aan de duivel verkocht. Kan dit straffeloos? Harmonisch optimaal, melodisch warm en zonder krullen, wendingen met een doel, arrangementen met een ziel. Het klopt.

En daar zit je dan. Zonder weerstand te kunnen bieden word je een ideale wereld in gezogen en daar heb je kippenvel tot je huid gaat jeuken. Je staat helemaal in de fik. Wie wil dat nou niet.

Een aanrader dus

Groeten

Merel

Moeder Met Problemen

Begin deze week paste mijn moeder op de kinderen. Dat doet ze geweldig en daar ben ik haar heel dankbaar voor. En het blijft je moeder en je houdt van je moeder ook al zeg je dat nooit. Want de regel is dat je vanzelfsprekende dingen niet zegt.

Ze vertelde me weer eens dat mijn hoofd kaal was geworden vanwege het feit dat ik ALTIJD petjes draag. De haartransplantatie deskundige had me net van de week verteld dat dit kolder was en gevraagd hoe ik op dat soort idiote ideeën kwam. Van me moeder zeg je dan een beetje beschaamd. Maar zoals ze het zegt he. Met zo'n air van autoriteit zoals alleen een moeder dat kan.

Ondanks alles blijft het je moeder en je moeder houdt van je. Zelfs al zegt ze het nooit. Zelf als ze zegt dat zeggen dat ze het nooit zegt 'gezeur' is i.p.v. sorry, zeg ik het echt nooit?

Ik vindt deze zin ondanks dat hij moeilijk te lezen is een klein gedicht, maar dat geheel terzijde. Wat ik wil vertellen is dit.

Mijn dochter praat niet alleen ons de oren van hoofd ze luistert ons ook de oren van het hoofd. Zij hoort alles. Wij hebben dit niet door. Daar zijn we te dom en te volwassen voor. Maar vlak voor dat ik de deur uitging vertelde mijn moeder nog eens een keer dat ze het er moeilijk mee had maar dat 'ze er wel aan zou wennen'. Heel opbeurend allemaal.

Nou is daar niks mis mee. Ik weet heus wel dat ze over een paar jaar zal zeggen dat ze niet meer begrijpt waar ze mee heeft gezeten, maar daar koop je natuurlijk nu helemaal niks voor. Het enige wat ik kan doen is de jaren ongemerkt voorbij laten gaan en succesvol zijn in wat ik doe. Dan kraait er op een gegeven moment geen haan meer naar.

Toen Bia thuis kwam vertelde mijn moeder dat mijn dochter had gezegt: 'Papa wil een meisje zijn'. En Bia vertelde erbij dat dit gepaard was gegaan met een voorhoofds fjord en begeleid met de opmerking 'het is toch eigenlijk wel zwaar voor die kinderen' of woorden van gelijke strekking.

Ik dacht toen niet gelijk 'oh mijn god, problemen' maar wat het wel was wist ik ook niet. Tot Marlin gisteren in eens, vlak voor dat ik weer eens totaal opgedoft de deur uit ga, tegen me zegt: "Als jij een meisje wilt zijn, dan wil ik je vriendin zijn.

En toen begreep ik gelijk dat ze een poging had gedaan oma uit te leggen dat er niks aan de hand is. Mooi is dat he. Het maakt niet uit wat kinderen of kleinkinderen zeggen als mensen problemen zien dan zien ze die problemen overal en altijd. Dat is nou wat ze bedoelen met glas half vol en glas half leeg. Zou het? Denk je echt. Nee toch? Echt waar? Ja mam, echt waar. Ten minste zo denk ik erover.

Verwacht een wijsheid in kinderen waar jezelf niet over beschikt en leer van ze. Wat zijn ze mooi die kinderen.

Groeten Merel

Exhibitionist

Een vage kennis op het net met wie ik wel eens chat vroeg aan mij : "waarom geef je zoveel intieme informatie over jezelf".

Ten eerste is het niet echt intiem. Want ik denk er dus echt wel over na en ten tweede is het bedoelt voor mensen die het lezen en ik denk dat mensen die de moeite nemen het te lezen mijn vrienden zijn.

Wie heeft er in godsnaam de tijd om zo'n blog tot zich te nemen. Ja iedereen kan het lezen, maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen het ook doet.

Maar de enige reden om het niet te doen is omdat je bang bent voor.... Nou vul dat zelf maar in. Waar ben je bang voor? Als je ergens bang voor bent moet je het juist doen.

Wat ik vervelend vindt is dat mensen denken je beter te kennen dan jezelf, maar dat is punt 1 meestal waar en punt twee iets waar mee te leven valt. Als ze maar niet van dat neerbuigende gedrag gaan vertonen dat doet vermoeden dat zij niet beseffen dat als zij mij beter zien dan ik mezelf ik hen ook beter zie dan zij hun zelf zien.

Lees die zin maar nog een keer.

Dus lees dit blog, en gebruik de informatie voor jezelf en ga mij er niet op aanspreken want dat vindt ik niet leuk. Of doe het wel en leer mij omgaan met neerbuigend gepraat. Wat er ook gebeurt is er altijd winst uit te halen.

Zelfs de meest belachelijke actie is nog altijd meer waard dan op je reet blijven zitten en niks doen. Dus kom van je reet en als dat echt te veel is, blijf lekker zitten en blog er lekker op los.

Blog ze

Merel

D-day

Vandaag was de eerste behandeling van mijn gezicht. Het verwijderen van overmatige gezichtsbeharing.

Wilt u niet liever iets anders proberen dan de laser. Die doet wel pijn.

Maar die werkt toch veel beter.

Dat klopt.

Nou pijn verdwijnt vanzelf. Die baard niet. So whip out the light saber and use the force...

Nou dat hoefde ik geen twee keer te zeggen.

In exact 31 minuten had de laser alle haargaten geraakt en zat ik met gloeiende konen na te hijgen.

Beste sex ever.

Shave of the century.

Groeten

Merel

Aan de Broer

Als je nooit interesse hebt in je broertje dan moet je ook niet gaan janken als het een meisje wordt. Dan moet je gewoon ook geen enkele interesse in dat meisje hebben.

Groetjes

Merel

Een probleem?

Een probleem is pas een probleem als je der een probleem van maakt!

Groeten

Merel Moistra

Herstel werkzaamheden

Er zijn mensen die denken dat ik mijn vader haat. Dit is niet het geval. Er zijn mensen die denken dat ik denk dat mijn vader mij haatte. Het tegendeel is waar.

Mijn vader had de nare dispositie dat hij niet kon geloven dat ik van hem hield zoals hij was. En dat is moeilijk voor een kind, dat zich in allerlei bochten gaat wringen om duidelijk te maken dat hij van zijn vader houdt.

Je doet het nooit goed, want het wordt altijd geïnterpreteerd als komende vanuit een vijandig kamp. Dit maakte de relatie op het laatst onmogelijk. Dat is jammer maar gelukkig kan ik daar goed mee omgaan.

Ik haat mijn vader niet. Ik heb hem nooit gehaat. Ik heb nooit ergens opgeschreven dat ik hem haat. Ik hield van hem, zoals elk kind van zijn vader houdt. Misschien hield ik wel meer van hem omdat het moest.

Maar ik merk nu dat ik er ook last van heb. Ook ik vindt het moeilijk te geloven dat mijn kinderen van me houden. Dus zal zijn vader ook wel zoiets met hem geflikt hebben.

Als ik het gedrag van mijn vader met de mantel der liefde bedek, loop ik er voor weg en moeten mijn eigen kinderen lijden onder het feit dat ik het verkeerde gedrag van mijn vader niet onder ogen wil zien. Het moet stoppen en het stopt hier.

Ik hoop dat ik de lezers van mijn blog (want die blijken er dus te zijn) hiermee geruststel.

Merel is geen onnadenkend iemand, de vaste lezers van dit blog wisten dat allang natuurlijk.

Groeten

Merel

Niets is eeuwig

Niets is eeuwig


Niets is eeuwig
Tijd heeft er een handje van
mooie dingen omzeep te helpen.
Alles dat mooi is.
Alles dat mooi was.
De liefde die je voelt
als je schoonheid intens beleeft
en nastreeft
door je met mooie dingen te omringen
en hun schoonheid te bezingen.

Het maakt niet uit
hoe mooi, formidabel
of schijnbaar tijdloos
die schoonheid is.
Telkens en zeker
zal zij tot as vervallen.
Tijd zelf echter niets ontziend
maakt geen enkel onderscheid
tussen mooi en lelijk.
Al de mens aan leidt
is een zelfde lot begaan
als dat wat hem verblijdt
of verzuurt in zijn bestaan.

De tijd is rechter, straf en beul
kwaal, dokter, kuur.
Elke wond verdwijnt
als de macht van vader tijd
zijn werk weer heeft gedaan.


De eeuwigheid omvat alles.
Alles heft elkaar op.
Niets blijft over.
Niets is eeuwig.
Alles is nu
En nu is tijdelijk.

Niets is voor altijd.

Jan Noomen 21-10-1937 --- 5-11-2008

Mijn vader is overleden

Mijn vader die mij vaak heeft verweten een 'slecht kind' te zijn, is overleden. Ik geloof niet in slechte kinderen. Ik geloof wel in ouders die hun falend ouderschap op hun kinderen afwentelen.
Daar wordt je of gek of heel erg hard van. Ik ben beide denk ik.

En ik kan op gezette tijden een verrassende hoeveelheid gevoelloosheid etaleren. Ik vraag me vanaf het moment dat ik hedenochtend het telefoontje kreeg: 'doet het me dan echt helemaal niets'?

Nee blijkbaar niet. Natuurlijk speelt mee dat hij voor plant in het ziekenhuis lag en ik van hem wist dat hij dat niet lang gerekt wilde hebben mocht dat ooit gebeuren en ik daarmee dus weet dat dit overlijden op dit moment strookt met de door hem in het verleden geuitte wens.

De man snapte me gewoon niet omdat hij geen mensen kon snappen die niet waren zoals hij. En dan nog. Hij snapte zichzelf ook niet. Maar het is over het is uit. Nu krijgen we een begrafenis waar ik natuurlijk niet heen wil.

Het belangrijkste is waarschijnlijk dat ik bang ben om te gaan lachen als mensen me condoleren... Waarmee dan? Het feit dat hij er niet meer is, is voor mij een bevrijding van de buitencatagorie. Nog nooit voelde ik me zo goed. Of komt dat omdat ik verliefd ben op een piloot...

Geen zin om te treuren, want er valt niks te treuren, voor mij. Het lijkt me wel vervelend voor zijn huidige vriendin, want ook al was ze in zekere zin voor jan wat dope is voor een junkie, ze hield wel zielsveel van hem. En dat heb ik ook gedaan, toen ik nog in hem geloofde. Toen ik nog ik hem kon geloven...

Maar het ging pas goed met mijn leven toen ik zijn visie en gedrag niet meer zag als lichten voorbeeld hoe het zou moeten. Oppeens had ik vrienden en vond men mij aardig. Jan Noomen maakte meer kapot dan hij lief was, maar was wel instaat om mensen van hem te laten houden.
Niet veel, maar genoeg om zijn eigen illusie van grandeur instant te houden.

Lieve Papa, we gaan allemaal. Dus we komen achter je aan. We hopen alleen dat we in de tijd die ons nog rest tot dat moment beter te besteden dan jij hebt gedaan.

Groeten

Merel Noomen

Chatten

Chatten is een vreselijke bezigheid. Of het zou het moeten zijn. Als je nooit pijn in je handen hebt is het ook wel een leuke bezigheid. Maar dat is schrijven ook. Chatten is eigenlijk interactief schrijven en ik kan dan heel veel lol beleven aan momenten waarop ik scherp uit de hoek kom.

Niet gemeen of zo, maar gewoon dat ik het gesprek kan sturen omdat ik drie stappen vooruit loop. Omdat ik toch al weet wat er gaat gebeuren. Ja mannen, zo voorspelbaar kunnen jullie zijn. Maar gelukkig is iedereen anders en kom je op elk niveau wel een pipo tegen waar je op zijn minst een kwartier of meer entertainment uit kunt trekken.

Ik wel eens, in de begin tijd van email een dagelijks correspondentie met iemand gevoerd, die toen verliefd op me werd alleen al van die brieven. Maar vandaag heb ik mij de hele middag vermaakt met een testpiloot die ik zelf ook heel erg leuk vindt. Uren achter elkaar. De tijd vloog. God weet dat ik een vriendje nodig heb, want dit hou ik niet vol.

Groetjes

Merel Noomen

Vader en verloren zoon

Ik ga niet naar het ziekenhuis.

Als je het wilt begrijpen...
Denk aan de persoon die op de lagere school
de middelbare school en de rest van je leven
het bloed onder je nagels vandaan treitert.

Wat moet je daarmee als ie ook niet bereid is
je gewoon een hand te geven.

Dat is jammer, er zijn gelukkig mensen die wel
van me houden.

Jan Noomen. Ik heb 21 jaar met hem in 1 huis gewoond.
Iemand die denkt hem beter te kennen, heeft zich in
zijn eigen hoogmoed door jan een oor aan laten naaien.

En weet dat hij er toe instaat is want, dat talent heeft ie.

Jan Noomen is een illusie gecreëerd door Jan Noomen.
Iedereen die zijn illusie niet verstoord is welkom.
Ik kan het niet meer opbrengen.

Ruim voor hij viel, heb ik hem op de hoogte gebracht van
mijn transseksualiteit. Drie keer. Met 0 respons.

Doei

Merel

nog 12 dagen

En dan gaat de baard eraf..

Mijn vader is van zijn fiets gevallen en ligt in het ziekenhuis.

En ik ga een feest organiseren in het Odeon...

Als ik nu niet ga slapen doe ik het nooit.

xxx

Merel

Theorie en praktijk

In theorie slaat ruzie en oorlog dus helemaal nergens op.

Maar probeer maar eens aan de theorie te denken als je praktisch in het rood gaat. En ik wil nog wel eens op tilt schieten... dus genoeg mogelijkheden om de theorie in praktijk te testen.... en toen kwam ik erachter dat het simpeler kan en ook simpeler moet.

Want als je in de stress schiet dan zijn dat soort pedante theorietjes als uit de vorige post meer het terein van de brilsmurf. Grote smurf zegt....

Dus ...

Ruzie is voor dommen,
Er valt niets te winnen met ruzie.
Kappen of als dat niet gaat weglopen.

Of voor de echt gevorderden: "ik ben het helemaal met je eens"

Lang leve de eenvoud.

groeten

Merel

Wereldvrede

De grootste oorlogen of de kleinste ruzie's komen voort uit mensen die het niet met elkaar eens zijn. Open deur? Kan. Maar hoe weet je dat? Hoe weet je dat je het niet eens bent met haar? Daarvoor moet zij eerst haar standpunt verwoorden en uitspreken.

Ben je het dan niet eens met wat zij denkt, of ben je het niet eens met wat ze zegt, of hoe ze het zegt?

Misschien zit het conflict in de woorden die zij kiest, de definities die zij hanteert, of de toon van haar stem en niet in het standpunt zelf. Misschien zit het conflict wel in jouw interpretatie van wat ze zei en dus niet in haar standpunt, de woorden die ze gebruikte, of de manier waarop ze het zei, maar gewoon omdat jij dingen achter haar woorden zocht die ze er zelf nooit in heeft gelegd.

Daarbij is een standpunt ook maar een volstrekt willekeurig ding. Anders zou het een dogma zijn.

Het glas is half leeg, het glas is half vol.
Waar verschillen wij van mening, of waar zijn we het eens.

Mensen in debat vallen elkaar aan op de gekozen verwoording van hun standpunten. Ze hebben geen interesse in de standpunten zelf. Rivaliseerde groepen moeten nou eenmaal de illusie hooghouden dat ze het niet met elkaar eens zijn.

Best moeilijk hoor om het NIET met elkaar eens te zijn. Iedereen wil toch hetzelfde? Wereldvrede, welvaart en voorspoed. Dat is universeel en als we stoppen met ruzie maken dan komen we er wel.

Als je dit gewauwel echt stuitend ridicuul vindt dan ben ik het natuurlijk helemaal met je eens. Het was ook grappig bedoelt. Ruzies en oorlogen zijn nuttige dingen. Eruit met dat conflict. Zal ik je even op je pan rammen makker, dan weet je weer wie de baas is en wiens willekeurig gekozen standpunt je dient te heiligen, namelijk het mijne. Zal ik ff de neuzen dezelfde kant op rammen.... waren we het al eens.... boeit niet...het gaat erom wie de baas is. Want het is rammen of geramd worden in deze wereld. Moet je nog een beuk...

Tot zover mijn bijdrage voor wereldvrede. Wilt u reageren. Doen! Maar kies uw woorden zorgvuldig en hang niet teveel aan uw mening. Dan zal ik uw reactie interpreteren als de woorden van iemand die het in diepste wezen met me eens is.

xxx

Merel

Met de trein

Gelogeerd bij vriendin. Deze vriendin noemt zichzelf 'het krullend bosbeest'. Zo'n uitbundig mens, dat ik me er gelijk heerlijk bij op mijn gemak voelde. Wezen stappen in Tilburg. Denk je natuurlijk. Waarom Tilburg? Nou daar woont het zelfkrullendbosbeest dus. Ik dacht, ik ga met de trein. Dat is heerlijk rustig. Kan je een beetje naar buiten kijken relaxen. Zetten we het weekend in het teken van het relaxen....

Treinen in het weekend. Ze rijden niet. Of ze rijden de verkeerde kan op. Doorgaande lijnen zijn geschrapt, waardoor van rustig zitten tussen Amsterdam en Tilburg niets overblijft dan een zoet idee. Een idee dat je wordt ingegeven als je naar de wervende plaatjes kijkt die de NS op haar website heeft geplaats op plekken waar zij hun 'herfsttoer' kaartje proberen aan te prijzen.

Twee keer overstappen. Je zit steeds net te kort om echt tot rust te komen. Constant eindigt en begint je reis weer. Bagage uit het rek trekken, uit de trein strompelen en maar bidden en hopen dat de volgende trein wel genoeg stoelen heeft en dat er ruimte is voor je bagage.

Maar het kan erger.

Op de terugweg hadden we niet alleen last van bladeren, vierkante wielen en werk aan het spoor er was ook nog een individu niets vermoedend met zijn fiets het spoor op gereden ergens tussen Geldermalsen en een ander gehucht. Het ligt er waarschijnlijk heel dicht bij, maar de naam is me ontschoten.

De trein die ik nodig had ging niet. Ik kon (als ik naar Amsterdam wilde) omrijden over Rotterdam, maar die trein vertrok pas over drie kwartier. Oude trein. Sterves koud.

Whats wrong with the motherfucking picture.

In Rotterdam aangekomen heeft mijn trein dus al zoveel vertraging opgelopen dat ik mijn aansluiting mis. Ik mag weer een half uur kleumen op een perron en wachten op de flitstrein naar Amsterdam. Dat blijkt een internationale trein te zijn met zeer weinig zitplaatsen. Maar goed. Ik heb ellebogen. Ik zit. Deze trein stop natuurlijk niet in Amsterdam Sloterdijk maar rijdt er wel tergend traag aan voorbij. Op CS kan ik de trein terug nemen.

Tilburg-Amsterdam reistijd 3 uur!!! Waar zouden we zijn zonder de trein. Lekker thuis denk ik.

Groeten vanuit haar warme huisje

Merel Moistra

We tellen af

Maandag 10 november gaat de baard eraf. Niet in een keer. Dat kan niet. Je hebt er minimaal 6 behandelingen voor nodig met 6 tot 10 weken tussen de behandeling en het mag alleen in de winter gebeuren anders krijg je vlekken. Nou ja, in de zomer is de kans op vlekken groter.

Maar goed het is een schoonheidsbehandeling dus dan wil je niet dat waar eens de baard zat nu een vlekken paradijs is. Het doet pijn.

Ik heb een testbehandeling van de oksel ondergaan van de zomer en toen dacht ik au. Maar goed oksels vindt ik erogene zones. Zelfs de ijsstaaf die ter onderdrukking van het pijnlijke gevoel in de oksel wordt gedrukt vond ik niet erg prettig.

Genoeg allemaal om te denken dat ik niet echt uitkijk naar 10 november. Maar dat doe ik wel. Al sinds de ik de afspraak maakte op 3 augustus. En toen voelde ik de pijn nog aan mijn oksel...

Want elke dag superglad scheren doet ook pijn. Nog 17 dagen...

xxx

Merel

Goed zo Papa!!!!!!

Dit blog heeft nog niet kennis gemaakt met de andere leden van het gezin waar ik als zaaddonor deel van uitmaak.
De naam van mijn dochter is Marlin en de naam van mijn zoon is Thomas en de draagmoeder heet Bianca. Marlin wordt komend voorjaar 5 en Thomas in december 2. Het zijn schatten van kinderen.

Vandaag en gisteren zijn we voor het eerst als drie vrouwen en 1 man opstap geweest.

Het maakt Marlin niet uit wat ik draag, zolang zij maar geen broek aan hoeft, want dat is iets voor jongens. Die probeert zich dus wanhopig te onderscheiden. Marlin maakt van alles een passie. Voor haar blijf ik dus papa. Wat ik ook aantrek.

Dus als ik tijdens een kleine demonstratie aan de pool-tafel de ene na de andere bal in het gaatje tik. Dan staat zij, ten overstaan van het verbaasde publiek, dat net begon te denken, die is goed voor een meisje, naast te tafel te schreeuwen: 'goed zo papa'.

Dat was ooit mijn grootste angst. Dat ze dat zou doen. En nu ik eruit ben, kan dat me eigenlijk niks meer schelen. Nou dan zien ze het toch? Wat zien ze dan?

Mij.

en wat denken ze dan?

Goh die kan goed biljarten...voor een meisje...

Wat zouden ze anders denken....

Zegt een van die jochies: "goh, u bent goed, heeft u op biljart gezeten"

Ja lieverd, ik heb heel vaak op het biljart gezeten,
en een klein fortuin uitgeven in pool-centra omdat ik het zo'n leuk spelletje vond, denk ik er achteraan.

En nou betaald het zich terug:

Goed zo Papa!!

Groetjes een slaap lekker

Merel

'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.

'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.
Het gaat slecht met de wereld
Als je dat zegt, zit je er ook niet ver naast.
Het gaat goed met de wereld.
Ook een optimist zit er door de bank genomen niet altijd ver naast.

Het maakt dus niet zo veel uit wat je zegt.
Je zit er nooit ver naast.

Maar doelpunten tellen alleen als je ze IN het doel schiet.
Dus wat moet ik met mensen die dingen zeggen als:
'tis misschien niet exact zo. Maar ik zit er niet ver naast'.
Dat is geen resultaat voetbal.

De woorden van een spits nadat ie een compleet seizoen alle
ballen naast het doel heeft geschoten.
'Maar ik zat er niet ver naast'

Ik geloof dat ik hem nu wel gescoord heb.

toedels

Merel

Ik lees hem nu na en ik denk: Jan Mulder.... heeft u dat ook?

Bevlieging vs Beklijving

Mijn moeder zei altijd dat ik 'bevliegingen' had. Ik dacht dat zoiets erg was. Je moet alles gewoon 'een beetje' doen. Een paar maanden lang gepassioneerd specifieke dingen doen, dat kan niet goed zijn. Daarom weet ik nu het verschil tussen een bevlieging en het tegenovergestelde daarvan.

Wat is het tegenovergestelde van een bevlieging? Dat is een beklijving. Dat woord kende het woordenboekje van het blog niet. Dus die moesten we even toevoegen. Maar ok wat is een beklijving. Nou dat is dus het omgekeerde van een bevlieging. Ok wat is dan een bevlieging.

Een bevlieging is een fanatieke bezigheid waar je uiteindelijk op uitgekeken raakt.
Een beklijving is iets waar je nooit genoeg van krijgt.

Ik onderzoek nu of 'vrouw zijn', kan beklijven.

Bevliegingen zijn bevliegingen omdat ze uiteindelijk niet bieden wat je er hoopte te vinden. Dat ik bevliegingen had, wilde volgens mij alleen maar zeggen dat ik gepassioneerd aan het onderzoeken was of een bezigheid als postzegels verzamelen wellicht zou kunnen beklijven.

Als je jong bent ga dit niet analyseren. Het heeft een zekere aantrekkingskracht en je volgt je hart. Je raakt er op uit gekeken en voor je het weet is er alweer iets nieuws waar je jezelf met
ziel en zaligheid ingooit. Dat mag. Dat moet.

De enige manier om erachter te komen of je iets wilt, is door het te doen.

En zo zijn er nu een aantal dingen in mijn leven waarvan ik weet dat ik ze ook al leuk vond toen ik klein was. En nu ik mezelf wat beter ken, kan ik zien dat al die kleine dingen tezamen de passie van Merel zijn.

En of 'Merel zijn' beklijft daar wil ik niet op vooruit lopen. Wat ik wel weet is dat vrouw zijn zoveel uitdagingen in zich herbergt dat ik niet denk dat ik er gauw op uitgekeken zal raken.

Ik heb ook met overgave geprobeerd man te zijn, maar dat was waarschijnlijk een bevlieging.
Want ik vond niet wat ik er zocht. En trouwens, mamma weet dat beklijvingen beter zijn.

xxx

Merel

Populariteit

Populariteit is rechtevenredig gelijk aan de hoeveelheid tijd die je in je populari steekt.

Meeting

Gisteren had ik een meeting die klonk als een mop. Een bejaarde man, een jonge vrouw, een zanger en een transseksueel besluiten om een comedyserie te maken. Zegt de bejaarde man tegen de zanger: "in your rewrite of my script you have changed the names. Why? Hierop geeft de zanger een dusdanig lang antwoord dat de bejaarde man inslaap valt. Als deze weer wakker wordt, vertelt de jonge vrouw hem wat de zanger heeft gezegt waarop de bejaarde knikt en zegt, "but why dit you changed the plot?" Weer geeft de zanger een uitleg die zo lang is dat de bejaarde man inslaap valt. De jonge vrouw vat het antwoord weer samen waarop de oude man zegt: "But there is nothing left of my original script, why?" Waarop de transeksueel zegt. Ga je hem nou nog een keer inslaap lullen of vertellen we hem dat we vorige maand al hadden besloten zijn script niet te gebruiken.

Ik had er niet bij gezegd dat het een goede mop was. Je moet erbij geweest zijn denk ik.

xxx

Merel

Optreden in Utrecht

Met de trein. Dus alles in de weekendtas. Loodzwaar. Dus de weekend tas met de spin op het inklapbare steekwagentje van de blokker. Fietsen gaat niet. Dan maar met de tram. Lopen we vanavond wel naar huis.

Kaartje kopen. Waar zit mijn portemonnee verdomme. Welk perron moet ik eigenlijk zijn. He wat een mazzel er staat een trein klaar. Die moet ik hebben. Gut wat is die tas zwaar. Plekkie vinden is plekkie maken. Ik neem twee plekken in. Als dat maar geen gedonder geeft.

Amsterdam CS gaat nog. Maar Amsterdam Amstel is de druppel en net op het moment dat ik onderuit wil zakken op de klanken van mijn MP3 speler begint het gezeik. 'Meneer is die gitaar van u.' Zegt ze tegen me man die naast mijn gitaar zit.

Ik: 'Nee hij is van mij'
Boze vrouw: 'wilt u hem weghalen want ik wil zitten'
Ik: 'Als u weet waar ik hem moet laten krijgt u een tientje'
Boze vrouw: 'Nou hier tussen de stoelen'
Ik: 'Nee dank u, liever niet'
Boze vrouw: 'Ja maar ik wil wel zitten'

Ik denk: 'zolang je maar niet op mijn gitaar gaat zitten vindt ik alles best. Zet de mp3 speler aan en doe alsof ik haar niet meer hoor.

Ga ik zitten nadenken. Ja misschien zou ik mijn koffer onder die bank kunnen moffelen en de gitaar onder die andere bank. Maar met 10 minuten zijn we in Utrecht en hoe krijg ik dan in deze stampes volle trein mijn koffer weer onder die bank en mijn gitaar tussen die stoelen vandaan. Ik zie het niet gebakken.

Het was ook hoe ze het vroeg. Nee ze vroeg het niet, ze eiste haar rechtmatige plek op. Er stonden nog veel meer mensen. Na Utrecht mag ze zitten. Maar als we 3 minuten later in Utrecht aankomen is zij als een van de eerste uit de trein.

Ik probeer als laatste in de rij aan te schuiven met mijn gitaar op mijn rug en mijn steekwagen achter me aan. Mijn gitaar stoot tegen het te lage plafond aan. Er dreigt een gat te ontstaan tussen mij en het peloton. Ik herstel. Maar in mijn haast in te lopen blijft mijn karretje achter de klapdeur haken die ik met mijn andere hand probeer open te houden. Er valt, hoe klein ook, een gat tussen mij en de meute uitstappers. Ik probeer me met kar en al van de trap af te gooien maar ik zie dat ik te laat bij de deur zal komen, en ja hoor als een horde los geslagen buffels proberen de instappers over me heen te daveren.

Ik zet me schrap en schreeuw. Ik wil er echt nog even uit hoor!!! Gelach allom. Tja het is maar hoe je het brengt he.

xxx

Merel

ps prima optreden.

Alleen thuis

Eindelijk is mijn vriendin er weer eens alleen op uit. Dat is de laatste 5 jaar niet zoveel voorgekomen. Grappig... Ik realiseer me in eens dat mijn vriendin dit blog ook niet leest. Waar zou ze de tijd vandaan moeten halen. Ze heeft kleine kinderen...

Ja die kinderen heb ik ook, maar ik ben geen moeder. Prachtig instinct dat moederschap. Daar kan ik niet aan tippen. Levert misschien allerlei vragen op zoals, nou je weet wel. Je wilt toch zo graag vrouw zijn, wees dan ook een moeder voor je kinderen.

Wat kan ik daar nou op zeggen. Er zijn ook vrouwen die kinderen hebben die doormaken wat ik doormaak. Namelijk dat gevoel van leuk dat jullie er zijn. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden maar ik hou nog altijd meer van mezelf en ik wil nog echt iets van dit leven maken.

Moeder zijn geeft mij geen gevuld gevoel. Maar goed. Waarschijnlijk zal niets de leegte in mij ooit helemaal kunnen vullen. Ik verwacht altijd dat er meer is. Ik eis meer.

Die is gek zullen sommige mensen nu denken. Dat is geen transeksueel die is gewoon door aan het draaien. Een midlife crisis met een gendertik. Wat een debiel.

Als je me ziet als man dan klopt dat ook wel. Maar ik ben geen man. Maar ik kan ze wel heel goed imiteren...

Groeten en verlichte ideen toegewenst.

Merel

Kwaad worden

Vandaag werd ik kwaad om helemaal niks. Als weken lang tegenslag op tegenslag geïncasseerd als een dapper meisje en nu gebeurde iets stoms en ik heb een uur lang lopen vloeken. Ik kon het niet van me afzetten. Zou ik in de tweede fase van rouwverwerking zijn aanbeland?

Ik was echt onredelijk kwaad. Het lijkt ook wel alsof de laatste tijd helemaal niks doorgaat. Twee advertenties voor woningruil met 0 resultaat. Het Zing ZONG met een veel te lage opkomst. De offertes die afketsen, enzovoort enzovoort het is ook om mismoedig van te worden.

Misschien moest ik maar een lekker gaan slapen...

Dag lieverd

xxxx

Merel

Heftig zeg!

Als reactie op mijn mededeling dat ik sta ingeschreven als aspirant transseksueel bij het gender-team van het VU hoor zeer vaak: 'heftig zeg'.

Ik heb altijd een pesthekel gehad aan mensen die hun leven nodeloos compliceren. En ik zag dit ook altijd als een complicatie. Als iets moeilijker maken dan het is.

Maar dat is het niet. Vrouw zijn is voor mij zoveel makkelijker dan man zijn.

Dus hoe 'heftig' dit ook in de ogen van de buitenwereld is, kan je nagaan hoe 'heftig' de afgelopen 40 jaren zijn geweest.

Nou niet makkelijk in ieder geval.

xxx

Merel

Welcome to the twilight zone

Moet je voorstellen dat je 4 jaar traint voor een gouden medaille, je wordt vierde. Wint dus niks en kan nog een half jaar lang elke dag naar de sportschool omdat als je gewoon stopt met sporten je hart ontploft.

Heeft u dat wel eens? Dat u wakker wordt en denkt. Verdomme, ben ik toch een transseksueel?

Je kunt het jaren voor je uitschuiven. Je kan het ontkennen. Je kunt het vervelend vinden. Maar ik geloof niet dat een vrouw die 40 jaar lang geprobeerd heeft man te zijn, zonder een gevoel van verlies haar mannelijkheid opgeeft.

Niet omdat het daar zo aan hangt. Nee god bewaar me. Het kon me al 40 jaar lang gestolen worden. Maar het was ook 40 jaar lang een feit waar ik mee omging. Waar ik mee vocht. En als ik vecht dan vecht ik om te winnen. Jaren lang was toegeven gelijk aan opgeven en dus gelijk aan verliezen en dat doe ik nou eenmaal niet graag. Ik kan slecht tegen me verlies. Alles beter dan als de dorpsgek over straat te moeten. Want een vrouw... dat kun je niet worden. In mannentaal: Je ken der tieten op plakken en er een neuk gat in boren. Een vrouw wordt het toch nooit. Je blijft het altijd zien. Je bent dus voor de rest van je leven een freak.

Tja wat is een vrouw eigenlijk, en waar ben ik in godsnaam mee bezig. Gut oh gut nou ben ik toch zo'n aandacht vragende severaar geworden. Dit is het schemergebied tussen man en vrouw zijn.
Ik ben aan het rouwen omdat ik een gevecht heb verloren en waarvoor ik nu moet aftrainen.
Ik snap nu waarom een trans haast heeft. Een top atleet rekt het aftrainen ook niet. Die wil ook verder met zijn leven.

Uit het cv van Merel

Merel Moistra is in haar eigen beleving een vrouw. Biologisch en genetisch is zij echter een man waardoor ze volgens de huidige stand van de wetenschap als “transseksueel” geclassificeerd zou moeten worden. Haar brein is te vrouwelijk om een mannelijke leefwijze als vanzelfsprekend te kunnen accepteren en daarom zal zij zich altijd als vrouw presenteren. Merel heeft geen moeite met de term 'transseksueel' zolang die niet wordt geïnterpreteerd als 'iemand met een probleem. Want Merel heeft er geen problemen mee.

xxx

Merel

Een complexe vrouw

Een complexe vrouw
is een vrouw met complexen.
Een vrouw met complexen
hoeft niet perse een complexe vrouw te zijn.
Een vrouw zonder complexen is ongecompliceerd.
Wat een mooi woord is voor een beperkt denkraam.
Wat een mooie manier van zeggen is dat iemand dom is.
En wie wil er nou dom zijn.
Dus kom maar op met die complexen.
Zo moeilijk kan het niet zijn.

xxx

Merel

Voor de duidelijkheid!

Niets van wat ik hier schrijf is echt. Alles is een illusie. Net als het voorgaande. Het heeft dus helemaal geen zin om hier op te schrijven wie ik denk dat ik ben. Wat ik hier opschrijf is wat ik denk en dan kan een ieder zelf bepalen wie ik dan ben.

Als je gaat schrijven wie je denkt dat je bent dan ben je of iemand die heel erg twijfelt of je gaat jezelf geweldig zitten vinden of je loopt de post na post te juichen dat je vandaag een zeer wezenlijke doorbraak hebt gehad.

Mijn laatste doorbraak was dat ik aan doorbraken voorbij ben. Arrogant? Ja, ik dacht het wel. Heb je er last van... Nou doei dan, ga maar ergens anders lezen.

Ik gun iedereen een eind aan het die constante stroom van momenten van volledig (zelf)bewustzijn. Het betekend niets anders dat je eigenlijk constant onderwater zit en af en toe bovenkomt in de real world.

Als je alles hebt gelezen wat ik hier schrijf dan weet je dat ik in chatrooms af en toe wel eens iemand een reality check geef.

Zegt zo'n kwiebus, wat doet een mooie meid als jij in chatrooms. Nou lieverd het is er schoon, niemand verleid je tot het drinken van een overschot wodka en als je denk nou heb ik genoeg aandacht gehad trek je gewoon het luik dicht.

Toch vindt ik het wel leuk om eens in mijn kontje geknepen te worden in een kroeg of zo. Maar dat schijnt niet voor me weg gelegd te zijn. Niet dat ik nooit buiten kom. Dat is niet waar. Ik vaak genoeg in een kroeg om daar eens in mijn kont geknepen te worden. Waarschijnlijk kijk ik iets te arrogant uit mijn ogen.

Duidelijk zo, nee nou dan morgen meer.

xxx

Merel

Zelfverzekerdheid

Er is iets aan zelfverzekerdheid dat aantrekt en er is iets dat afstoot. Natuurlijk zijn zelfverzekerde mensen woest aantrekkelijk. Maar in nabijheid van zelfverzekerdheid kan je jezelf ook erg onzeker gaan voelen. En dat terwijl je eigenlijk helemaal niet zo vreselijk zelfverzekerd hoeft te zijn om (in de ogen van anderen) goddelijke status te bereiken.

Mensen zijn over het algemeen zo onzeker van zichzelf dat gewoon rustig blijven je al boven de massa doet uitstijgen. Maar dan... Iedereen denkt: 'zo he, die is zelfverzekerd'. Zelf heb je er niks aan, want zelf voel je steeds de onzekerheden zitten terwijl je omgeving denkt: 'oke, die kan dus tegen een stootje.'

Dan gaan ze je zelfverzekerdheid lopen testen en als het dan in je verkeerde keelgat schiet kom je in eens "verrassend" onzeker uit de hoek. "He, die is helemaal niet zo zelfverzekerd als tie zich voordoet". Die doet maar assof. Die loopt de boel te belazeren. Hij is eigenlijk net zo onzeker als ons.

Want alhoewel we het woest aantrekkelijk vinden, knijpen we tot het knapt. Is het dan wel zo leuk om zelfverzekerd te zijn? Iedereen wil je alleen maar van het voetstuk trekken waar ze je nota bene eerst zelf op hebben gezet.

Waarom ben ik toch altijd zo overtuigd van mezelf? Heb ik dat nodig? Is dat niet heel erg onzeker van mezelf? De discussie win ik toch. Het zou leuk zijn als iemand mij er eens onder lulde for a change. Een persoon die met me in discussie wil, kijk ik meestal een beetje moedeloos aan met een blik van: "zal ik het hem uitleggen?". Hij vindt me toch alleen maar een "know it all bitch" als ik het doe.

Mijn moedeloze hoofd is meestal al zo dreigend dat de persoon aftaait nog voor ik het filosofisch buskruit uit mijn rugzak heb gehaald. Anderen vinden het leuk en geestelijk stimulerend om op deze manier de les gelezen te krijgen en weer anderen gaan flippen als je hun wereldbeeld even "up side down" zet. (dat jij je dat niet kunt voorstellen, zou dat kunnen worden veroorzaakt door een gebrek in je voorstellend vermogen, misschien...)

Er zijn er ook bij, die ik vanwege zwaar wegende familie belangen, gelijk heb moeten geven. De blik van je moeder is dwingend in dit soort dingen. Ja hoor Freek, je hebt gelijk. Juichend stond de man op en ging een plasje doen. Soms is iemand in zijn waan laten het grootste cadeau dat je iemand kunt geven. In meeste gevallen wil men niets liever dan dat. Ik voelde me misselijk worden en dacht. Daar gaat hij. Geen spat wijzer. En dolgelukkig met het idee dat hij me te slim af was. Nou ik nog....

xxx

Merel

Nu

Het is vandaag vrijdag. Ik zit nog snel even te bloggen voor ik zo naar mijn broer toe ga. Ik doe mijn oorbellen af en mijn kettinkje ook. De nagellak laat ik op mijn nagels zitten, heb ik mezelf voorgenomen. Geen ringen. Scheren doe ik ook niet, want dat moet morgen grondig gebeuren.

Mijn bloes haal ik gewoon uit mijn broek en that's it. Daar moet hij het maar even mee doen. Ik ben nog niet full-time. Maar ik ga niet meer die spijkerbroek en dat T-shirt aantrekken.

Hij zei tegen me dat hij het wel best vond zolang het maar niet iets 'ertussen in' was. Dus als ik een vrouw ben, heeft ie der geen moeite mee en als ik een man ben, daar had ie dus ook geen moeite mee. Maar travestie daar gruwde hij van. Tja eigenlijk ik ook. Me nooit comfortabel mee gevoelt.

Toch is mijn broer de enige die zo duidelijk is over het feit dat hij moeite heeft met 'iets er tussen in'. Dat mag natuurlijk niet. Het is niet politiek correct om er moeite mee te hebben en biologisch zijn discrete categorieën ook al niet haalbaar. 'De man' bestaat niet net zo min als 'de vrouw' of zoals recentelijk duidelijk werd 'de nederlander'.

De reden om 'de dingen' netjes in hokkies te douwen is niets anders dan de noodzaak het brein niet te belasten met dingen die een oneindige stroom gedachten zouden kunnen veroorzaken. Ik heb er lang over nagedacht en ik heb het puzzeltje 'opgelost'. Andere mensen missen de motivatie om zoveel tijd te investeren.

Die mensen willen helemaal geen genuanceerd beeld. Die hoeven geen alternatieve analyse. Die zijn geheel content met het cliche van de vrouw geboren in het verkeerde lichaam. Als ik daar mee had kunnen leven had mij dat stapels denkwerk gescheeld en was ik nu domweg opweg naar een geslachts aanpassende operatie.

Die ambieer ik zowiezo, alleen heb ik daar dus heel erg genuanceerde gedachten over. Maar het is gewoon simpel. Niets er tussen in. IK BEN EEN VROUW.

Wat een opluchting....of toch niet....

xxx

Merel

Verleden, Heden of toekomst

Misschien ga ik nog wel eens alles vertellen. Over het verleden. Over mijn vader. Over mijn zoektocht. Mijn ellende. Alle dingen die ik heb meegemaakt en die me gemaakt hebben tot het gelukkige meisje dat hier zit te tikken. Misschien al gauw en misschien ook nooit. Vandaag nog dacht ik. Wat een raar fenomeen zo'n blog. Het lijkt heel exhibitionistisch maar het is het niet. Of toch wel? Want ook hier bepaal je precies welke dingen je naar buiten brengt en wat niet.

Door het chatten heb ik geleerd te lezen wat mensen niet zeggen. Omdat dit vaak interessanter is dan wat mensen wel zeggen. Kijken of je iemand kwaad kan maken is ook een leuke chat strategie. En daarna weer kijken of die persoon weer rustig kan krijgen. Leuk om te zien dat iemand dan probeert te kalmeren maar eigenlijk nog helemaal over zijn toeren is.

Maar de grote bek is even weg en hij is wel 4reel. Anders blijft zo'n man maar domme dingen zeggen. Dingen die niet echt zijn. Ik kan me voorstellen dat hij zich niet realiseert dat iemand die kan lezen hem helemaal ziet, juist omdat hij zichzelf probeert te verbergen.

Soms zijn mannen zo verslingerd aan hun eigen fantasie dat ze het verschil ook niet meer weten tussen wat ze schrijven en wat ze waar kunnen maken.

Dit lijkt allemaal heel sadistisch van me. Het is in ieder geval een stuk spannender dan dat macho gelul te moeten lezen.

Het lijkt ook best wel open en eerlijk van me dat ik dat allemaal opbiecht (en misschien is dat het ook wel) maar ondertussen vertel ik je niet dat het natuurlijk ook wel eens tot een afspraak komt en ik vertel je al helemaal niet hoe het was gisteren. Ik lul er maar een beetje omheen.
Het gaat je ook geen reet aan.

xxx

Merel Noomen

At random

We gaan waarschijnlijk wat at random door de materie heen. Maar goed. Gisteren zei ik dus dat er een moment was in mijn leven dat ik zie als het dieptepunt. Het dieptepunt was dat ik huilend midden in de kamer in mekaar zakte met een braadpan in mijn hand omdat ik niet de kracht had om te bepalen of ik nou wel of niet een eitje ging bakken voor de lunch.

Dat was voor mij een teken dat er 'iets' aan de hand was. Wat dat was wist ik nog niet. Het resulteerde in ieder geval in een enorme onmacht om tot actie te komen. Alles wat ik daarna gedaan heb om eruit te komen, heeft uiteindelijk geleid tot een Anthony Robbins Seminar in 1996 . Daarna heeft het nog zo'n tien jaar geduurd voor ik ook zelf het resultaat zag. Heden ten dagen heb ik meer last van te grote gretigheid om dingen aan te pakken en heb ik moeite om stil te zitten. Maar die enorme spanning die zat tussen mijn talenten en het resultaat dat ik er mee boekte is er niet meer. Ik ben succesvol waar ik ga.

Maar dit heeft allemaal niets van doen met transseksualiteit. Deze stenen moesten eerst allemaal van zijn plaats voor ik bij het euvel zelf aankwam. Daarover morgen meer.

xxx

Merel

Hallo Psycholoog....

Natuurlijk weet ik nog niet hoe je heet. Maar ik weet dat ik ergens in deze transitie een psycholoog ga ontmoeten. Jij bent waarschijnlijk de enige lezer die dit blog ooit zal hebben. Ik schrijf het voor mezelf, maar goed we moeten natuurlijk ook rekening houden met het publiek. Ook al is het publiek helemaal alleen.

Ik ben dus Merel. Ik ben een vrouw. Dat heb ik niet altijd geweten. Of anders gezegd. Ergens moet ik dat altijd hebben geweten, alleen werd ik altijd bij de jongens ingedeeld, omdat ik een piemeltje had. En als iedereen om je heen doet alsof je een jongetje bent, dan ga je erin geloven. Die experimenten ken jij ook wel (Milgram). En ik dus ook. Want ik heb zelf ook psychologie gestudeerd. Niet vreselijk geïnteresseerd in transseksualiteit overigens tijdens mijn studie. Maar wel in vrouwenstudies. Dat vrat ik. Ik was een feminist. Niet dat ik dat zelf in de gaten had hoor. Dat is allemaal herinterpretatie.

Ook als travestiet vond ik mezelf geen travestiet. Dat zijn zieke geesten. Ik ben niet zo. Maar het houdt je wel aan het denken. Het keerpunt in mijn (niet al te stabiele bestaan als man) kwam op twee momenten. Er was een: "Zo kun je niet verder moment". Maak hoe dan ook wat van je leven. En jaren later het bewustzijn dat ik misschien geen labiele man was maar een ongelooflijk stabiele transseksueel. Want als je ondanks een compleet verneukte socialisatie jezelf toch als persoon 40 jaar staande weet te houden. Sterker nog. Zelf een redelijk succes van je leven weet te maken dan moet je toch iets kunnen.

Het zijn dus vaardigheden die ik heb ontwikkeld om me staande te houden en ik heb er heel veel aan. Maar nu wil ik werken aan de vaardigheden die horen bij het geslacht dat als primaire dispositie zit opgeslagen in mijn brein. Het voelt als thuis komen.

Hoi Niemand

Ik kijk wel eens naar een blog, maar nooit lang. Een blog lezen? Dat doe ik al helemaal niet. Waarom zou ik het ene blog verkiezen boven een ander. Voor een eerlijk oordeel zou ik ze eerst goed moeten lezen.

Ik ga er dus niet vanuit dat er mensen zijn dit blog zullen lezen en daarom zal ik me ook niet als een debiel gaan toeleggen op de juiste spelling en interpunctie, and al that crap.

Waarom dan een blog? Goede vraag blog....

Dit is een dagboek. Een dagboek van Merel Moistra of Merel Noomen. Bijna hetzelfde. Dat is iemand die eigenlijk nog maar half bestaat, maar graag compleet wil worden. Via deze weg probeert ze vaste vorm aan te nemen.

Merel Moistra bestaat wel. Het is de artiestennaam van Merel Noomen en Merel Noomen verblijft op het moment partime in het lijf van Diederik Noomen. Uit alles bleek dat als Diederik Noomen zichzelf vermomde als Merel Moistra en het podium opstapte ze als Merel Noomen het podium verliet.


Alle vrouwelijkheid die zij dag in dag uit met haar meedraagt zullen over de pagina's van dit blog worden uitgesmeerd. Want daar is dat ding dus voor.

Niet omdat ik hoop dat je het leest. Dit is mijn eigen instrument voor zelfacceptatie. Een plekje waar ik de transitie kan documenteren. Lekker droog dat wel, en naar ik hoop met een gezonde dosis humor en niet al te zwaar op de hand.

Een document, een bezit waarvan ik kan zeggen, als je het wilt weten, kijk daar ... kan je het lezen... En niet omdat ik denk dat die persoon het dan ook allemaal echt gaat lezen. Welnee. Die ziet een hele stapel blog entry's en denkt, zo zo dat ziet er serieus uit.... Ik denk dat zoiets helpt als je bezig bent met een transitie.

Mocht het nou zo zijn dat er iemand in deze mesjogene world het grappig vindt wat ik schrijf. Laat het dan even weten, want Moistra de entertainer en Noomen de zakenvrouw zijn nauw aan elkaar verwant. En voor mensen die op zoek zijn naar Diederik Noomen. Die is hier dus niet.... Die mag hier niet eens komen.

Nagekomen bericht: Vanaf heden bestaat Diederik niet meer.